اینکه دولت‌ها به دلایلی، خود تصمیم می‌گیرد تا در چه سطحی در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت کنند، زیاد پیچیده نیست. رییس‌جمهور، نخست‌وزیر، معاون رییس‌جمهور یا حتی وزیر خارجه، هییت دپلماتیک یک کشور را در مجمع عمومی سازمان ملل رهبری می‌کند.
اما برای ما، مساله‌ی کی نیویارک می‌رود و کی نمی‌رود، نظر به وضعیت و حکومت وحدت ملی و وضعیت سیاسی افغانستان، فرق می‌کند.

چون قصه این است که یک عده‌ای از یکسو سنگ امریکای بودن را به سینه می‌زنند که ما امریکایی هستیم. از دیگر سو، مردم را علیه امریکا تهیج می‌کنند تا امریکا ستیزی کنند. بعداش که امریکا ستیزی در متن جامعه کلید خورد، امریکایی ها را از مردم افغانستان می‌ترسانند، چون نمی‌خواهند غیر از خودشان کسانی دیگر با امریکا رابطه مستقیم داشته باشند. این یک.

مساله دوم به دروغ و فقدان صداقت غنی و دار و دسته اش، با مردم افغانستان است. دروغ این است که نمی‌گوید ما تلاش کردیم برویم. اما، چون رییس جمهور امریکا و معاونش وقت ملاقات ندادند، حالا نه رفتیم.

این‌ طرف رسانه‌ها سند منتشر می‌کنند که ترمپ، غنی را وقت ملاقات نداده و غنی نه رفته است. آن طرف، شاه حسین مرتضوی و هارون چخانسوری دو دروغ‌پرداز ارگ، به چشم مردم و رسانه‌ها داخل می‌شوند، که غنی نه رفته چون کارهای مهم داشته است.

راست نمی‌گویند که هیج، تازه رسانه‌ها را متهم به افسانه بافی و گزارش نویسی خیالی می‌کنند. خلاصه، بخش از مساله به شعور و شرافتمندی و عدم رعایت این مهم، برمی‌گردد.

آصف آشنا

>>>   حقایقی درین نوشته نهفته است بخاطریکه در کشور ما هیچگاه واقعیت ها گفته نمی شود. همه ساخت و باخت های است که مردم آنرا می شنوند .

>>>   اشرف غنی مهره سوخته است. حالا امریکا و عربستان از عبدالله حمایت می کنند. علت آن هنوز معلوم نیست که چرا غرب و عرب پشت اوغانها را خالی کرده اند. شاید برای تجربه باشد ویا برای فشار بالای پاکستان.

>>>   اگر همی شروفساد جنگ سالارا ودزدان نمیبودند اشرف غنی رئیس جمهور خوبی بود نگذاشتندکاری کند همه دوره رریاست جنمهوری اش به دعوا سرچوکی ها گذشت

>>>   این بیچاره انقدر عقده های قلبش علیه رئیس جمهور کشور بزرگ وبزرگتر شده است که اختلافات درونی که بین هزاره ها و بین حزب وحدت وجود دارد به شکل از اشکال انرا به رئیس جمهور کشور نسبت میدهد دور نیست انزمان که اقای اشنا به همراه خانم خود جنگ و جدال داشته باشد وانرا به رئیس جمهور نسبت دهد و رئیس جمهور را دران دخیل بداند مرض روانی این بیچاره انقدر نشو ونمو کرده که شاید در روزهای نزدیک قاتل بابه خودرا (مزاری) رئیس جمهور معرفی کند ملامت نیست بیچاره بسیار دست و پا زد تا به یک چوکی و مقام دست پیداکند ولی متاسفانه بنا بر بی کفایتی که دارد هرگز نتوانست به این ارمان دیرینه خود برسد بالاخره علیه رئیس جمهور کشور عقده گرفت وعقده های خودرا به همین نوشته ها میخواهد کاهش دهد به هرصورت مشوره بنده به رئیس جمهور کشور این است تا این بیچاره را دریکی از وزارت خانه های به صفت سخنگو یا معاون سخنگو توظیف نماید بدون سخنگویی این بیچاره به علم و تکنالوچی عصر حاضر بوی نمیبرد
سلمان نقوی از دشت برچی

>>>   چون سفر غزنی رابر سفر نیویارک ترجیح داد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است