سالروز استقلال و نمايش قدرت پشتون ها، سالروز 18 سنبله و نمايش قدرت تاجيک ها؛ در سالروز استقلال و جشن های كریكت، تاجيكان حرف های روشنفكرانه مي زنند اما در سالروز 18 سنبله پشتون ها رژه خياباني و خشونت ورزي را نكوهش مي كنند.

پشت همه اين كنش و واكنش ها و وحشت و روشنفكري اما چيزي كه پنهان است و كمتر روي آن بحث مي شود ساختار روستايي شهر كابل است. كابل شهر نيست يک كلان روستا است زيرا اگر نخستين شرط يک جامعه شهري گذر از گمنشافت به گزلشافت (از اجتماع به جامعه) باشد اين پيش شرط در كابل هنوز متحقق نشده است و باشندگان كابل بيشتر خود را با همان علایق و هويت هاي روستايي خود تعريف مي كنند تا هويت مدرن و شهري.

شهر كابل امروزه ميان چند قبيله تقسيم شده و هر كدامي از اين قبايل جغرافياي مشخصي را اشغال كرده اند كه بيرون از آنجا را سرزمين "دشمن" تلقي مي كنند يا به تعبير ديگر: باشندگان كابل وارد شهر شده اند اما با حفظ علایق و تضادهاي روستايي شان.

اين وضعيت كابل را به يک بمب ساعتي تبديل كرده است بمبي كه هر لحظه ممكن است منفجر شود و كل شهر را در خون فرو برد. يک وقتي آپوستوليس پاپاكوستاس درباره شهرهاي يونان گفته بود: "شهرهاي يونان را مي توان شهرهايي از روستاييان و ساكنانش را روستاييان شهرنشين شده دانست".

كابل هم چنين وضعيتي دارد تضادها در كابل ساختاري اند. تا ساختار شهر تغيير نكند اين تضادها ادامه پيدا خواهند كرد.

عبدالشهید ثاقب

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است