ما در افغانستان «قهرمان ملی» نداریم، تنها قهرمان‌های قومی داریم. اگر هوادار فرمانده احمدشاه مسعود هستید، پیش از آن‌که برآشفته شوید، اجازه دهید توضیح بیش‌تری بدهم.

ما در افغانستان یک «ملت» واحد و قابل تعریف نداریم. یعنی کنش و واکنش ما به هر رویدادی پیش از آن‌که «ملی» باشد، قومی و حزبی و سمتی و زبانی و تباری و مذهبی است.

این در حالی‌است که از نظر صاحب نظران علم سیاست، شاخصه‌ها و بن‌مایه‌های محوری «ملت»، مقوله‌هایی چون سرزمین مشترک، تبار مشترک، تاریخ و سرنوشت مشترک، زبان مشترک، فرهنگ مشترک، دین مشترک، اراده جمعی داوطلبانه مردمان یک سرزمین برای شناخت و شناساندن خود به‌عنوان یک ملت و عمل بر پایه آن و میراث سیاسی مشترک است.

کدام‌یک از این عناصر در ما یا قهرمانان مان متبلور و متجلی بوده‌است؟

این پرسش را به‌صورت ساده‌تری مطرح می‌‌کنیم: چه‌چیز مشخصی وجود دارد که همه ما فارغ از طیف‌بندی‌های کوچک قومی و تباری و زبانی و حزبی و سمتی و... بتوانیم بر محور آن گرد آییم و خود را «ملت» بنامیم؟

طرفداران فرمانده مسعود حتی پرچم ملی را هم قبول ندارند. آن‌ها پرچم‌های زمان مجاهدین را حمل می‌کنند، در حضور یک دولت مستقر، امنیت و نظم شهری را به چالش می‌کشند، عمدا در زیست‌بوم اقوام دیگر، مانورهای مسلحانه می‌دهند؛ اما همزمان از او به عنوان «قهرمان ملی» تجلیل می‌کنند؛ در حالی خود نخستین کسانی هستند که این ادعا را نقض می‌کنند و زیر سؤال می‌برند.

بیایید با خود مان صادق باشیم. ما در افغانستان قهرمان ملی نداریم؛ بلکه تنها قهرمان‌های قومی داریم. این سخن البته هرگز بدان معنا نیست که فرمانده مسعود، فاقد فکر ملی به‌معنای متعارف کلمه بود و فقط به منافع قوم و منطقه و حزب و تبار خود می‌اندیشید؛ هدف این است که ما مسعود و ده‌ها‌ چهره دیگر همانند او را محدود کرد‌ه‌ایم و به طیف و طبقه و تبار و تیره مشخصی تقلیل داده‌ایم.

از سوی دیگر، مارشال و جنرال و پهلوان و قهرمان، همگی القاب اشرافی و تشریفاتی کرزی و امریکا بود که بخشی از فرایند مهار مجاهدین مدعی قدرت پساطالبان محسوب می‌شد و بسیار ساده‌انگارانه خواهد بود اگر علیرغم کارنامه کرزی در حذف هدفمند عناصر مجاهدین، هنوز زیر این عناوین، سینه بزنیم و احساس غرور و افتخار کنیم.

کرزی اگر به این القاب و عناوین، اعتقاد و ایمان داشت، تمام توان و انرژي‌‌اش را صرف صلحی سازش‌کارانه و قومی با طالبان و دشمنان مسعود و حذف و حاشیه‌نشین‌کردن دوستان و بازماندگان او نمی‌کرد.

علی موسوی

>>>   اقای موسوی!روح پاک مسعود شاد بادولی تحلیل شما کاملا دقیق٬علمی وهمه جانبه است.خوب است حرف درست دیگران را بشنویم وبه ان ارج بگذاریم.
عاقل

>>>   جوابم خاموشی است

>>>   خوب راه حل چیست؟
از این بن بست باید جون گذشت

>>>   مرحوم مسعود، در نهایت امر، چه گونه حکومت و نظامی برای سرزمین خویش میخواست؟آیا جز یک امارت اسلامی یا جمهوری اسلامی میخواست؟
فرق حکومت اسلامی دلخواه مسعود با حکومت های اسلامی تحقق یافته ء معاصر چیست؟
گمان نکنم با حکومت دلخواه سیاف یا گلب الدین ، متفاوت بوده باشد؛اما چون مسعود زنده نیست، قهرمان است هم برای دولت قومی اشرف غنی و کرزی و هم برای برخی برادران پنجشیری و کوهدامنی!
اما دستیاران و همکاران مسعود، مثل عطا و عبدالله ، چه گلی بر سر وطن و وطنداران زدند؟
یقینا مسعود اگر زنده بود، موقعیت سیاسی و ملی او بهتروبرجسته تر از عبدالله عبدالله و عطامحمد

>>>   من تاجیک نیستم، اما مسعود را قهرمان خودم میدانم، بیرق و سرود نا ملی را نیز قبول ندارم. آقای نویسنده عکسلعمل این جوانان نا شی از بی عدالتی موجود در گسور می‌باشدد،

>>>   اقای موسوی : در یک کلام ؛جی مقدار پول از سر دمداران قبیله وعشیره دریافت نمودید که گزافه گوئی میکنید وشخصیت ها را به باد انتقاد میگیرید .مطمئن هستم که راه خود وسلب تان را قراموش کردید چیزی از افراطیت قبیله برایت نمی رسد باور داشته باشید وپند بگیرید از رویداد کلپ ورزشی دشت برچی ؛که خون صدها انسان هم وطن من وتو ریخته شد یک انسان عادی را عقل عالم به جهانیان معرفی میدارند وبرگرده های مردم مظلوم افغانستان حکمرانی میدارندکه روزانه 50تا100جوان هم وطن به شهادت می رسند دقیقآساده انگارانه است این حاکمان را شخصیت میدانید توجه داشته باشید که در کدام شرایت زندگی میکنید .
ع-ب -کابل

>>>   با احترام به نظریات هر شهروند جناب موسوی!
اگر از عقلانیت قومی گذشته وبه عقلانیت ملی برگردیم نباید قهرمان ملی را از دیدگاه وعملکرد جوانانی هیجانی به ارزیابی بگیریم.مسعود درکدام جای عملکرد نظامی واظهارات سیاسی وحتی اجتماعی اش بر وحدت ویکپارچگی مردم افغانستان تاکید نکرده است . ایشان همیشه خودش را به عنوان فرزند افغانستان وسرباز اسلام به معرفی گرفته است .به صراحت میخواهم به عرض برسانم که کوچکترین اسنادی نخواهی یافت وبکلی وجود نداردکه مسعودبه باورهای قومی پابند بوده باشد وبه چنین هدف نا معقول مبارزه کرده باشد.چنانچه بارها از زبان برخی از سیاسیون پشتون چنین اظهاراتی صورت گرفته است .اینکه شما چرا بدین باورید من متاسفم اما میشود گفت عده ایی کورکورانه بدون درک واقعیت ها برمبنای باورهای قومی وتباری وحتی خودخواهی نظر اندازی مینمایند یعنی اینکه دیگران را تحمل ندارند .با این ترتیب نمی شود با اینها کنار آمد زیرا متعصب اند وتاکید بر افکارخود دارند .به هر ترتیب مسعود معلق به مردم افغانستان بوده اگر صاحب افتخاراتی بوده ویا نبوده مربوط به همه مردم افغانستان است.تشکر
سروری کابل

>>>   این ها سواد یاد گرفتن ولی..‌
هر کس اول ادم باشد بعد نویسنده ووو
این هر کس که شوند عقده حقارت در راس زنده گی شان است

>>>   نظریه پردازان محترم من از کلمه قهرمان برای احشاه مسعود که تحفه حامد کرزی بود سخت خجالت میکشم چطور هوا خواهان بی بند وبارش از این نام برای یک کسی که هزران انسان بیگناه را به قتل رسانید ودست های او تا به آرنج در خون ملت غرق است وشهر زیبای کابل را بنابر خود خواهی وجاه طلبی های ....صفتانه که داشت به خاک وخون یکسان کرد مسعود به گفته جناب محترم آقای موسوی صرف برای چند تا اوباش ولوچک دذد ورهزن پودر فروش وچرسی ولسوالی پنجشیر قهرمان بود زیرا که زمینه هر نوع جنایت ، سرقت های مسلحانه چور وچپاول وصد ها جنایت غیر انسانی را برای شان تحت حمایه مستقیم خود محیا نمود وبس

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است