هیچ کدام از عیان های وطن نا بیان نمانده به جز از توافقات اسرار آمیز و جور آمد های پس پرده و سُر و پُس های زیر لحاف سیاست از همه احوال واقف آمدیم و درب های باخبری هرچه فراخ تر به روی ما باز شد.

گفتیم و نوشتیم و خبرگان قلم به دست و شعرای ما شهکار ها آفریدند. مؤرخ و محقق ما بعضاٌ بنابر علایق خودی و یا سودا نمودن متاع فضل در چهار سوق بی خبران چنان به تیر شده ها گراییدند که حقیقت به جایش ماند و نفرت، کدورت و آشوب آفرید.
ما شدیم مثل آغای قندی و آغای بلبل مداحان سه دکان چنداول با پیالۀ چای و مداحی و نوحه سرایی.

آیا سری به گریبان تعقل و تفکر افگندیم و با تواضع از خود پرسیدیم که ما با ایام متفاوت اقامت در امریکا، اروپا، کانادا و ممالک خلیج برای وطن و هم وطن چه کردیم؟
آیا در نیمه راه ها تعهد برای تشکل و هم بستگی نه شکستیم؟
آیا با میسر بودن امکانات وسیع قادر به سازماندهی شدیم که برمبنای ارزش های ملی بوده و صدای بی صدایان ملت افغانستان را به گوش مقامات ذیدخل برسانیم؟
در حالیکه مفکوره ها ایجاد شده ولی پای عمل لنگیده و گاهی خود خواهی ها و منم گویی ها و علایق ناگسستنی با فلسفه های سیاسی ویران شده باعث درهم پاشی گردیده.

همه می دانیم که فقر گسترده در وطن مستولی است و ملیون ها درخیمه ها، زیر چادرها، درمغاره ها ویرانه ها زیست دارند، گرسنه اند، لباس ندارند، آب آشامیدنی ندارند و به صد ها ناجوری مبتلا اند، آیا ما موفق به ایجاد یک صندوق تعاونی ملی با پرداخت ماهانه 5 دالر خانوار و یا ایرو و خدمات داوطلبانه برای توزیع عادلانه شدیم؟

متأسفانه نه تنها خدمت نکردیم بلکه بعضی از فهمیده های نافهم، روشن فکران تاریک بین و خبرگان قلابی سیاسی مفکوره های زهر آگینی را بین ملت افغانستان در خارج پخش کردند که از حمال، کراچی ران، تبنگی لب سرک و دهقان و چوپان و دکاندار و مردم عوام توقع نمی رفت.

منازعات و تفرقه های قومی عمداً و قصداً توسط سله داران و کله داران که در مسند تبلیغ و روشنگری نشسته اند دامن زده می شود و حتی بار ها شنیده ام که می گویند و می نویسند که اگر یک قوم خاص قتل عام نشود آرامی در کشور نمی آید، و باز همین کس که آرزوی قتل عام آن قوم را نموده و کلمۀ فاشیست را بر آن قوم اطلاق می کند.

قضاوت ها بر احوال کشور بنیاد قومی دارد و این مولود اندیشه های مردم عوام نیست بلکه ترواش افکار مریض جاهلان، بی خبران که به دستور مستقیم دشمنان افغانستان چنین می کنند و یا خردمندان قلابی سیاسی نا آگاهانه و عقده مندانه این آتش را دامن می زنند.
حتی در امور دینی در یک محل کوچک چندین مسجد است که بر بنیاد پیوند های قومی بناء یافته.

اگر دیگران کشتند و بستند و چور کردند و چپاول و غارت و ظلم و ستم بر بیچاره و بی صدا و مزدوری بیگانه بدون شک خاین، ستمگر و جانی اند.
ما هم نزد ملت سر افراز نبوده، سرافگنده، خجل و گنهکاریم.
اما نباید از خدمات ارزندۀ بشری یک عده هم وطنان چشم پوشید.

وظیفۀ خود می دانم که از خدمات صادقانه و بی مدعای انجمن دکتوران برای افغانستان که به ابتکار خود و به مصرف خود با قبول خطرات و زحمات وطن رفته نه تنها خدمت و کمک کردند بلکه پیشنهادات بس سودمند برای ارتقای سطح دانش دکتوران جوان افغانستان به مقامات به سویه رییس جمهور تقدیم کردند و کمک های مختلف شان به مؤسسات تعلیمی طبی در همه ولایات دوام دارد.

محمد عارف عباسی

>>>   ای کاش دوکتوران ما مسولانه وبه ابتکار عمل کارنمایند چندی قبل دوکتوران جراحی شفاخانه جمهوریت که خود را متخصصین می نامندمادرم را که به گفته ایشان تمورداشت عملیات کردند هنوز بیچاره از انستیزی اول خود به حال نیامده بود که شکمش دمش پیدا نمود باز هم نظر دادند که درست عملیات نشده باید دوباره عملیات شود همین بود که دوباره اورا عملیات نمودند موصوف بعد از عملیات داعی اجل را لبیک گفت روحش شاد باد ازاین داکترو متخصصین قدردانی صورت گیرد که با سرنوشت مردم بازی می نمایند
روح الله پسر مرحومه

>>>   امنیت تامین بشود دکترا درخدمت گذاری حاضرند

>>>   اقای عباسی خودت در پروگرام پیام افغان درسال قبل از کدم طر ف پشتیبا نی میکر دی

>>>   واقعآ من هم در جریان هستم این مسولیت را رئیس شفاخانه جمهوریت دارد تا باز رسی نمایدواز متخصصین درزمینه معلومات گیرد
داکتر بخش جراحی شفاخانه

>>>   داکتر های افغانستان تجارت میکنند بجز ازیک فیصدی کم شما همه میدانید که داکتر صاحب های مشهور روزانه تا 60 تا هفتاد مریض را میپزیرد در مدت 4 ساعت ودر نتیجه تشخیص غلط اگر تکلیف گرده داشته باشی دوای معده برای تان پیشنهاد میشود، حال آنکه داکتران پاکستانی فقط روزانه 10-15 مریض رامیبیند درست همرای مریض برخورد میکنه، درست معاینه صورت میگیرد تفاوت بسیار است کدامش را بگوییم الله رحم کنه...

>>>   داکتران در افغانستان اکثر شان تجارت با خون ملت می کنند
در شفاخانه جمهوریت یک اکسیجن درست وجود ندارد خودم یک شب مریض داشتم ومریض مظلوم خود را نسبت نبود اکسیجن از دست دادیم یک اکسیجن که یک چیز ابتدائی است وجود ندارد تا مریض از ان استفاده کند ومداوا شود خداوند چنین شفاخانه ها وجنین داکتران بی وجدان را که با خون مریض بازی وتجارت می کنند به دود مرگ تباه وبر باد گرداند
امین یا رب العالمین

>>>   اﮔﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﻛﻮﺷﺶ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻌﺎﺷﺎﺕ ﭘﺮﺳﻮﻧﻞ ﻃﺒﻲ ﺭا ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ 20 اﻓﻐﺎﻧﻲ ﻓﻴﺲ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﺩﺭ ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺸﻮﺭ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﺪ ﻣﻦ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ ﻣﻂﻤﻴﻦ اﺳﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺗﺪاﻭﻱ و ﻫﻢ ﻛﻤﻴﺖ ﺩﻭاﻳﻲ ﻣﺮﻓﻮﻉ ﺷﺪﻩ و ﻣﺎ ﻣﻴﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻘﺪاﺭ اﺩﻭﻳﻪ ﺭا ﺑﺮاﻱ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻛﻨﻴﻢ اﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﻗﺼﺪا ﻧﻤﻴﺨﻮاﻫﺪ ﺗﺎ ﻛﻴﻔﻴﺖ و ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺗﺪاﻭﻱ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻭﺩ ﺯﻳﺮا ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﻭﺭﻳﺖ ﺭﻳﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ و ﻭﺯاﺭﺕ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﻓﻴﺎي ﺩاﺧﻠﻲ و ﺧﺎﺭﺟﻲ ﺳﺮ و ﻛﺎﺭ ﺩاﺭﻧﺪ و اﻧﻬﺎ ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﺷﺨﺼﻲ ﺭا ﺩﺭ اﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩاﺭﻧﺪ و ﻫﺮﮔﺰ ﻃﺮﻓﺪاﺭ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻥ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻃﺒﻲ ﺩﺭ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﺁﺏ ﺭا ﺧﻴﺖ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ ﻣﺎﻫﻲ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ.

>>>   اگر داکتران ما باوجدان ودیانت پاک طوریکه به مردم ودولت تعهد نموده اند صادق باشند باید وظایف ایمانی ووجدانی خویشرابخاطر بدست آوردن یک لقمه نان حلال و خدمت به مردم کارنمایند
احمدی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است