قبل از ورود به بحث اصلی، این نکته قابل ذکر است که در ۲۸ اسد سال ۱۲۹۸ خورشیدی مثل امروز، هیچ اتفاق مهمی در تاریخ معاصر افغانستان رخ نداده و موضوع استقلال افغانستان یک فرایند شش‌ماهه بوده است.
تجلیل از ۲۸ اسد به‌عنوان سالروز استقلال افغانستان، یک تاریخ فرضی و تخیّلی است که با هیچ‌یک از رویدادهای مهم دوره امان‌الله خان مطابقت ندارد. البته در ۱۹ اوت ۱۹۱۹ مطابق با ۲۸ اسد ۱۲۹۸، پیمان صلح راولپندی توسط امان‌الله خان مورد تایید قرار گرفت. از آنجا که برای نخستین بار نماینده انگلیس در سند پیوست این پیمان، با نمایندگان افغانستان به‌عنوان نمایندگان یک کشور مستقل رفتار کرد، برخی به همین استدلال، ۲۸ اسد را به‌عنوان روز استقلال افغانستان می‌شناسند. البته نباید فراموش کرد که پژوهشگران معاصر افغانستان، پیمان راولپندی را به ضرر این کشور دانسته‌اند. مثلاً «غلام محمد غبار»، نویسنده کتاب معروف «افغانستان در مسیر تاریخ»، معتقد است که پیمان راولپندی «فتح سیاسی» انگلیس در برابر شکست نظامی‌اش در میدان جنگ بود. به گفته غبار:
"علی احمدخان در امضای این قرارداد لغزید و به ضرر افغانستان امضا کرد."
افغانستان در مسیر تاریخ، نشر انقلاب تهران ۱۳۶۶، صفحات ۷۷۵ و ۷۷۶
«محمد صدیق فرهنگ» نویسنده کتاب «افغانستان در پنج قرن اخیر» و «عبدالحمید مبارز» از دیگر نویسندگان و پژوهشگران افغانستان نیز با ۲۸ اسد میانه خوبی ندارند و ۲۴ حمل را زمان مناسب برای تجلیل از سالروز استقلال افغانستان می‌دانند.
همین اختلاف باعث شده است که در ۹۹ سال اخیر، رژیم‌ها و دولت‌های وقت افغانستان، در تاریخ‌های مختلف، از سالروز استقلال افغانستان تجلیل کنند که گاهی نهم حوت، گاهی ۲۴ حمل، زمانی ششم جوزا و در مقاطع مختلف نیز ۲۸ اسد بوده است.

به هر حال، به اصل موضوع اشاره کنم که یکی از غلط‌های شایع در بین مردم، مطابقت سالروز استقلال افغانستان با استقلال جاپان بوده که چنین باور، از ریشه اشتباه است. زمانی که افغانستان در سال ۱۹۱۹ به استقلال رسید، جاپان یک کشور مستقل و مهاجم بود که از جنگ جهانی اول، پیروز بدر آمده بود. در واقع، جاپان، قبل از استقلال افغانستان چنان قدرتمند بود که در ۲۳ اوت سال ۱۹۱۴ به‌طور رسمی به امپراتوری آلمان اعلام جنگ داد و به سرعت سرزمین‌های استیجاری آلمان در ایالت «شان‌دونگ» چین و جزایر «مارشال» را در اقیانوس آرام اشغال کرد.

خلاصه اینکه جاپان در دو قرن اخیر، همواره کشور قدرتمند و مستقل بوده است. این کشور فقط در سال ۱۹۴۵ میلادی یعنی پس از پایان جنگ دوم جهانی، به خاطر تغییر رژیمش، دچار تحول کوتاه‌مدت شش‌ساله گردید اما پس از قرارداد «سان فرانسیسکو» در سال ۱۹۵۱، دوباره مجد و عظمت خود را در عرصه‌های مختلف به خصوص صنعت و فناوری، بازیافت که تاکنون سیر صعودی را طی می‌کند. بنابر این، پیوند استقلال افغانستان با استقلال ذهنی جاپان از اساس غلط است.

مرادی

>>>   در حقیقت جاپان هیچ وقت مستعمره نبوده است.

>>>   تشکر از معلومات تان. این هم یک دروغ مانند روز استقلال بوده.

>>>   حتی یکی از وکلای پارلمان از طریق میز گرد گفت: ما وجاپان در یک روز آزادی گرفتیم اما چرا جاپان پیش رفت وما عقب ماندیم !!!

>>>   خوب است که در جاپان و آلمان مردم برضد قوای امریکایی که از هفتاد و پنج سال بدینسو موجود است ،جهاد نمی کنند.
وگرنه مثل طالبان افغانستان چه حال و روز بالای مردم بیچاره می آمد....

>>>   چون اکثریت مردم افغانستان محروم از سواد، دانش و علم بوده اند برای شان فقط تکرار دروغها نسل به نسل انتقال یافته بدون اینکه خود در باره این دروغها چه دینی و چه تاریخی مقداری اطلاعات حاصل نمایند تا به حقیقت دست یابند..قصه آزادی جاپان و افعانستان در یک روز نیز از همین بی دانشی و بیسواد آغاز گردیده!!!میگویند دروغی که بیش از حد تکرار شود مقدس میشود!!

>>>   به ارتباط استقلال افغانستان و جاپان در یک روز:
چند سال پیش یک روز ضرورت شدید داشتم که به سرعت به جای دیگری از شهر بروم. تمام جرئت خوده جمع کرده یک تکسی در بست گرفتم. راننده تکسی یک نفر از پشتون های شهری و خیلی مذاقی بود. در مسیر چند نفر از اقوام هزاره دست دادند، تکسی ران از مه پرسید اجازه میتین سوار شان کنم، گفتم سوارشان کو که یک چند روپه نفقه برای اولادایت شوه، مه اوقه کاکه نیستم اگه بفامم که یک چند روپه زیاد تر گیرت میایه مه ده تولبکس هم میشینم. مقصدم از دربست گرفتن ای بود که زود برسم. آنروز از قضا روز استقلال بود. یکی از مسافرا گفت امروز روز استقلال است و ما و جاپان استقلال خوده ده یک روز گرفتیم.
تکسی ران گفت بیادرا اگه قول میتین خفه نمیشین یک قصه خنده آور راجع به روز استقلال میکنم. همه گفتیم قصه ته بگو خفه نمیشیم. او گفت:
یک روز یک بچه هزاره که سنای چهارده پانزده ساله بود از پدرش پرسید:
آتی ما و شمو و جاپان استقلال خوره ده یک روز گرفتیم، بچی مو ایقیس پس مندی جاپان ایقیس پیشرفت کده؟
پدرش به جواب بچیش گفت: بچیم جاپان اوغو نه دره.
خلاصه تا به مقصد نرسیدم از خنده گرده کفک شده بودیم. امیدوارم همو تکسی وان جور باشه و بتانه هر شو برای اولادایش یک لقمه نان ببره.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است