هزار‌ه ها در برابر نسل‌کشی تمام عیار قرار گرفته‌ است. در تظاهرات مدنی قتل‌عام می‌شوند. در مساجد، در صف ثبت‌نامِ گرفتن تذکره برای شرکت در انتخابات، در آموزشگاه‌ها و... قتل‌عام می‌شوند.
این روند دو دهه است ادامه داشته است، اما حافظهٔ فراموش‌کار هزاره به یادش نمانده‌است. قتل‌عام‌های افشار، مزار، کندی‌پشت و یکه‌ولنگ را فراموش کرده‌ است.

فکر نکنم از این بیشتر کارد به استخوان برسد. بنابراین، از رهبران و سیاستمداران هزاره خواهشمندم خطر را جدی گرفته و برای نجات جان این مردم دست به کار شوند و وحدت کنند. تاکی سکوت پیشه کرده و بر جناز‌ه‌های مردم خود نظاره‌گرید و شاید برای تشییع جنازه بیایید. فکر نکنم دیگر جرٱت تشییع‌کردن را هم داشته باشید و از جان خود می‌ترسید.
دقیقاً همین طور است دیگر روزگار تشییع جنازه شهید تبسم نیست که با خیال آسوده از زیر تابوت او گرفتید. امروزه نه شما امنیت دارید و نه مردم تان.

نمی‌دانم تاکی ذلت و خاری مردم خود را به تماشا نشسته‌اید و هیچ کاری انجام نمی‌دهید؟ دیگر پیام تسلیت نفرستید و امروزه برای ما متنفرترین عبارت «تسلیت‌گفتن» است. تسلیت‌گفتن شما را زیاد شنیدیم و به هیچ‌کجا نرسیدیم.

لطفاً نگویید داعش و طالب و انتحار، مشکل جهانی و ملی است، زیرا همه می‌دانیم این سخنان، دروغ و برای رد گم کردن و توجیه بی‌تفاوتی‌ها است.

وقتی مردم تان، مردان، زنان، کودکان قطعه قطعه می‌شوند، معاونت‌های شما را چه کنیم و یا ریاست شورای صلح تان را و یا جنبش و یا پست و مقام دیگر شما را. واقعاً اگر نمی‌توانید این حکومت بدنام را برای حاکمیت ملی و مشارکت عادلانه و تٱمین امنیت متقاعد کنید، مرد مردانه با این حکومت خدا حافظی کنید. نمی‌شود هم با حکومت بود و هم حکومت به شما و ما هیچ ارزش و اعبار قاییل نباشد و هیچ وزیری تلفن شما را جواب نگوید. امیدوارم حادثهٔ جلریز را فراموش نکرده باشید.

واقعاً درک کرده‌اید در کجای زمان ایستاده‌اید؟ آیا به یاد دارید در این دو سال در کابل چند انتحار و کشتار بر سر مردم تان انجام شده؟ بعید می‌دانم به یاد داشته باشید.

وقتی هر کدام تان دکانی دارید و به این دلخوشید که تعدادی برای شما سینه می‌زنند، استقبال می‌کنند و بله قربان می‌گویند، سرنوشت انسان هزاره از یاد تان می‌رود. دیگر باور کنید همان دکان‌های تان هم کساد خواهد شد.

لطفاً به بازوی مردم خود تکیه کنید نه به بازوی ایتلاف با فلان بن فلان شمالی، جنوبی، شرقی و غربی. ایتلاف‌های چون بادکنک‌ شما را زیاد دیدیم. به دامن این و آن شدن تان را نیز.

رهبران! یک کلام، وحدت کنید تا قتل‌عام نشویم!

محمدحسین فیاض

>>>   به این سخن استخوانسوز هم شهری ما توجه کنید :
---------------------------------------------
«چه بنویسم، برای کی بنویسم؟ می دانم که درد ما مشترک است و مرگ ما به نوبت است!» اما " تفنگ برای افغان و تابوت برای نا افغان."
حسن علی

>>>   کدام رهبران ؟
رهبرانیکه تا دالر را میبینند آبروی شان زود تر از آب دهن شان میریزد .این ها در هردو دنیا رسوا هستن .

>>>   عقل هزاره استعداد هزاره هوش هزاره عزم و زور بازوی هزاره از دیگران کمتر که نیست به مراتب بیشتر است اینها را معطل گذاشته اید چشم به چه دوخته اید یک سری شغال به نام داعش و امثال داعش شما را مظلوم گیر اورده اند جولان می دهند دولتتان هم سگ زرد است شما دلتان را به دولت خوش کرده اید اگر وحدت داشته باشید اگر مسلح شوید اوضاعتان از این بهتر خواهد بود چرا هزینه دارد ولی از این وضع بهتر خواهد بود افغانستان مملکت بی در و پیکری هست که امریکا داعش را از سوریه می اورد افغانستان چقدر از مسئولانتان که خائن نیستند چقدر از مردمانتان که وهابی صفت نیستند و بویی از مردانگی نبرده اند و مهم ترین خاصیتشان ضعیف کشی است و وحشی گری شما به جای مظلوم نمایی باید به فکر کسب قدرت بروید در جنگل قدرت را عادلانه پخش نمی کنند باید به دست اورد انصارالله یمن به دست اورد با سگ و گرگ و شغال فقط باید به زبان چوب و تفنگ صحبت کرد اگر بنشینید هم می خورید اگر بزنید هم‌ میخورید پس چه بهتر که بزنید

>>>   Abdul Lalzad
شهادت چیست و شهید کیست؟
==================
این موضوع کاملا روشن است که واژه «شهادت» برآمده از آموزه هاي قرآن و اسلام و یکی از عالی ترین مدارج نزد مسلمانان است. مطابق این آموزه ها، واژه «شهید» صرف برای کسانی اطلاق می شود که در «راه خدا» (فی سبیل الله) كشته شوند…

اما، آیا کسانیکه به بهانه ای «دفاع از وطن» در «راه غنی» (صفوف نیرو های غنی و در دفاع از رژیم غنی) کشته می شوند، واژه «شهادت» بر آنها قابل تطبیق است (البته تعدادی به علت فقر و بیکاری به این نیرو ها پیوسته اند و یا کاربرد واژه «شهادت» در بسا موارد دیگر نیز معمول شده است)؟

چون یگانه واژه تسکین دهنده برای تسلیت خانواده ها، اقارب و دوستان سربازان کشته شده در «راه غنی»، تبریک گفتن با واژه «شهادت» است…

آیا واقعا کشته شدن در دفاع از یک رژیم کاملا غیر قانونی، غیر مردمی، غیر مشروع و غرق در فساد، «شهادت» است؟
+ + +
اگر ماهیت اصلی «دفاع از وطن»، جنگیدن در مقابل لشکر سیاه طالب باشد، غنی گسترش دهنده طالب است (پس اول باید در مقابل غنی جنگید)!

اگر ماهیت اصلی «دفاع از وطن»، مقاومت در مقابل سپاه جهل و ظلمت باشد، این مقاومت در درجه اول باید در قریه ها، شهرستان ها و ولایت های خود شان باشد که با اراضی، مردم، زبان و فرهنگ آن شناخت کامل دارند (نه اینکه به مناطقی فرستاده شوند که با اراضی، مردم، زبان و فرهنگ آنها کم ترین آشنایی ندارند)…

>>>   به آقای عبدل لعلزاد! سربازان برای حکومت غنی نمیجنگند بلکه برای جلوگیری از پیشروی تروریستان به مناطق غیرپشتون میجنگند. اگرمقاومت اینها نباشد تروریستان دو روزه مردم غیرپشتون را نابود میکنند، پس هرسربازی ازهرقومی که به این نیت بجنگد وکشته شود شهید است. میدانیدکه حفظ جان ونجات جان هموطن واجب است، امید وارم که سنجیده تر استدلال وتحلیل داشته باشید. بهتراست این موضوع تخصصی را به اهل شان سپرد.

>>>   آنانی که شمالی را آتش زدند و فقط بالای ناموس یک قوم خاص دست اندازی کردند، آنانی که در مزار و بامیان فقط هزاره‌ را کشتند، آنانی که در کندز و غزنی با همکاری عده‌یی از مردم وارد شدند و شهرها و سرمایه‌های مردم را به آتش کشیدند- ایدئولوژی جهاد نداشتند/ندارند، بلکه ایدئولوژی قومی داشتند/دارند. ایدئولوژی قومی دارند به اضافه‌ی ایدئولوژی جهاد که دومی برای شان اهمیت درجه دوم دارد. طالبان مسلمان استند، مسلمانانی که هنوز قبیله استند و در ظلمت پیش از مدرنیسم به سر می‌برند. طالب برای اهداف معین ساخته شده است. کرزی و اشرف غنی، بارها گفتند و می‌گویند که طالبان« افغان اند، برادران ما استند،‌ همانند نیروهای ارتش حق دارند شهری را سقوط بدهند و حاکمیت خویش را اعمال کنند». واقعیت این است که طالبان منشاء و فکر قومی و سمتی دارند. دکتر سید عسکر موسوی در یک مصاحبه‌ی خود گفته بود« طالبانی به خودی خود وجود ندارد، ما یک بستری را به وجود آورده‌ایم که طالب تولید می‌کند. طالب دفعه اول نیست که به کشور ما آمده است. با نادرخان هم همین طالب‌ها آمده بودند. این طالب‌ها همیشه خواهند بود...» طالب با حمایت و تشویق تعدادی در داخل و تعدادی در بیرون به حیات خویش ادامه می‌دهد، با حمایت و تشویق مقامات بلند پایه‌ای دولتی.
واقعیت این است که انگیزه‌ی ملی وجود ندارد. چون« مسأله ملی» حل نشده و فقط یک تبار خاص برای حل کردن «مسأله ملی» آماده نیست. برای همین، جنگ‌ها و وضعیت در تمام ولایات نا امید کننده است. در کل انگیره‌ای برای جنبیدن و پیش رفتن وجود ندارد، تلاشی برای با هم بودن و با هم زیستن دیده نمی‌شود. همه ملت‌های جهان کار شان را کرده اند و فقط ما مانده‌ایم،‌ ما مانده‌ایم با هزار دروغ و افسانه. هراسِ برباد رفتنِ زحمات هفده سال اخیر وجود دارد.
حبیب حمیدزاده

>>>   ادی AZADI
داعش كيست؟
داعش گروه از طالبان وطن فروش است كه با رياست جمهوري ارتباط داشته و توسط اشرف غني توسط رهبري مي شود و براي سركوب اقوام غير پشتون بخصوص برادران هزاره ما مورد استفاده قرار ميگيرد . اين گروه از تروريستان در مهمانخانه هاي امنيت ملي نگهداري و توسط وسايط شوراي امنيت و امنيت ملي تا محل مورد نظر جهت انتحار انتقال داده ميشوند.
برادران عزيز و فاميل و وارثين شهدا!
نگذاريد شهيدان ما همچنان شهداي قبلي خاموشانه دفن تاريخ شوند و جز فاتحه و چند روز سوگواري و داغ بر دل فاميل ها چيزي باقي نماند .
بايد شهدا ي گلگون كفن ما را دسته دسته به دروازه هاي رياست جمهوري ببريد تا اين فاشيست وطن فروش قاتل در وجدان هاي جمعي دنيا رسوا و شرمسار گردد و زمينه تداوم حاكميت ظالمانه اين صفاك تاريخ ازبين برود.

>>>   عفر عطايى
در پاکستان عمران خان از اقلیت قومی پشتون وزیر اعظم می‌شود، رگ غیرت هیچ پاکستانی آماس نمی‌کند. چون عمران خان یک پاکستانی است و مثل هر پاکستانی حق دارد که به بالاترین مقام قدرت برسد. اما در افغانستان اگر یک تاجیک، هزاره و اوزبیگ رئیس جمهور شود، یک عده چنان بر سر غیرت می‌شوند که گویی به ناموس‌شان تجاوز کرده باشی. حتی یک هزاره را در غزنی و میدان مردم که بیش از نصف نفوس‌شان هزاره هستند در حد والی و قوماندان امنیت تحمل نمی‌کنند.
بخاطر همین تفکرات بدوی است که امیدی به جور شدن افغانستان دیگر نمانده است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است