هر چند صاحبان مراکز آموزشی خصوصی می‌ توانند تدابیری برای امنیت اولاد مردم بیندیشند، واقعیت تلخ این است که یک کورس آموزش زبان مثلا در این زمینه کار زیادی نمی‌تواند بکند در یک طرف یک سازمان تروریستی است با همکاران حکومتی‌اش در طرف دیگر یک نهاد آموزشی خصوصی.

ماجرا بزرگتر از اینها است. تا همه‌ی مردم متحد نشوند و یک‌ صدا بر دولت فشار نیاورند چاره‌سنجی‌های کوچک هیچ مشکلی را حل نخواهند کرد. تروریست‌ ها را که به درون مراکز آموزشی راه ندهیم در پیش دروازه‌ی ورودی آموزشگاه‌ها فرزندان ما را خواهند کشت، در سرویس شهری و در کوچه و سرک خواهند کشت اگر قرار نیست که زندگی و تحصیل تعطیل شود همه جا دیوار نمی‌توان کشید.

به نظر من وقتش هست که مخالفان تروریزم (تروریزم طالبی-دولتی) دست از نزاع‌ های کوچک بردارند و گرد هم بیایند و برای تشکیل یک جبهه‌ی واقعی ضد تروریزم طالبی-دولتی کار کنند. مردم هزاره (بعنوان آماج اصلی تروریزم) باید برای بقای جمعی خود دیوار رقابت‌های فاجعه‌بار حزبی و منطقه‌ای و ایدیولوژیک را از میان خود بردارند و بجای این همه تیر و دشنه که بر پشت و سینه‌ی همدیگر می‌زنند به ساختن یک تشکیلات فراگیر مقاومت بپردازند.

راه مقابله‌ی موثر همین است اما من عادت ندارم چیزی را ببینم و خلافش را به خود یا دیگران القا کنم. می‌دانم که هیچ یک از رهبران و ناموران مغرور هزاره این کار را نخواهند کرد.

سخیداد هاتف

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است