سی و پنج نامزدی که از سوی کمیسیون شکایت رد صلاحیت شده اند فیصله کمیسیون را سیاسی می دانند و می گویند که رد صلاحیت هیچ منطق حقوقی ندارد.

آنها تاکید می کنند که هیچ نامزدی دوسیه در محاکم ثلاثه ندارد. نامزدان معترض از حقوق شخصی شان دفاع می کنند و دروازه کمیسیون را در کابل و ولایات بسته کرده و می کنند اما احزاب داعیه شان شخصی نیست و مبارزه احزاب استوار بر خواست بنیادی و ملی است و این مبارزه از ده ماه پیش آغاز و ادامه دارد.

چهار خواست بنیادی احزاب یکی سیستم ام دی آر است و دیگری بایومتریک رای دهنده و سومی نظارت از پروسه انتخابات و چهارمی هم شفافیت. حکومت، یوناما و کمیسیون انتخابات طرح احزاب را رد کردند حالا اعتراضات علیه اقدامات کمیسیون از دو منظر ملی و دفاع از حق شخصی صورت می گیرد.

شاید احزاب از بسته شدن و متوقف شدن کارهای غلط و تقلب زای کمیسیون انتخابات بدش نیاید اما داعیه احزاب، ملی و بنیادی و استوار بر تغییرات اساسی می باشد که این دو موضوع از هم باید تفکیک شود.

محمد ناطقی

>>>   فرزندشما_کجاست
جوانان زیادی در این روزها برای دفاع از وطن چه درغزنی و یا ولایت دیگری قربانی می‌دهند. اما فرزندان شما مقامات و سیاست‌گران که از سیاست و نظام سود می‌برید کجا هستند؟
چه کسی فرزند یا برادر مقامات و مسوولین و کارتن کلان ها را می‌شناسد که در خطوط جنگ قرار داشته باشند؟
نظری پریانی

>>>   اندیشمند
نود در صد مسئولیت و تقصیر و جرم به دوش آن رهبران است و ده در صد به اشرف غنی. می گویند دردم از خدا، گیله ام از همسایه. آن های که با غنی در سفرۀ قدرت نشسته اند، از امتیاز این قدرت بهره مند اند، مردم خود شان به ان ها رای دادند، آن ها نمایندۀ مردم شان در این حاکمیت است، وظیفۀ آن ها است که مردم خود را که به آن ها رای دادند به حق شان برساند و عدالت را تامین کنند، اما اشرف غنی را مسئول می دانند که چرا بچه های ما و منطقه و ولایت ما و حوزۀ ما در راه حکومت غنی کشته می شوند اما عدالتی در این حکومت نیست؟ سوراخ دعا گم کردن و غلط کردن همین را می گویند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است