جمله "غور غزنی" قصه ی بلندی دارد که بماند اما مفهوم تاریخی آن ویرانی کامل شهر غزنی است که اینبار به دست طالبان "غور غزنی" اتفاق افتاد.

یعنی به اتش خشونت وبی رحمی طالبان و بی تفاوتی و یا سیاست عمدی حکومت اشرف غنی بطور کامل غزنی ویران شد و سوخت. غزنی مثل قندهار از کمک های بین المللی ساخته نشده بود غزنی به همت، زحمت و تلاش مردم آن شهر آباد گردیده بود.

مرتضوی سخنگوی اشرف غنی هر روز عکس و اخبار پیروزی و نیز ورود نیروهای دولتی را نشر می نماید شاید برای ترساندن طالبان در شرایط جنگی خوب باشد اما ایشان لطف نمایند به دو سوال اساسی و مستند درباره ی جنگ غزنی پاسخ گویند:
اول؛ چندین ماه است که مردم غزنی، برخی از وکیلان و ارگان های امنیتی غزنی فریادشان از حضور و آمادگی طالبان در اطراف شهر غزنی برای هجوم به شهر بلند است اما حکومت چرا تمامی این خواسته ها و در واقع تقاضای کمک و پیشگیری را نادیده گرفته بود؟ آیا این سیاست ربط به اختصاص مناطق خود مختار برای طالبان دارد؟
دوم؛ اکنون با آغاز درگیری و جنگ و با وجود مشخص بودن مناطق طالبان، نیروهای هوایی آمریکایی و افغانی با پرواز بر مناطق جنگی هیچگونه عملیاتی بر سنگرهای طالبان انجام نمی دهند؟

رجا رفیق

>>>   داستان غور غزنی را‌درکوچکی زیاد شنیده ام طوریکه بعضی ها درزمان قدیم می گفتند که درشهر غزنی در فصل زمستان آنقدر برف زیاد باریده بود که مردم چند روز نتوانستند که از خانه های شان بیرون بروند وبرف بام های خانه شان بدون جاروب کردن وپاک کردن ازبرف مانده بودواین حالت را به نام غور غزنی یاد میکرده است .اما این داستان ازحقیقت دور ویک داستان غیر واقعی است چون درین صورت کلمه غور درباریدن برف زیاد ویاکم هیچ نقش ندارد.ازطرف دیگر اگر به تاریخ غوریان درغزنی نظر بیاندازیم علاءالدین ِغوری که از سلسله خاندان سلاطین غوری بوده برای لشکر کشی خود بالای شهر غزنی حمله کرده است درین وقت سلاطین غزنویان درغزنی حکومت میکرده و علیه علاولدین غوری شدیدا مقاومت میکرده لذا علاالدین غوری برای تسلیم شدن شهر غزنی را آتش زده است.درینصورت نام اورا علاالدین جهانسوز نامیده است و این وضعیت بد وخطر ناک را به نام غور غزنی نامیده است .درینجا کلمه غور غزنی درآتش زدن شهر غزنی به امر علاولدین غوری کاملا صدق میکند.متاسفانه شهر غزنی درطول تاریخ مورد حملات زمامداران مختلف قرار گرفته اند وازهمه بدتر درقرن بیست وبک که قرن رشد و ترقی وصلح وآشتی است باردیگر شهر باستانی غزنی تخریب وبه آتش کشیده میشود.
شهر غزنی شهر مرکز اسلامی وفرهنگی افغانستان وجهان نامگذاری شده است لذا تخریب این شهر به هراشکال ازنظر شرعی وعرفی خیانت آشکار به ولایت باستانی و فرهنگی غزنی میباشد.ولایت غزنی مدارس دینی، عالمان،سلاطین و مورخین مشهوردرطول تاریخ این ولایت باستانی افغانستان داشته اند مانند البیرونی،حکیم سنایی غزنوی،پادشاهان سلسله غزنویان وغوریان ومورخ مشهور کشور فیض محمد کاتب وامثالهم که هرگز فراموش نمیشوند.غزنی مرکز تولید اجناس قیمتی ازجمله پوستین های باکیفیت خیلی عالی و ظروف مسی دیگ وانواع چلم ها وانواع البسه های پشمی گوسفند و بز مانند دستکش،جوراب،جرسی،کرتی وپطلون شالی وبالاکوت وهم فرش های پشمی مانند گلیم،نمد وقالین که بعضی های شان در خارج از افغانستان نیز صادر میگردد. مردم زحمت کش ومومن ولایت غزنی در تربیه و نگهداری حیوانات گاو،گوسفند و بز مهارت خاص دارند وسالانه صدها هزار ازین نوع حیوانات برای گوشت درداخل و خارج مورد استفاده قرار میگیرند..علاوه بران‌ انواع میوه جات تر وخشک در صادرات کشور نیز دولت قابل توجه داشته اند ودرعواید دولت سهم بسزایی دارند.این ولایت ازنظرعلمی وفرهنگی نیز خیلی درحال رشد و ترقی هستند طوریکه بیشترین مکاتب لیسه های دولتی ومراکزتعلیمات عالی را در خود جاه داده اند.آثار تاریخی چند صد ساله منارهای تاریخی غزنی نیز مرکز توجه فرهنگی وآثار تاریخی درغزنی موجود است .لذا با نهایت تاسف که این خصوصیات و دارایی های خیلی ارزنده و مفید این ولایت در جنگ های بیفایده نیست و نابود گردند. دولت باید تلاش کنند که صلح و آشتی ملی درجامعه و ولایت غزنی باهر قیمت وهزینه که باشدحکمفرما گردد.اکثر ولسوالیهای ولایت غزنی صلح حکمفرماهستند با آنهم راه گیری وگروگان گیری دراکثر راه های مواصلاتی این ولایت تا هنوز دیده میشود.هرجنگ چه داخلی باشد و چه خارجی باشد پایانش صلح وآشتی است جنگ های اول ودوم جهانی وجنگهای دیگری مانند جنگ ویتنام وباقی جنگ های پارتیزانی وداخلی سرانجامش به صلح وآشتی منجر گردیده اند.لذا بهتر است که هرچه زودتر صلح درجامعه جنگ زده افغانستان با شرکت و رهبری سیاست مداران داخلی و همکاران بین المللی حل و فصل گردد.خداوند متعال مردم شریف غزنی را ازین ناامنی و هرج و مرج داخلی برای همیشه نجات دهد وصلح وآرامش همیشگی در جامعه افغانستان جنگ زده هرچه زودتر حاکم گردد.ا
نشالله وتعالی
الحاج انجنیر عبدالرشید ناصری از آسترالیا

>>>   Haroon Amirzada
جنگ غزنی، نبرد میان دو فرهنگ آشتی ناپذیر است
جنگ غزنی، جنگ چند نفر طالب وحشی زیر فرمان آی اس آی نیست.
این جنگ بخاطر "آیس کریم" هم نیست.
پس این جنگ بخاطر چیست؟
این جنگ قدرت نمائی فاشیزم حاکم در ارگ کابل است، که مدیریت سوختن غزنی، یکی از گهواره های تمدنی خراسان بزرگ را در دست دارد. این جنگ، جنگ عقده حقارت و انتقام از فرهنگ های والا و انسانی است.
اما این جنگ، نخستین و آخرین جنگ عقده حقارت یک فرهنگ روانی و خشن نیست. این جنگ تداوم جنگ سه قرنه است، که از یک طرف میان فرزندان وحشی سلیمان اوغان و از طرف دیگر مدافعین فرزندان کوه پایه های هندوکش، نمادی از یک تمدن بزرگ و پر افتخار جریان دارد.
در نتیجه این جنگ های خانمانسوز خراسان بزرگ همه هست و بود، نام و نشان خود را از دست داد و در زیر نام اوغان و افغانستان در اشغال این و آن قدرت تجاوز گر خارجی افتاد. در حال حاضر این کشور در اشغال بیش از ۴۰ کشور جهان قرار دارد.
آتش این جنگ خانمانسوز محدود به غزنی نخواهد ماند، دیر و یا زود به کابل، هرات و یا بلخ خواهد رسید و در آتش عقده حقارت و انتقام محمد گل مومند طوریکه بار ها سوخت باری دیگر هم خواهند سوخت.

>>>   اقای رجا رفیق شما از کی گله و خواست جواب سوال تانرا دارید از خود فروخته شده کاسه لیس ارگ پشت کرده قومش دروغگوی ب.... مرتضوی این بر و طول شکم کلان راکه بنام مرتضوی میبیند قاصدک ارگ و چاپلوس به فاشیست هان ارگ نشین از خود بی اراده و بی صلاحیت است انسان از گرفتن نام چنین شخص خجالت میکشد چه رسد که از وی تقاضای جواب سوال را کرد اما این شخص و جنرال رادمنش و شخصی بنام دانش چهره های شناخته شده از دروغگویان بی شرم در دید مردم هستند .

>>>   من كه اوغان كتاب سوز و تمدن گريز ميگويم، حقيقت دارد! پس اين را تماشا كنيد!!

>>>   لحاج انجنیر عبدالرشید ناصری از آسترالیا
شما خوب جهان بینی علمی را یاد دارید
نظریه تان را ادامه بدهید
شما آبادی وطن را نمی خواهید.
ه ب
از پنجشیر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است