جنگ تروا 13 قرن پیش از میلاد بین مردم «تروا» و یونانیان رخ داد.

در سال دهم نبرد هنگامیکه هیچ‌ کدام بر دیگری برتری نیافته بودند یونانیان اسب غول‌پیکری از چوب ساختند و حدود 30 تن از جنگجویان خود را در آن قرار دادند بقیه جنگجویان سوار کشتی‌ها شده و پنهان شدند وقتی ساحل خالی شد مردم تروا فکر کردند که اسب غول‌ پیکر غنیمتی از یونانی‌ ها است بنابراین اسب را به داخل شهر آوردند و جشن و پایکوبی برپا کردند.

وقتی همه خوابیدند کشتی‌ها به ساحل برگشتند. یونانی‌های داخل اسب هم بیرون ریخته و دروازه شهر را باز کردند بقیه یونانی‌ها به داخل شهر ریختند و شهر را فتح کردند از آن پس اصطلاح «اسب تروا» وارد ادبیات جنگ شد و هرگاه یکی از طرف‌های جنگ توسط رقیبش غافلگیر شود از این عبارت استفاده می‌کنند همچنین در ادبیات منازعات ملل «جام شوکران» یا «جام زهر» نیز جایگاه ویژه دارد.

شوکران در قدیم برای کشتن محکومان به اعدام مصرف می‌شده است نوشیدن جام شوکران توسط «سقراط» قدیمی‌ترین مورد ثبت شده در این رابطه است از آنجا که سقراط آن را با اختیار خود سرکشید این اصطلاح در ادبیات جنگ زمانی استفاده می‌شود که یکی از طرف‌ها کار سخت و دشواری را با اختیار خود انجام دهد حتما عبارت «نوش داروی پس از مرگ سهراب» را شنیده‌اید در افسانه‌های حوزه ادبیات ما آمده است زمانیکه سهراب توسط رستم پدرش زخمی شد پیک به دنبال دارو رفت اما دارو دیر رسید و سهراب مُرد این اصطلاح وقتی مورد استفاده قرار می‌گیرد که فرصت‌ها از دست برود و وقت ضایع شود.

کلمه «ادویه» نیز در ادبیات جنگ بخصوص دوره استعمار جایگاه خاصی دارد زیرا بریتانیای کبیر به بهانه تجارت ادویه با هند دو قرن چتر استعماری خود را بر نیمی از جهان گسترد در راستای همین زیاده‌ طلبی انگلیس بود که اصطلاح «جنگ تریاک» نیز در ادبیات منازعات بین المللی وارد شد جنگ‌های تریاک عنوان دو جنگی است که در اواسط قرن نوزدهم میلادی بر سر اختلافات بازرگانی بخصوص تجارت تریاک، میان انگلستان و چین صورت گرفت.

اگر اهل مطالعه تاریخ منازعات کوبا و آمریکا باشید اصطلاح «جنگ شکر» را هم شنیده‌اید. جنگ شکر در کوبا نام مجموعه مقالاتی است که «ژان‌پل‌سارتر» از سفرش به کوبا و مشاهداتش از انقلاب آن کشور نوشته است از آنجاکه بخشی از درگیری انقلابیونی چون «کاسترو» و «چگوارا» با امپریالیسم آمریکا در مزارع نیشکر کوبا رخ داد سارتر کلمه «شکر» یا «بوره» را وارد ادبیات جنگ کرد و سفرنامه‌اش را «جنگ شکر در کوبا» نامید.

واژگان «نفت»، «آب» و «خاک» از دیگر اصطلاحاتی است که بسیاری از جنگ‌های تاریخ با این سه اسم گره خورده است اما آنچه در ادبیات جنگ از همه بیشتر جلب توجه می‌کند ارتباط «آیسکریم» یا «بستنی» با صلح و جنگ است این رابطه پس از آن برقرار شد که رییس جمهور افغانستان طالبان را به آیس‌کریم خوردن دعوت کرد اما طالبان در کمتر از 30 ساعت به دعوت صلح اشرف غنی «نه» گفتند و جنگ گسترده را در ولایت غزنی آغاز کردند و بخش هایی از این ولایت را به آتش کشیدند.

هر چند پیوند صلح، جنگ و آیسکریم اصطلاح مبتکرانه و خلاقانه‌ای نیست اما می‌توان آن را حداقل وارد قاموس ادبیات صلح و جنگ افغانستان کرد و اسمش را «آیسکریم در تنور آتش» گذاشت.

محمد مرادی

>>>   بسیاری از کشور های که جنگ را امتحان کرده اصطلاحات خاص که در مطلب بالا ذکر گردیده دارد اکنون در افغانستان سر نوشت جنگ ۴۰ ساله ما به ایسکریم گره خورده است با سپری شدن هر روز امید ما به صلح مانند ایسکریم در گرمی آب می شود. این خود یک مزاق است نه صلح و آشتی . سرنوشت این ملک به دست کرگس ها افتیده است کر گس ها برای خود طعمه می پالد نه برای مردم .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است