یک تعداد می خواهند آگاهانه یا ناآگاهانه بار ملامتی خود را بالای غربی ها بگذارند که غربی ها گویا بالای «غیرپشتون ها حساب باز نمی کنند» و یا آن چنان که اخلاقی عزیز نوشته است: خودی ها مصروف شکوه نویسی و کوبیدن بر فرق خودی ها اند.

عزیزان!
من 20 سال است که در غرب زندگی می کنم و آنچه عملا دیده ام و یا می بینم این است که غیرپشتون های زنده و فعالی که در راستای منافع قومی و هویتی در غرب کار و فعالیت کنند، به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسند.

در این مورد می توان به موسسات دولتی-سفارتی، علمی-دانشگاهی، اقتصادی-فرهنگی و یا موسسات غیردولتی موجود در «غرب» مراجعه کرد: اکثریت مطلق «افغان» هایی که در این مراجع یا موسسات کار می کنند «پشتون» ها هستند و یا یک تعداد محدود غیرپشتون هایی که اخته، خسی و یا خنثی شده اند خود را آگاهانه یا ناآگاهانه «افغان» می گویند و بخاطر حفظ مقام، منافع شخصی و یا عدم پشتیبانی در داخل کشور یا خاموش می باشند و یا خود را «فراقومی-ملی» قلمداد می کنند.

حاکمان فاشیستی قبیله ارزش رابطه با خارجی ها و لابیگری با آنها را خوب می دانند به همین خاطر تمام حلقه های ارتباطی را که در اختیار خود دارند کنترل می کنند و خود را اکثریت قلمداد کرده اند و این موضوع را درج همه ارقام، احصاییه ها و منابع علمی کرده اند خود را بنیانگذار، حافظ و مالک اصلی دولت و خاک این کشور دانسته و دیگران را یک تعداد محدود «مهاجر» قلمداد کرده اند.

اما از غیرپشتون ها چند نفر «صاحب قلم» و «صاحب نظر» در سفارتخانه ها،‌ دانشگاه ها و... در غرب دارید؟ از این هم می گذریم که بزرگان و رهبران حکومت غیرپشتون ها چقدر به «اندیشه قومی» باور داشتند یا دارند و یا همین اکنون کدام یک ایشان حاضر است که از اندیشه ورزان خود در خارج دعوت کنند که بیایند و در پهلوی ایشان قرار گیرند؟

حقایق تلخ زیادی وجود دارد که نمی توان بیشتر از این اظهار کرد...

عبدال لعلزاد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است