"نوام چامسکی" زبان‌ شناس مشهور آمریکایی باری در جُستاری زیر نام "بازی‌ های لفظی" نوشته بود:
"در زبان سیاست دال‌ ها مدلول‌ های معین ندارند از همینرو بسیاری از سیاستمداران برای توجیه سیاست‌ هایشان متوسل به بازی‌ های لفظی می‌ شوند" یعنی از دیدگاه "چامسکی" معادله‌ها در حوزه‌ی سیاسی (باتوجه به مزاج دگرگون پذیر سیاست) یک جمع یک مساوی به دو نیست بلکه احتمال دارد یک جمع یک مساوی به چهار و یا هفت و یا... شود بنابراین هیچ اصلی از پیش تعیین شده، حساب شده و نیز دوست و دشمن دایمی در زمینه‌ی سیاست وجود ندارد.

بازگشت جنرال دوستم و اکنون گرفتن مراسم تشریفات ویژه با توجه به اتهاماتی که پیشتر در مورد بدرفتاری وی در برابر "احمد ایشچی"، تشکیل پرونده در برابرش و سلب صلاحیت‌ های معاون نخست ریاست جمهوری مطرح بود (و تا اکنون نیز باقی‌ است) درست مرا به یاد همین نکته‌ی چامسکی که در بالا به آن اشاره شد انداخت.

معنایش این است که یک روز این سیاست بدبخت از آدم "جنایتکار" و روز دیگر از وی "قهرمان" می‌ سازد.

جاوید فرهاد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است