زمانیکه اشرف غنی احمدزی در یک توافق سیاسی به‌ قدرت 50 درصد دست یافت او دست از پا گم کرد و خود را در جایگاه یک «خان قبیله» در ارگ ریاست‌ جمهوری می‌ دید.

با گذشت مدتی پس از تشکیل حکومت وحدت ملی در نخستین اقدام غنی شریک قدرت خود را داکتر عبدالله را محدود ساخت و قدرت را بیشتر در ارگ متمرکز کرد. تصفیه قومی در ارگ ریاست‌ جمهوری، «افغان» سازی نهادها و نمادهای ملی و تصفیه قومی در اداره امور و حذف اقوام غیرافغان/پشتون از سمت‌ های کلیدی دولت نخستین آجندای محمد غنی بود.

سوء استفاده از نقش احمدضیا مسعود بعنوان یک تاجیک‌ تبار و جنرال دوستم رهبر ازبک‌ ها در یک انتخابات بدنام و حذف دوباره ی آنها از محور قدرت یکی از رویکردهایی بود که مردم آن‌ را رویکرد برخاسته از جنونِ قدرت‌ طلبی و حتی رویکرد غیراخلاقی خواندند.

مخالفت ارگ با گذشتنِ لین برق 500 کیلوولت از مسیر ولایت‌های مرکزی نیز ریشه در تبعیض آشکار قومی در برابر هزاره‌ ها داشت که نمی‌توان آن‌ را انکار کرد. برای جلوگیری از اعتراض‌ های عدالت‌ خواهانه ی هزاره‌ها در غرب کابل، حرکت «جنبش روشنایی» با انفجار‌های پی‌ هم سرکوب گردید که اکثر مردم، ارگ و شورای امنیت را متهم به سازماندهی آن می‌کنند.

این سرکوبگری نوعی از جینونساید یا نسل‌ کشی پنداشته می‌شود که ریشه در قومگرایی و تبار‌پرستی دارد. سرکوب مسلحانه ی «رستاخیز تغییر» که عمدتا یک حرکت مدنی تاجیک‌ محورانه بود، ارگ ریاست‌جمهوری و غنی احمدزی بار دیگر مرتکب جنایت ضد بشری شد و اوج عقده‌های قومگرایی‌ اش را به نمایش گذاشت.

جنرال دوستم را به جرم ازبک بودن زیر فشارهای شدید قرار دادند و در نهایت مجبور به تبعیدش کردند، جنگ را از جنوب به شمال کشانیدند و غنی به آنچه وعده کرده بود که "نباید گویندگان یک زبان در بند باشند" عمل کرد اما نتیجه ی این همه محاسبات غلط و قومگرایانه ی غنی چه شد؟ آیا او با توسل به برنامه‌ های ناتمام امان‌ الله، نادر و داوود کشور را توانست به یک لوی پشتونستان تبدیل کند؟ هرگز.

غنی یک مهره‌ی شکست خورده و متوهم ترین «ولس مشر» تاریخ است اشرف‌ غنی با طرح حذف تاجیکان، ازبکان و هزاره‌ ها اکنون خودش در چال خودش گیر افتاده است. طغیان اعتراض‌ های مردم در شمال، جنبش‌ های خراسان‌ خواهی، پیروزی جبهه بلخ، برگشت جنرال دوستم به قدرت، شکل‌گیری ایتلاف‌ها در برابر غنی و جدایی‌ طلبی اقوام از محصولات مانیفیست «متفکر» قومگرا است.

خدمتی را که غنی در راستای تجزیه طلبی اقوام و آزادیخواهی گروه‌ها کرده است در طول تاریخ کسی نکرده بود.
غنی در برابر مردم شکست خورده و مردم پیروز شد!

هارون معترف

>>>   اگر شما هزاره ها هم مثل ازبک ها در چندین ولایت بیرق های سه رنگ افغانستان را در دست گرفته و اعتراض میکردید، در عوض لین پنجصد کیلو ولت، صاحب لین هزار کیلو ولت میشدید.
زیرا دولت تحت نام داعش و یا طالبان، به هزاران نفری که بیرق سیاه و سرخ و سبز افغانستان در دست شان است، حمله انتحاری نمی کند و آنهارا نمی کشد.
دولت کسانی را میکشد که بیرق های یا حسین در دست هایشان است و یا کدام بیرق دیگر، غیر از بیرق افغانستان.

>>>   هنوز بسیار وقت است که بگویم غنی نا کام شد و مردم پیروز شد . باید دید که چه چال ها و نیرنگ های دیکر از طرف ارگ در راه است.

>>>   Paiez
آقای غنی داعیه دارد؛ و برای تحقق داعیه اش، دستان ماکیاولی را از پشت بسته... و برای رسیدن به اهداف قومی اش، از هیچ حقه ای رو گزدان نیست.نه حیا را به رسمیت می شناسد و نه چیر بنام شرم در قاموسش و جود دارد.. ملامت و فحش و دشنام و هر رسوایی دیگر را به جان خریده است و می خرد؛ ولی هرگز راهکار های هژمونیستی- فاشیستی خود را عوض نمی کند. از همین جاست که در اغفال حریفان سیاسی " هفته فامش" و گول زدن آنها، تاکتیک باز ماهری است. دوستم را زمانی جنایت کار جنگی می خواند؛ و زمانی از بانک رایش استفادهء سوء کرد؛ و گاهی هم در خاک سپاری امیر حبیب الله، در مقابل تاجیک ها ایستاده اش نمود؛ و یک وقتی هم، برای کشتنش سر راهش دام ماند و بعد در یک پروندهء بد نام متهمش نموده رسوای خاص و عامش کرده و بعد تبعیدش نمود؛... و بالاخره امروز که در برابر مردم کم آورده است؛ یک قدم عقب می نشیند؛ با تزویر و ریا، منحیث یک شخصیت مهم سیاسی از او استقبال می کند...
در بارهء احمد ضیاء خان که جه بگوییم؟!
احمد ضیاء خان، باید می دانست و حالا هم باید بداند که غنی در جرگهء قانون اساسی، برادر اورا( احمد ولی مسعود) را چه گفته بود؟ به او گفته بود:
اگر روزی به قدرت برسم ؛ یا به زور قوم، یا به زور خارجی و یا به هر وسیلهء دیگر، از این کشور بیرون تان می کنم...
حالامن، به یقین کامل گفته می توانم؛ که ذره ای در این نیت شومش در برابر اقوام غیر خودش، تغیری وارد نگردیده است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است