تفاوت عملکرد سیاسی در نظام های لیبرال دموکراسی غرب و نظام های دیکتاتوری، استبدادی و ایتلافی در شرق!

هفته‌ی گذشته دو وزیر کابینه انگلستان (وزیر امور خروج انگلیس از اتحادیه اروپا و وزیر خارجه) فقط به این دلیل که با روش و راهکار نخست وزیر در پروسه خروج این کشور از اروپا موافق نبودند بلافاصله استعفا دادند.

آیا بعد از سخنرانی تند روز گذشته اشرف غنی به آدرس این جمع کسی در حکومت و کابینه است که موافق او نباشد و استعفا بدهد؟ یا تمام اعضای کابینه که از تیم داکتر عبدالله در حکومت حضور دارند (بشمول شخص داکتر عبدالله) با استراتژی اشرف غنی و راهکار او موافق و همراه هستند؟

اگر برای افکار عمومی پاسخ مناسب در زمان مناسب وجود نداشته باشد مطمین باشید که جغرافیای رایتان را تدریجا از دست خواهید داد.

عبدالحی خراسانی

>>>   هرکسی باید خود کفش خویش دم پای خود راست کند؛

گاهی خلاف قاعده، کودکی در هفت و هشت ماهه‌گی به دنیا می‌آید، شاید نوع بیماری‌ی باشد و استثنا است- در عموم همه مادران نه ماه و نه روز بار داری(حامله‌گی) را تحمل می‌کنند. تمام مادران درد زایمان را تجربه می‌کنند تا کودکی به دنیا بیاورند. فرقی نمی‌کند دختر شاه باشد یا گدا، نه ماه و نه روز کودکی را در بطن پرورش می‌دهند. کودکان از نظر حقوقی مساوی به دنیا می‌آیند یا به قول لیبرال‌ها: All born equally اما، این جامعه و فرهنگ زیست‌هاست که فرزند آدمی را طبقه بندی می‌کند، قشر بندی می‌کند. در ذات و ماهیت همه آدم‌ها یکی اند. در قرآن مجید نیز برتری آدم‌ها صرفن با پرهیزکاری سنجه‌ می‌شود. در جامعه‌ی ما ارج و امتیازی که فرزند رهبران، سرمایه داران و طبقه‌های فرمان‌روا می‌برند خلاف ارزش‌های انسانی و قرآنی است- فرزندان طبقه‌های به اصطلاح اشراف در هیچ خط و صحنه‌ی مبارزه برای آزادی و عدالت حضور ندارند ولی از هرچه خوب است و هرچیزی که همه سزاوار اند سهم آنها بیشتر است، حتا دیگران را سزاوار نمی‌دانند؛
مادر آنها بیشتر از مادر ما درد زایمان و طاقت فرسایه‌گی بارداری ندیده است. ایشان قشنگ‌تر از ما نیستند حتا چند گرام مغز اضافی از ما ندارند- پس ما چرا هنوز نیاموخته ایم که هرکسی باید خود کفش خویش دم پای خود راست کند؟

- ک.هم‌سخن

>>>   Dehganpoor
این آخرین دستاورد اشرف غنی احمدزی است که به آن افتخارمی کند ولی از نظر من شرم و یک ننگ تاریخ است.
باوجود اینکه منابع طبیعی زیادی داریم مگر بدبختانه از چند قرن قبل تا به امروز سال دست مان بخاطر دریافت کمک های خارجی به سوی جامعه جهانی واز جمله پاکستان دراز است و من نمی دانم که گدایی گری چه افتخار ی دارد ؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است