در ۱۷ سال گذشته، نه یک جلد، نه یک کیلو، نه یک تُن، بلکه کامیون کامیون کتاب از ایران به افغانستان آمد. نه ناظری وجود داشت تا بر این حجم از کتاب نظارت کند و نه مالیات کمرشکنی بر آن وضع شد تا واردکنندگان را به ستوه آورد.

البته در یکی دو واقعه، لشکر جهل، کتاب های چاپ ایران را در نیمروز، به رودخانه ریختند و دیگر مانع خاصی در برابر عرضه و فروش کتاب های چاپ ایران در افغانستان، وجود نداشته است؛ اما در طرف دیگر، کمتر سالی را سراغ داریم که ناشران افغانستانی برای فروش و معرفی کتاب های شان در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، با هفت خان رستم روبرو نشده باشند.

امسال هم کتاب های افغانستان که قرار بود در نمایشگاه کتاب تهران عرضه شود، در گمرک ایران با مشکل روبرو شد و تا روزهای پایانی نمایشگاه کتاب تهران، در همانجا باقی ماند.
بعید هم نیست که هر سال این روند، عمدی باشد.

روز پنجشنبه یکی از ایرانیان اهل ادب و فرهنگ، از ترخیص این کتاب ها خبر داد اما به قول معروف، نوشدارو پس از مرگ سهراب است.
متن یادداشت این عزیز ایرانی که در رخنامه اش گذاشته، بدین شرح است:
"بالاخره دو روز مانده به پایان فعالیت نمایشگاه کتاب تهران، ناشران افغانستان توانستند کتابهای خود را آزاد کنند. گمرک ایران مبلغ کلانی خواسته بود و کارشکنی می کرد."

جالب اینجا است که در نمایشگاه های کتاب افغانستان، ناشران و فروشندگان ایرانی، حرف اول را می زنند و بازار کتاب افغانستان را تسخیر کرده اند.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...

محمد مرادی

>>>   اجازه ندادندبجایش حالا کتاب هارا واپس نمیدند میگویند اگر به نمایشگاه نرفته اند هم باید محصول بپردازند چون وارد گمرک شده اند ،دارندگان کتاب علاوه بر ضیاع وقت کرایه حمل ودادن محصول گمرک سراسر زیان کردند
ر

>>>   چیزیکه عوض دارد گله ندارد.
عمل بالمثل باید صورت بگیرد.

>>>   این جادۀ یکطرفه را باید بَست!

>>>   چقدر هزاره جنوب تهران زندگی میکنه.تو نمایشگاه من کلی دختر و پسر هزاره میدیدم.

>>>   راهش مقابله به مثل است

>>>   سالهای سال است که ملت ایران هزینه کتاب وتعلیم وتربیت افاغنه حاضر درایران رامیپردازند

>>>   سلام من خودم مهاجر افغانی هستم البته کتاب ناشران افغانستان در نمایشگاه بود ولی کتابهای زیاد خوبی هم نبود بیشترینی کتابها سیاسی بود کتابهای علمی و کتابهای کودو نوجوان که هیچ وجود نداشت فقط چندتا کتاب از زندگی نامه بنلادن بود که به درد من یا مانمی خورد

>>>   /بله . این کار نادرست است و باید تذکرات لازم به دولت ایران داده شود ضمن اینکه خسارت این افراد جبران شود.

>>>   جاده یک طرفه بسته شود که خود شما پرچم ایران را اتش میزنی و دم از نقض حقوق بشر میزنی،ضمن انکه ملت افغانستان بیسواد میماند چون تمام کتابهای دانشگاهی از ایران است.چیزی بگویید که ریشخندمان نکنند

>>>   درپاسخ به نظردهند8:شماخیلی کوچکتروضعیف ترازآنی که خواسته باشی به دولت وملت بزرگ ایران تذکربدهی. همین که دولت ایران هزاران افغانی راازایران اخراج نمی کند وهزینه حضورانها بربارملت ایران است کافی است خسارت ملت ایران راچه کسانی بایدبدهند؟

>>>   در جواب برادران بي خبر:
هر افغان كه تو ايران ساكن هست علاوه بر كمك سازمان ملل به ايران خودشون هم ساليانه تقريبا بصورت ميانگين نفري ٥٠٠/٠٠٠ تومان ماليات پرداخت ميكنند ، بدون بيمه ، يارانه وام و ...
هر كودك افغان در شروع سال تحصيلي بايد ١٢٠/٠٠٠ تومان ( چهار سال قبل ) به حساب وزارت كشور واريز ميكنه.
هر دانشجوي افغان با اينكه روزانه هم باشد بايد مثل دانشجوهاي شبانه ايراني شهريه پرداخت كند.
همه اينها را ما با پيشاني باز پرداخت ميكنيم ولي زخم زبانهايتان ديگر قابل تحمل نيست.

>>>   باید‌به‌دولت‌ایرانیان‌تذکر‌داد‌وهزینه‌خسارات‌را‌بپردازنند‌ودر‌صورت‌لزوم‌برخورد‌کرد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است