اگر جامعه­ ای را که گرفتار بحران، جنگ، نزاع بی امنیتی، فقر، بی­سوادی و بی­ اعتمادی باشد به انسان مریضی که گرفتار امراض گوناگون است شبیه بدانیم، قبل از اقدام بهر نوع تداویی آن لازم است تا امراض او تشخیص گردد که گرفتار چه نوع مرضی است بعد از تشخیص مرض می توان به تداوی او اقدام کرد.

همچنان جامعه که گرفتار جنگ منازعه و بحرانهای اجتماعی دیگری باشد در قدم اول لازم است تا عوامل منازعه و جنگ و بحرانهای اجتماعی همه ریشه بابی گردد، تا دانسته شود که چه عوامل باعث ایجاد جنگ، بی­ اعتمادی و بحرانهای اجتماعی دیگردر آن جامعه گردیده که بعد از تشخیص عوامل جنگ وبحرانهای اجتماعی دیگر می توان راه­های جلو­گیری از جنگ و بی اعتمادی و بحرانها را جستجو کرد و به اقدام عملی دست یازید.

کشور عزیز ما افغانستان از مدت سالیان درازی است که گرفتار جنگ، اشغال نظامی «توسط اتحاد شوروی سابق» و بی­ اعتمادی، نابسامانی و نا هجاری­ فقر و بحرانهای اجتماعی دیگر بوده و متآسفانه هنوزهم جنگ در این سرزمینی بیداد می کند. آوارگی ها و خانه خرابی ها ادامه می­ یابد صدای مدهش سلاح های مخرب جنک( انتحار و انفجار) در کشور هنوز خاموش نگردیده و از مردم قربانی می گیرد و اگر مساعی هم جهت یجاد صلح و ثبات از جانب مجامع ملی و بین المللی تا حالا صورت گرفته نتیجه دلخواه و مطلوبی را هنوز ببار نیاورده است البته که این بدین معنی نخواهد بود که می بایست از مساعی صلح جویانه دست برداشت و به طبل جنگ همچنان نواخت و جنگ را ادامه داد.

همه ما باور داریم که هر جنگی نهایت آن صلح است و در حقیقت جنگ بزرگترین مصبت در یک جامعه وکشور بوده که بنیاد جامعه انسانی را متزلزل ساخته و زندگی سر سبز انسان را درو می کند و از انسان مهر و عطوفت انسانی را می تواند برباید لذا ­بایست صادقانه و مخلصانه همه قلم ها و قدم ها در این مسیر بسیج گردد. تا چنان صلحی در کشور ایجاد گردد که دیگر جنگی را بدنبال نداشته باشد و طور نباشد که فقط جاها عوض گردد طوریکه تا حالا چندین بار چنین شده است عده اداره شهر ها را بدست گرفته و عده دیگر بکوه ها پناه برده و بتدریج به قریه ها سرازیر شدند و اداره قرا و قصبات را بدست گرفتند و با مساعد بودن شرایط محیطی و منطقه ای بجنگ خود توانستند ادامه دهند.

در کشور ما چنین شرایط همیشه موجود بوده لذا هر قدم که برای ایجاد صلح بر داشته می­ شود باید اساسی و پایدار باشد و از امتیاز گیری و امتیاز دهی کرده بیشتر بصلح پایدار و دوامدار بطور اساسی فکر شود و همه عوامل، ریشه ها و انگیزهای جنگ و منازعه درست وصحیح ارزیابی گردد و به اصل مشکل جنگ توجه جدی صورت گیرد.

صبر و حوصله مندی دست اندرکاران صلح درکشور متزلزل نگردد و هر دو طرف منازعه اقلاً بیک سلسله اصول اساسی عملاً پایبندی خود را نشان دهند.تا قدم­های بعدی استوارتر متین­تر بتواند برداشته شود زیرا جنگ چه از نظر اجتماعی و چه از نظر روان­شناسی هر دو یک پدیده مصیبت بار و زشت بوده که بر بالای انسان و جامعه به اجبار تحمیل می گردد که در اصل با کرامت انسانی انسان و جامعه هیچ نوع سازگاری و توافق ندارد و از نظر شرع مقدس اسلام هم اگر در جایی مشروعیت پیدا می کند جنگ دفاعی بوده نه تعرضی زیرا از نظر اسلام جنگ بذات خود هیچ حسن ذاتی نداشته چه جنگ ( قتل عبادالله و تخریب بلادالله است) که هیچ نوع زیبایی ذاتی ندارد و در یک کشور بار اصلی جنگ را مردم آن کشور بدوش می کشند که خانه های شان خراب و فرزندان شان به قتل می ­رسد تلفات انسانی، خسارات اقتصادی، هزینه­ های عاطفی همه و همه مصیبت­های است که مردم گرفتار جنگ در یک کشور می­بایست همه را بپردازند، غرامت دهندگان اصلی جنگ( مردم) بوده در حالی که خوشان در ایجاد جنگ کمترین نقش را هم نداشته و ندارند ولی غرامت­های کلی جنگ را آن­ها می ­بایست بپردازند چنان غرامت­های که طور اجباری بر دوش آن­ها تحمیل گردیده و برعکس تصمیم گرندگان جنگ (رهبران جنگی و سیاستمداران) بوده که خود شان هیچ نوع غرامت جنگی نمی­پردازند و اگر درجایی خطری جان آنها را تهدید کند ممکن راه های دیگری را جستجو کنند تا خود را از مهلکه جنگ نجات دهند در حالی که خود شان مسببان اصلی جنگ اند. البته مؤثرترین و مهمترین راه جلوگیری از جنگ و ادامه ای ناگوار آن بلند رفتن سطح شعور جامعه بوده که می تواند نقش مهم و اساسی را در جلوگیری از جنگ و ادامه آن داشته باشد. چه جامعه ا­ی روشن حساس و منور می­ تواند با فشار همه جانبه بر بالای رهبران جنگی و سیاست مداران خود از وقوع و ادامه­ ای جنگ جلوگیری کند و جنگ را به زودی متوقف و خاتمه بخشد.

چنانچه می ­گویند در جریان جنگ امریکا با ویتنام این تظاهرات وسیع و فشار مختلف مردم امریکا بوده که بالاخره دولت وقت امریکا را وادار به خروج از ویتنام کرده و سبب توقف جنگ گردیده است در کشور ما هم می­ توان با فشار بربالای جنگ طلبان به ایجاد صلح در کشور کمک کرد. و راه دیگری که می­تواند از جنگ و خشونت گرایی جلوگیری کند تعمیم فرهنگ صلح است که فرهنگ صلح می­ تواند در تامین صلح و امنیت نقش اساسی خود را داشته باشد. بخصوص در جوامع گرفتار جنگ های طولانی که در چنین جوامع تعمیم فرهنگ صلح در اولویت کاری همگانی می ­بایست قرار داشته باشد و تمام منابع و امکانات باالقوه و باالفعل موجود در کشور جهت تحقق صلح و آشتی به کار گرفته شود و حتا در مؤسیسات تعلیمی و آموزشی (مکاتب و مدارس) مضمونی درسی بنام (مبانی صلح) در نصاب تعلیمی مکاتب و مدارس گنجانیده شود. تا فرهنگ صلح و آشتی همه جانبه تعمیم یافته و فرهنگ جنگ و منازعه بتدریج کاهش پیدا کند و جای خود را به فرهنگ صلح و آشتی بدهد و علمای دینی در این مسیر می توانند نقش اساسی داشته باشند و هر قدر سرمایه گذاری هم اگر در این زمینه صورت گیرد بهدر نخواهد بود و اثرات مثبت خود را می تواند بجای گذارد.

جنگ پدیده شوم و نامیمون است که از جمله بدترین اختراعات انسانی است که بکرامت ذاتی انسان سازگاری ندارد جنگ زندگی انسان را نابود کرده دونیا را برای او جهنم می ­سازد فکر و اندیشه انسان را منقلب گردانیده و انسان را به ستیزه جویی و انتقام گیری بیشتر وا میدارد طوریکه روان فرد و جامعه را متقلب ساخته درست را نادرست و نادرست را درست می نمایاند. اثرات منفی جنگ حتی ارزش­های انسانی و معنوی را کم رنگ ساخته فکر و اندیشه انسان را به انحراف می کشاند. انسانیکه تا دیروز همنوعان خویش را بدیده قدر می ­نگریست امروز بواسط جنگ از همه وجودش تنفر و انتقام گیری بمشام می رسد. همنوایی انسانی دوستی، غم شریکی برادری هموطنی همه و همه بفراموشی سپرده شده و بجز از انتقام گیری و ادامه جنگ و خون ریزی بشتر بچیزی دیگری فکر کرده نمی­ تواند لذا ایجاب می کند تا فرهنگ صلح طور جدی در جامعه همگانی شود تا همه زوایای تاریک و دور افتاده کشور.

از این نغمه روح پرور و دلنواز مستفید شوند و عملاً بمراکز تعلیمی و تربیوی مراجعه شده و از آنجا کار آغاز گردد تا نسل جوان کشور که در هر دو طرف جنگ قربانیان اصلی جنگ هستند بتوانند از مزایایی صلح همگانی بهره مند گردند تا بدین وسیله از حس انتقام گیری و تنفر کاسته شده و حس خوشبینی و مدارا گری جایگزین آن گردد و از اعمالیکه باعث برانگخته شدن احساسات و جریحه دار شدن اعتقادات مردم می شود طور جدی پرهیز گردد و از مبانی اخلاقی و دینی دین مقدس اسلام که دین صلح و برادری است طور کامل استمداد جسته شده چه در دین مقدس اسلام رفتار نیکو بادیگران و همزیستی مسالمت آمیز و زندگی در صلح و آرامش اصل و اساسی زندگی بشری را تشکیل داده جنگ و درگیری حالت غیر طبعی و عارضی بین انسانها بحساب می رود و آنهایی که از اسلام صرف جنگ و خصومت را درک و برداشت می نمایند در حقیقت اسلام را درست نشناخته اند زیرا از نظر اسلام طوریکه گفتم هیچ زیبایی و حسن ذاتی برای جنگ وجود ندارد و در جای اگرجنگ مشروعیت پیدا می کند فقط بواسط دفع و رفع ظلم و تجاوز بوده نه بواسطه تعدی و ستم بدیگران زیرا صلح و زندگی مسالمت آمیز حالت اصلی زندگی انسانی را تشکیل داده و زمینه ساز توسعه و همکاری و تساند اجتماعی بین انسانها می گردد و در سایه صلح میتوان بهتر زمینه همکاری بیشتر و نوع دوستی عمیق و واقعی­تری را بین انسانها ایجاد کرد.

لذا بصراحت گفته می توانیم که از نظر اسلام زندگی صلح آمیز و همزیستی مسالمت آمیز اصل و اساس زندگی بشری را تشگیل داده و و از اهداف اصلی آن است زیرا در سایه صلح بهتر می توان پایه ها مهر و محبت و نوع دوستی بشری را اساس گذاشت و جهان عاری از جنگ و خشونت را باهمکاری یگدیگر ساخت.

با احترام سید محمد خیر خواه

>>>   تا موقعی که ذهنیت و شعارهای ضد آمریکایی در کشور حاکم هست، طالبان و دیگر متحدین مرتجع آن به آدمکشی و ویرانگری ادامه خواهند داد.دشمن دانا به از نادان دوست. زنده باد صلح و آزادی.

>>>   خيرخواه صاحب بلکل درست فرموده ايد تمام زاواياى اين بدبختى را روشن گرده ايد حال چشم بينا و کوش شنوا به کار است. که ممکن نسبت غلامى و بردگی چشم کور و گوش کر خواهد بود. واگر اين طور نباشد ختم اشغال که با تدبير باشد تا حرج و مرج روخ ندهد، کليد صلح است. زنده جور و سلامت باشيد.

>>>   Salam
من از شهروندان پشتون تبار خود مى پرسم ، آيا تمدنى را مى شناسيد كه افغان در تاريخ ناجى آن بوده باشد ، جز تاريخ سياه و قتل و كشتار و غارت !
يك نمونه از تمدن درخشان علمى ، فن آورى و ادبيات را شما در تاريخ سياسى و انسانى پشتون ها ( افغان ها) نشان دهيد !
مگر احمق بايد بود كه تمدن و تاريخ درخشان خراسانى را در مقابل عصبيت قبيله يى وسنت هاى انسان سوز افغانيت از دست داد.
ما سه سده اين تجربه يى تمدن سوز را داريم ، فكر كنم ديگر كافى است .

>>>   Ismail Feroughi
هموطن ، اهریمن مرگ درپشت خانه ی ات خوابیده است .
حاکمان کابل توان تأمین امنیت برای تو را ندارند . آنان فقط نفاق پراگنی بلد اند و بس . تا تو با سایر هموطنان متحدانه برای تأمین نظم و ثبات نرزمی ، اهریمن مرگ دروازه ی خانه ی تو را هم خواهد کوبید .
بدنبال حملات گروهی دوهزارنفری در فاریاب و حملات همآهنگ و همزمان در کابل ، بدخشان ، بغلان ، جوزجان ، هلمند ، ننگرهار ، شبرغان ، بدخشان و قندهار ؛ دیشب چند ولسوالی فراه مورد تهاجم گروهی خونین طالبان قرار گرفته ، دهها سرباز ، افسر و مردمان بیگناه ما را به قتل رسانده ، تأسیسات دولتی را به آتش کشیدند .
تقریباً تمام مملکت در آتش جنگ می سوزد . دولت ناکاره ی وحدت ملی ! مسوولیت پذیر نیست و مسوولین امنیتی با بی حیایی تمام حتا به کم کاری خویش نیز اعتراف نمی نمایند .
تا تو نیندیشی و نجنبی ، همین آش خواهد بود و همین کاسه .

>>>   صلح پایدارمیخواهین دوره ریاست جمهوری راازپنج سال به سه سال کاهش دهید وهردوره رابه یک قوم بدهیدحکومت کنن این عدالت است نه اینکه پشتونها همیشه حکومت کنن خواست پاکستان جنگ بین اقوام میباشدنه ارامی
جمشیدی هرات

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است