یک کودک ۸ ساله افغانستانی در سرک میدان هوایی شهر کابل توسط تانک آمریکایی زیر گرفته شد و جان باخت.
در پی این رویداد، شهروندان خشمگین کابل در اعتراض به نظامیان خارجی و بی تفاوتی نیروهای پولیس دست به اعتراض زده اند.

شهروندان کابل معتقدند سربازان پولیس افغانستان نباید به نیروهای امریکایی اجازه ترک محل حادثه را می دادند تا موضوع توسط مراجع ذیصلاح تحت پیگرد قرار می گرفت.
تاکنون مقامات امنیتی افغانستان درباره این موضوع واکنشی نشان نداده اند.

کد (4)

>>>   زور نیرو های بیچاره امنیتی کی به این نیرو های اهرمنی میرسد شما کمی فکر کنید این وط از شما نیست از خارجی هاست

>>>   در معاهده اتمر و امریکا نوشته شده که از هرنوع پیگرد قضایی مصوونیت دارند.
به جایش اتمر محاکمه شود.

>>>   باش که مردم بی غیرت افغان کفر را خوش دارند که در سر زمین شان باشد

>>>   این تقاضا از پولیس بیچاره ای افغان که نمیگذاشت تانک امریکای از محل حادثه فرار مینمود به ان می ماند که از یک گنچشک ناتوان وضعیف تقاضا وارزو داشته باشیم که باید جلو قوش ها وباز هایی شکاری را بگیرد تا دیگر گنجک ها شکار نشوند!!! بهرصورت در دنیای اشغال هم یک سلسله مقررات وجود دارداز جمله احترام به حق حیات برای شهروندان اشغال شده وظیفه اشغالگر است باید درصورت حدوث حادثه اگر مسببین وعاملین حادثه احساس وعطوفت وبشر دوستی واحترام به حقوق اطفال میداشتند وخون انسان قطع نظر ازین که ان انسان که است نزدشان معتبر می بود باید نیروهای خارجی تانک خودرا کنار جاده استاد نموده حد اقل ادرس وهویت خودرا برای پولیس میداد وبعد راه خودرا پیش میگرفت این تقاضا های بشر دوستانه وانسانی از مهمان های ناخوانده متصور نیست
یکی از اقربای مقتول

>>>   تا بحال هزاران انسان زیر موتر های زور گویان داخلی جان سپردند حادثه ترافیکی در تمام دنیا به وقوع میپیوندد ما این کار را نکوهش میکنیم اما کسی به زور تانگ را از بالای طفل تیر نمیکند هر کسی سرعت موتر و دویدن بی رویه طفل را میداند خداوند به خانواده این طفل صبر جمیل را اعطی نماید و کسی که مرتکب این کار شده هیچ امکان ندارد که مجازات نگردد و چند روز پیش ما شاهد به هلاکت رسیدن یک پدر و پسر بودیم که توسط موتروان کابینه دولت افغانستان صورت گرفت کسی جرآت نکرد که حتی اسم دریور را بگوید چه رسد بنام صاحب موتر.

>>>   با خواندن این مطلب یک خاطره را یاد می کنم.
در شهر پلخمری در سال ۱۳۶۷ کاروان نظامیان شوروی سابق از سرک عمومی ساحه نمبر دو عبور میکردند درین هنگام یک طفل به سن در حدود ۴ یا ۵ ساله زیر تایر و فوت کرد . نظامیان شوروی کاروان را متوقف کرد تا ترافیک بغلان در ساحه حاضر شوند و موضوع را بررسی و تحقیق کنند. خلاصه پدر مقتول با ترافیک بغلان و کاروان نظامیان شوروی که مقر شان در دشت کیله گی بود رفتن و بدون کدام مشکل قوماندن نظامیان شوروی برای پدر طفل مقتول پیشنهاد خون بها کرد اما پدر طفل برایشان گفت در عوض در همین ساحه که طفلم کشته شده برای ما به مصارف خود یک مسجد اعمار نمایید. و نظامیان شوروی فوراٌ اقدام اعمار مسجد کرد و تا امروز همان مسجد در ساحه نمبر دو شهر پلخمری موجود و مردم محل در آن عبادت می کنند.

>>>   به قول سمیع حامد:
به هربهانه درهمه جامیمریم ما
مانندانفجارازآتش پریم ما
گرخارجی هرآنچه بخواهدکند،دگر
دراین دیارخسته چه گه میخوریم ما
نثاراحمد«انتظار»کابل

>>>   باشد اگر ایالات متحده آمریکا ظرف بیشتراز ده سال مبلغ سه بلیون دالر بنام جهاد ضد روسی مردم افغانستان به مصرف رسانید منظور آن غمشریکی با مردم افغانستان رهایی آنها از چنگ اسارت و اباد سازی این کشور نبود بلکه به قول چاریی ویلسن یکی از سناتوران آمریکایی که گفته بود ما در حدود پنجاه و هشت هزار عسکر در ویتنام از دست دادیم و روس ها بیست و پنجهزار نفر در افغانستان از دست دادند بدین صورت سی و سه هزار دیگر هنوز قرضدار هستند. هدفی جز گرفتن انتقام خونین از حریف خود شان و بدست آوردن منافع جهانی آمریکا نداشت همین چاریی ویلسن از حزب دموکرات آمریکا بود که بقول جورج کرایل روزنامه نگار آمریکایی جنرال ضیاالحق را طی یک ضیافت به گوشه یی میکشاند و آهسته بگوشش میگوید آیا حاضر است با اسراییل معامله نماید؟

>>>   مقامات امنیتی "بز" میزایند درینباره واکنش نشان دهند!!

>>>   من وقتی نظر، نظردهنده ششم را خواندم به تمام جواسیس امریکایی که گویا شورویها را از این خاک برون کردند و بجایش پنجاه تا "شوی ننه" خود را آوردند و وطن را بباد پناه دادند، از ته دل نفرین میفرستم.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است