عمیقا متاسف و متاثرم به حال خودم و این سرزمین که هیچگاه با وجود مردمی چون ما به آبادی و شکوفایی نخواهید رسید..
چه بدبخت ملتیم ما که حتی نمی دانیم چگونه باید از شادی هایمان تجلیل کنیم..
وقتی عمیق فکر می کنم و به ژرفای این وضعیت اختناق آمیز می بینم، متوجه می شوم که گذر زمان ما را چون طالب و داعش ساخته و اینکه اینگونه وحشتناک آمیز هجوم میبریم به تجلیل از شادی هایمان مقصر ما نیستم تاثیر فضایی ایست که در آن پرورش یافتیم..
اما برادر عزیز من گوش بسپار به من و به خواهرت بگو..
آیا وقتی که به گمان خودت فیر شادیانه میزنی برای لحظه ای هم که شده به بیماران بستر در شفاخانه ها و مادران پیری که جیگر گوشه های شان را در جنگ های هر روز وطن مان از دست دادند فکر کردی و یا به کودکانی که نسل آینده ما هستند فکر کردی که از این کارت چه سرمشقی می گیرند؟!!
خواهشا از حصار افکار طالبانی و داعشی بیرون شوید و رسم و آیین درست تجلیل کردن از شادی های مان را بیاموزید و سعی کنید اگر به مردم تان شادی را به معنای واقعی اش هدیه داده نمی توانید پس لطفا درد های شان را هم زیاد تر نکنید.
با مهر سپیده سخی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است