بارها و بارها شنیده ام که بعضی ها افتخار می کنند و می گویند ما تاریخ پنج هزار ساله داریم نمی دانم این تاریخ پنج هزار ساله اگر راست باشد دستاوردهای این پنج هزار سال چیست و در کجا است و از این پنج هزار سال جز جنگ ویرانی دیگر چه آموخته ایم.

به باور من هيچ واژه ای در سرزمین افغانستان ويران شده و عقب مانده ما به اندازه ای واژه افتخار آلوده و بی ماهيت نشده است! هيچ انگيزه خطرناک تر و فريبنده تر از اين واژه از سوی اربابان زور و زر برای اغوای كتله های وسيع و ناآگاه جامعه مورد بهره داری قرار نگرفته است.

با افتخار به تاریخ پنج هزار ساله به نژاد، قوم، قبيله، زبان، مذهب، منطقه، سمت، حزب، دسته، گروه و سازمان، رهبر و غیره بخصوص افتخار به چيزهايی كه نه در آفرينش و نه در انتخاب آنها كوچكترين نقش و سهمی داشته ايم فقط حس تنفر، تماميت خواهی، برتري طلبي و تعصب را تقويت مي بخشيم و بس با همين افتخارات كاذب است كه همواره دسته دسته و گروه گروه مانند گوسفند به قربانگاه فرستاده مي شويم.

نه گفتن به اين افتخارات میان تهی و بی معنی مي تواند نخستين گام بسوي بيداري و رهايی ما از بدبختی ها باشد.

احمد سعیدی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است