نشست دو جانبه اسلام آباد و مسکو با نام طالبان آغاز و با نام داعش در افغانستان پایان یافت. اخیرا مسکو میزبان نشست دو جانبه میان وزرای خارجه پاکستان و روسیه با محوریت افغانستان بود که وزرای خارجه دو کشور از توانایی شان برای ایفای نقش در روند صلح حکومت افغانستان با طالبان تا شدت نگرانی شان از گسترش حضور داعش در افغانستان را به ارزیابی گرفته اند. در حالیکه یکی از توجیهات روابط مسکو با طالبان حداقل در دو سال اخیر گسترش حضور و فعالیت داعش در افغانستان بوده است. شیره و شربت نشست و گفتگوهای دوجانبه دیپلماتیک دو کشور از دیگ داعش به درآمد و وزیر خارجه روسیه به تایید وزیر خارجه پاکستان گفتند که حضور داعش در افغانستان بویژه شمال افغانستان به مرزهای آسیای میانه گسترده تر از آن چیزی است که آمریکا و در کل ناتو وانمود می کنند و این به شدت ما را نگران ساخته است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، موسی فریور استاد دانشگاه در برنامه «نور» گفت: تمنایی که افراد و اشخاص و گروه های معین از حضور آمریکا داشتند که آمریکا می تواند حلال مشکلات افغانستان شود. برنامه مارشال را در افغانستان تطبیق کند و از افغانستان یک کشور مدل ونمونه برای کشورهای آسیای میانه بسازد دروغ برآمد و هفده سال حضور آمریکا عکس این فرضیه به اثبات رسید. یعنی در سال 2018با حضور آمریکا و مصارف حدود دوصد میلیون دالر شهر کابل کانالیزاسیون ندارد. برق ما برق وارداتی است و کلیدش به دست کشورهای همسایه است و آمریکایی ها اجازه نداده اند که ما از منابع آبی خود آب استخراج کنیم و هم برای زراعت وهم برای انرژی یا آب های خود را جمع کنیم و نگذاریم که آب های ما در کشورهای مفت و مجانی برود.

وی معتقد است سرمنشا فساد در افغانستان آمریکا است و افزود: سرمنشا فساد آمریکایی ها بودند و فساد را به صورت نظام مند در افغانستان نهادینه ساختند و حتی آن را به یک فرهنگ تبدیل کردند. در تمام قراردادهایی که در افغانستان توسط آمریکا و مصادر آمریکایی و اروپایی داده شده فساد بوده است. بنابراین آیا آمریکا می خواهد ما یک اردوی مقتدر داشته باشیم؟ یک اردویی که از عهده سه وظیفه بزرگ برآید؟ دفاع از استقلال سیاسی، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی، این دروغ دیگر آشکار است. آمریکا برای ادامه حضور خود خواهان یک دولت ضعیف است. خصوصا از نظر نظامی ما دخایر استراتژیک نداریم، منابع استراتژیک برای یک جنگ حداقل یک ماهه ما نداریم.

فریور ادامه داد: فضا و هوای ما در دست آمریکایی ها است. بنادر ما متاسفانه در دست آمریکایی ها می باشد و امکانات قوای مسلح افغانستان و پلیس افغانستان و امنیت ملی ما توسط آمریکایی ها داده می شود. در چنین حالتی ما چطور می توانیم ادعای استقلال کنیم. ما گزارشاتی داریم که قوای امنیتی و دفاعی افغانستان در نقاط مختلف در محاصره مخالفان مسلح دولت قرار دارند و آن امکاناتی که باید لازم می بود و در اختیارشان قرار می داشت در اختیارشان قرار ندارد.

فریور، در خصوص هدف آمریکایی ها از ساخت این دولت بیان داشت: ای کاش که حضور آمریکا دو چیز را برای ما به ارمغان می آورد. یکی دولت مقتدر مرکزی را بوجود می آورد که در آن مجمع القبایل با قوت اعمال حاکمیت می کرد و هیچ کس توانایی مقاومت در برابر دولت مرکزی را نمی داشت. درحالیکه حالا آمر حوزه پولیس امر رییس جمهور را قبول نمی کند. این واقع یک شرم بزرگ است. برای آقای غنی و برای عبدالله است. و یکی هم جزایر قدرت را حذف می کردند. اماآمریکایی ها جزایر قدرت را در افغانستان آوردند و با جزایر قدرت معامله کردند. هدف شان حفظ یک دولت دست نگر و ضعیف و پسیو در افغانستان بود که دولت توانایی و یارای نه گفتن را به خارجی ها نداشته باشد.

این استاد دانشگاه، حکومت را مزدور و دست نشانه خوانده و گفت: رییس جمهور و رییس اجرایی متاسفانه این شهامت را ندارند که بیایند حقایق پشت پرده را با مردم شریک بسازند که ای ملت آمریکایی ها از ما فلان چیزها را می خواهد، اتحادیه اروپا و ناتو از ما این چیزها را می خواهد. متاسفانه زمامداران ما وقتی از قدرت افتادند بر سر عقل می آیند. گوش هایشان باز می شود و زبان شان گویا می شود. تا وقتی که در مسند قدرت هستند توجیه گر وضعیت ناهنجار موجود در افغانستان هستند. آمریکا خواهان خاتمه جنگ در افغانستان نیست و این دروغ است که می گوید. بزرگترین دروغ آمریکا و ناتو در افغانستان همین است. چرا که آنها خواهان ادامه جنگ هستند. با ادامه جنگ حضور نامیمون خارجی ها در افغانستان قابل توجیه است.

وی در خصوص ارتباط روس ها با طالبان و نتیجه آن می گوید: امروز آمریکا از پشت عینک انگلیس به افغانستان و به قضایای اینجا می نگرد و همچنین روس ها هم ادامه شوروی منحل است و هرگز شکست خود را در افغانستان فراموش نمی کند. به مخالفان مسلح دولت بخصوص طالبان می گویم که همسویی شما با روس ها یا سوء استفاده از توانایی شما توسط روس ها بزرگترین ضعف شما است. وجاهت شما را در جامعه افغانستان روزبروز پایین تر می آورد. به عنوان یک حربه توسط کشورهای همسایه و قدرت های بزرگ و منطقه ای شما استعمال می شوید و یا در آینده این احتمال درموردتان وجود دارد. بنابراین من فکر می کنم همانطور که آمریکایی ها در افغانستان به هیچ گروهی وفادار نیستند روس ها هم همانطور هستند.

فریور در اخر گفت: در این بحبوحه اگر ملت افغانستان خودش تصمیم نگیرد و روی صحنه نیاید و از شر قلدرهای قومی و مذهبی که دو سرشان در سفارتخانه ها است خود را نجات ندهند و خودشان برای نجات خود اقدام نکنند وضعیتش بدتر از سوریه خواهد شد.

کد (30)

>>>   Mahdi
آرزو می کنم که به این خواست دست بیابیم:
گفته می شود که سفارت ایالات متحده‌ی امریکا با سهمگیری احزاب سیاسی در انتخابات پارلمانی افغانستان، نظر مساعد ندارد!
هر چند چنین امری بعید نمی نماید؛ چون رییس جمهور ترامپ، بحث «دولت سازی» را از استراتیژی امریکا در قبال افغانستان بیرون کرد، و مأموريت ارتش امريكا، و مسئولیت هایِ خویش، در مورد افغانستان را، به سركوب تروريسم و طالبان خلاصه كرد. درينصورت بديهى است امريكايي كه فقط در پى پيروزى نظامى در منطقه است، نمى خواهد مشغله‌ی دیگری برای خود ایجاد کند؛ گذشته از اینکه نتایج انتخابات حزبی، همانقدر روشن و قابل پیش بینی است که نتایج انتخابات مهندسی شده‌ی کنونی.
اما فراموش نكنيم كه توسل به سياست ارعاب از خشم امریکا، اساسى ترين شگردى بود كه از جانب تيم حاكم در «بن اول» و در «بن دوم»(مذاکرات بعد از انتخابات ٢٠١٤م براى تشكيل حكومت وحدت ملى) از جانب تیم مذاکره کننده به كار گرفته شد؛ و پیامد ِتمكين هيئت مذاكره كننده‌ی ما -در هر دو نوبت- در برابر آن توهمات، چيزهايي است كه طى هفده سال پسين ديديم.
اكنون كه خواستِ«حزبى شدن انتخابات»، فرياد با همی و مشتركی است كه از گلوی اعضایِ تمام احزاب سياسى بلند گرديده؛ باور من اينست كه ايستادگى ما در «بن سوم»(به تعبیر بارنت روبین) مى تواند به یاد دوستان خارجی ما بیاورد که آنان(اگر راست باشد) دارند آنچه را به خود می پسندند، از ما دریغ می دارند: حزب سياسى، «رکن اساسی دموکراسی» است، كه فقط در كارزار انتخاباتى كاربرد دارد.

>>>   Rahib
برادر طالبان برادر غنی است طالب فقد به خاطر ازبین بردن اقوام غیر اوغان تربیه کرده تیم غنی

>>>   بیایید به خاطرخدا به خاطرطفلهای یتیم وطن به خاطرهموطنان عزیزکه ازاثرجنگ پرپرمیشوند توبه کنیم وازنفاق افروزی دست برداریم دیگرپشتون هزاره تاجیک ازبگ نگوییم همه انسانیم ومسلمانیم واهل یک کشوریم بیایید انیس ومونس هم باشیم مرح داغهای سوزان و تبیب دردهای بی درمان هم باشیم ومن الله توفیق .
مهدی ازکابل ....

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است