برای چندمین بار است در بحث های تلویزیونی و جاهای دیگر این عبارت را می شنوم که می گوید: «د دوی زور مالوم ده، تر کولاک پوری و تشتیدل...».

البته کاری ندارم که مخاطب شان چه کسانی هستند اما طرح همین مثال برای زور آزمایی بر مبنای منطق طالبانی و افتخار به آن می تواند معنی بسیار زننده و زشت داشته باشد که در پس آن بجز مسایل کثیف قوم پرستی و دامن زدن به تضادهای قومی هیچ چیز دیگری وجود ندارد.

همه به یاد داریم که طالبان حتی با پشتیبانی مستقیم بمباران جنگنده های پاکستان در دهه‌ی هفتاد به پیش رفتند و در همه جا به قتل عام مردم از اقوام خاص مبادرت ورزیدند که مثال هایش برای همه روشن است.

حال اینهایی که از چنین مواردی با افتخار و نمایش زور سخن می گویند همان طالب «نیکتایی دار» هستند که برای تمامیت خواهی حتی به زور طالب با پشتیبانی پاکستان می نازند؟ اگر ما چنین سخن بگوییم، باز بیا و ببین ...

سلمانعلی ارزگانی

>>>   ملامت رهبران خود ما هستند زمان که طالبان را از افغانستان میراندند رهبرما استاد ربانی و داکترعبدالله علنی ازامریکا میخواستند که بم های بزرګ بزرګ بالایشان بی اندازید چرا این کار را علنی کردند و عقده بوجود آوردند که صد سال دیګر رنج انرا تاجک و هزاره و سایراقوام تحمل خواهد کرد-
سید صفدر

>>>   سخن از زورگویی نزنید به همه معلوم است اگر دروقت طالب این قدر قوم پرستی و .... گری میبود حالا صدفیصد افغانستان تذکره افغان نی بلکه تذکره پشتون محمدزیی را میگرفت چرا حقیقت را برملا نمیکنید.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است