از حرکت های مدنی برای مبارزه با تبعیض و تحقق عدالت در هر جای دنیا حمایت می کنیم اما باید بپذیریم که تبعیض داریم تا تبعیض.

در این شکی نیست که اقوام پشتون، بلوچ، هزاره و دیگران در پاکستان با شدت و ضعف هایی و همچنین به گونه های مختلف مورد تبعیض قرار می گیرند اما از حقیقت نگذریم که در مقایسه با شدت تبعیضی که در افغانستان به اقوام غیر پشتون و حتی در مورد برخی از پشتون ها اعمال می شود بسیار اندک است. در این میان نمونه‌ بسیار واضح و آشکار اعمال تبعیض تا سرحد حذف که در مورد هزاره های افغانستانی صورت گرفته و می گیرد نظیر اش را در دنیای امروزی کمتر می توانیم پیدا کنیم.

رییس حکومت وحدت ملی که در حیطه‌ حکمرانی خود اش تبعیض آشکار و غیرقابل انکار روا می دارد و حتی اعتراض های مدنی را بارها با شیوه های مختلف سرکوب کرده با کدام رویی از اعتراض های مدنی در کشور همسایه‌ ی پاکستان حمایت کرده و جهانیان را به حمایت از آنها دعوت می نماید؟

به طور مثال و مشت نمونه‌ خروار در مقایسه‌ تبعیض:
فوج پاکستان و آی اس آی مهم ترین ارکان تصمیم گیری ها در پاکستان است که در گذشته ها حداقل در همین نهادهای مهم و اساسی نظام به شدت نظامی و استخباراتی پاکستان ما شاهد بودیم که از اقوام پشتون و حتی هزاره در راس همین نهادها حضور داشته اند.

این در حالی است که در افغانستان هیچگاه در راس نهادهای امنیتی کدام ازبک، هزاره، بلوچ و... را ندیده ایم اینجا است که باید بگوییم که چون به عیب خود رسی کوری از آن.

سلمانعلی ارزگانی

>>>   مرغ پاکستان باز است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است