همه می دانیم جنگ در افغانستان یک جنگ نیابتی و یک جنگ تحمیلی است.

دفاع از استقلال، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشور وظیفه و مسوولیت اسلامی انسانی و ملی ما است. نیروهای دفاعی و امنیتی کشور به نمایندگی از مردم کشور در سنگر دفاع از مردم و کشور ما قرار دارند که با فداکاری و ایثار از سرزمین محبوب خود جانبازانه در بدل خون خود دفاع می‎نمایند. زمانی این نیروها روحیه و قوت بیشتری می گیرند که احساس کنند مردم افغانستان در پهلو و حمایت از آنها قرار دارند.

من از سال های آخر حکومت ظاهر شاه تا حکومت موجود خوب به یاد دارم که خانواده و فرزندان ظاهر شاه، محمد داوود خان، از نور محمد تره کی، حفیظ الله امین، ببرک کارمل، داکتر نجیب الله به استثنای رهبران موجود همه در داخل کشور بودند و به نحوی در دفاع از وطن نقش خود را ادا کرده اند در حال حاضر از رییس جمهور اشرف غنی، داکتر عبدالله و بالاخره معاونین و کابینه شان اکثریت مطلق نه فامیل شان در داخل افغانستان است و نه فرزندان شان.

مقامات عالیرتبه افغانستان به استثنای فرزندان شان که مصروف تحصیل در خارج باشند فامیل و فرزندان خود را به کشور بیاورند تا مردم باور پیدا کنند که واقعا اینها وفادار به افغانستان و منافع ملی آن هستند این عالیجنابان هر روز دیگران را تشویق می کنند که فرزندان خود را شامل قوت های مسلح سازید کار خوب است اما کس نمی پرسد فرزندان نازدانه شما در کجا اند و چه می کنند آیا وطن بالای آنها حق ندارد؟

احمد سعیدی

>>>   فرزند جوبایدن معاون رئیس جمهور قبلی امریکا در صفوف نیروهای امریکائی به افغانستان آمده بود شهزاده انگلیسی باسربازان خود ما زیادغیرت داریم به همین دلیل باید جای امن باشیم دیگران مهم نیست زنده باشند یانباشند
ر

>>>   کور خود - بینای مر دم - افتاب بر دوانگشت پت نمیشود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است