اکثر هموطنان ما از خود می پرسند که چطور می توان این حملات را متوقف ساخت یا حداقل از شدت و تکرار آن کاست.

راه حل بنیادی ان را صدها بار نوشته ام اما مردم ما هنوز از نظر سیاسی آماده درک آن را ندارند اما اگر حاضر نیستیم با پاکستان معامله کنیم فقط یکی دو راه محدود دیگر باقی می ماند که راه بنیادی برای حل این مساله نیست اما به احتمال اغلب تعدد و شدت حملات را در میان مدت پایین خواهد آورد.

در کل دولت دو گزینه موثر در دسترس دارد و مردم فقط یکی:
1. دولت اگر توان اش را داشته باشد و بخواهد می تواند با حملات بالمثل طرف مقابل را مجبور بسازد تا دست از این حملات بردارد. این کار آسان نیست اما خیلی موثر است چون طرف هم انسان است و جان دارد و به محض اینکه ببیند هر حمله جواب باالمثل و یا خونین تر خواهد داشت دست نگه خواهد داشت. در سال های قبل دولت افغانستان به این شکل تا حدی اسلام آباد را مجبور ساخته بود تا از حمله به شهرهای افغانستان خودداری کند اما اگر دولت قدرت راه اندازی چنین کاری را ندارد ناچار است به گزینه دوم متوصل شود.

2. پذیرفتن شرایط صلح اسلام آباد که بدون شک آسان تر از گزینه اول نیست اما خیلی در دسترس دولت ضعیف و بی امکانات است (یا به گفته رییس جمهور دولت در محاصره و بدون امکانات مالی).

اگر دولت یکی از این دو کار را نمی کند از نظر منطق سیاسی خواسته و یا ناخواسته مردم خود را دم تیغ پاکستان برابر کرده از پایتخت خود کشتارگاه مردم می سازد. این حقیقت چنان واضح و آشکار است که اندک تعقل سیاسی آن را آشکارا بیان می کند. مردم چه کرده می توانند؟

مردم اگر با دولت موافق هستند که نباید به نزد پاکستان سر خم کرد باید با هر حمله دولت را بیشتر حمایت کرده و بیشتر به صفوف آن بپیوندند و گرنه هر قدر در اثر تاثر و غم از دست دادن همشریان خود دولت را زیر رگبار ملامتی می گیرند طرف مقابل یعنی پاکستان و طالبان را بیشتر قانع می سازند که حملات شان نتیجه می دهد و در نهایت دولت را از پا در خواهد آورد بنابراین آنها هم حملات را بیشتر و بیشتر خواهند کرد.

اگر مردم با دولت موافق نیستند و فکر می کنند که باید صلح را به قیمت باخت به پاکستان بپذیریم در آن صورت بهتر است با برآمدن به سرک ها و شهر ها دولت را مجبور بسازند تا داخل معامله سیاسی با پاکستان شود و یا هم قدرت را بگذارند به یک تیم دیگر که حاضر هستند این معامله را انجام بدهند هرچند که ننگین باشد. در غیر آن ما نمی توانیم گرگ را به سنگ بزنیم و منتظر هم باشیم که به ما دم بشوراند. گرگ دندان هایش را به خاطری تیز کرده است که وقتی بخواهی همرایش بجنگی حق ات را بتواند به کف دست ات بگذارد.

احمد ادریس رحمانی

>>>   حکومت خاموش است ، نمیتواند از ین حوادث برضد پاکستان یک اجماع بین الملی بوجود آورد یا اقلا کشورهای همکسایه رابرضد پاکستان یکدست سازد

>>>   تروریسم در ارگ است

>>>   راه سوم هم وجود دارد. هر که فارسی نمی‌دانست و دغه دغه میکد، انتحاریست و یا خواهد شد.

>>>   اول باید مرزها به دست کسای سپرده شود.غیر پشتون.و کنترول شدید داشته باشند.و با رشوه هزاران تنمواد انفجاری را وارد افغانستان از پاکستان تروریست پرور جلوگیری کنند.دو.باید اسخبارات افغانستان نفوض خود را زیاد کنند در هر بخشی.که کسی نتوانند.با تروریستان همکاری کند.سوم.باید.خیانت نکنند.کسانی که در ادارهای دولتی هستند.همه تروریستان.خودشان را جا زدند.در ارگانها و طرف دارند.و با دادند پول.طرف را میخرند.و سوم هر تروریست را که دستگیر مشود در جا اعدام شود.نباید بگزارند.تا از داخل زندان حملات تروریستی را برنامه ریزی کنند.و چهارم این ع.وع.نتوانستند.باید فوری با تمام کابینه خود ارگ را ترک کنند.وبگزارند تا کسانی بیایند.بلکم بتواند.در مقابل تروریست پاکستانی جدیت داشته باشند.و داحل نیروها را پاک سازی کنند.

>>>   ارگان های امنیتی وکلیدی به غیر پشتون. ها سپرده شود ومقابله با لمثل با پاکستان صورت گیرد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است