در كشورهاى مشابه افغانستان كه تلفيقى از سنت هاى اجتماعى و آداب مذهبى بر روابط مردم حاكم است رهبران نقش الگو و رول مدل توده ها را ايفا مى نمايند كه هر اقدام مثبت و منفى شان بالاى ديگران اثر گذار است.

اينكه عليرغم مشكلات عديده ى كشور و مسووليت هاى خطير رهبران سياسى همه بمناسبت سالگرد وفات كسى كه نه در حيات و نه هم بعد از ممات اش نقش مهمى در تحولات كشور نداشته كار و بارشان را رها نموده و به منزل شخصى وى سرازير مي شوند و يک سال بعد از فوت اش تجديد فاتحه مى كنند. چه را افاده مى كند؟

مراسم جنازه، فاتحه و عرض تسليت براى بازماندگان متوفىٰ در چارچوب شرع اسلام بسيار مختصر و محدود است و عارى از نوع بدعت هاى سياسى و تشريفات مذهبى اي است كه با تأسف امروز در بين عوام و خواص معمول است.

با تاسف كه از يک سالگى وفات كسى يادبود بعمل مى آيد كه عمرى را در ناز و نعمت، عياشى و تجارت به خون مردمى گذراند كه تا هنوز كه هنوز است خيابان ها و سرک هاى اطراف هتل كانتينانتال به خون شان رنگين است و خانواده هاى سوگوار شان در ماتم عزيزان از دست رفته ى خود در گليم غم نشسته اند.

آيا لازم نبود به جاى سرازير شدن به خانه ى پير در جنازه و يا فاتحه ى قربانيان اخير اشتراک مى نمودند و از آنها دلجويى مى كردند؟

محمدعارف منصوری

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است