چرا ما اینگونه درمانده شده‌ ایم؟
 
تاریخ انتشار:   ۱۲:۴۵    ۱۳۹۶/۱۱/۱ کد خبر: 145244 منبع: پرینت

تبعیض و بی‌ عدالتی و سیاست حذفی علیه مردم ما هر روز بیش از پیش به صورت آشکار در جریان است اما ما همه درمانده شده‌ ایم و هیچ کسی راه‌ حلی را برای عبور از این وضعیت رقت‌ بار پیشنهاد نمی‌ کند.

واقعیت امر این است که سرنوشت کشور ما را همیشه بیگانگان تعیین کرده اند و شاهان افغانستان همیشه با زور خارجی‌ ها بر کرسی قدرت تکیه زده‌ اند و خارجی‌ ها نیز به کسانی توجه دارند و از کسانی حمایت می‌ کنند که با آنها معامله و منافع شان را تامین کنند و حتی حاضر باشند که کشور را نیز بفروشند. شاهان افغانستان که مربوط به یک قوم خاص بوده‌ اند برای نشستن بر تخت پادشاهی حتی کشور را نیز به خارجی‌ ها فروخته‌ اند.

اکنون نیز سرنوشت کشور ما دربست در اختیار آمریکا است و مقامات آمریکایی اند که سرنوشت حکومت و کشور ما را تعیین می‌ کنند حال پرسش این است: «با اینکه تروریست‌ ها مربوط به قوم پشتون هستند و هزاران سرباز آمریکایی و ناتو توسط پشتون‌ ها کشته شده‌ اند چرا آمریکا با تمام توان خود از پشتون‌ ها حمایت می‌ کند و در برابر ظلم و تبعیضی که بر دیگر اقوام روا داشته می‌ شود سکوت اختیار کرده‌ اند؟».

جواب پرسش فوق بسیار روشن است زیرا:

1. آمریکا و غرب از روی دلسوزی به افغانستان نیامده‌ اند بلکه دنبال منافع شان در منطقه هستند بنابراین آمریکا دنبال کسانی است که منافع آنها را در افغانستان و منطقه تامین نماید. پشتون‌ ها همیشه و در طول تاریخ اهل معامله بوده و منافع خارجی‌ ها را در افغانستان و منطقه تامین کرده‌ اند و به همین دلیل مورد حمایت آمریکا و غرب هستند.

2. پشتون‌ها به دلیل اینکه همیشه حاکمیت را به صورت انحصاری در اختیار داشته و با خارجی‌ ها معامله داشته‌ اند دارای لابی قدرتمند در غرب هستند. در دنیای امروز لابیگری حرف اول را می‌ زند و پشتون‌ ها افرادی همچون زلمی خلیلزاد، انورالحق احدی، اشرف غنی، اکلیل حکیمی، علی احمد جلالی و... را دارند که سال‌ های سال در غرب بوده و با مقامات غربی تعامل داشته و دارند و به همین دلیل توانسته‌ اند حمایت غرب را برای قوم شان کمایی کنند ضمن آنکه آنها طالبان و دیگر گروه‌ های تروریستی شان را نیز به عنوان بازوی نظامی و ابزار فشار بر خارجی‌ ها و دیگر اقوام حفظ و حتی تقویت کرده‌ اند.

ما مردم هزاره چه کردیم؟

در دوران جنگ سرد هنگامیکه غربی‌ ها جهاد را برای زمینگیر کردن رقیب شان (شوروی سابق) در افغانستان آغاز کردند و تسلیحات و امکانات شان را برای گرو‌ه‌ های جهادی که علیه حکومت وقت شورش کرده بودند سرازیر نمودند ما کمک‌ها، پول و تسلیحات آمریکا را نجس اعلام کردیم نه تنها از آن‌ همه امکانات غربی‌ ها استفاده نکردیم بلکه خود را با آمریکا و غرب دشمن ساختیم و حتی تنظیمی‌ ها و شورای اتفاق را که بخشی از کمک‌ های غربی‌ ها را می‌گرفتند و به مناطق مرکزی انتقال می‌ دادند تکفیر و علیه آنها اعلام جهاد نمودیم و خود را به چهار دانه تفنگ و کمک‌ های ناچیز ایران که خود درگیر جنگ با عراق بود بازی دادیم و خود را نوکر ایران و دشمن شرق و غرب جلوه دادیم.

به همین دلیل وقتی بعد از خروج ارتش سرخ (1367) دولت موقت مجاهدین با حمایت آمریکا و غربی‌ ها در پیشاور تشکیل گردید هیچگونه سهمی برای هزاره‌ ها و گروه‌ های جهادی هشتگانه مقیم تهران در نظر گرفته نشد و این امر کمی سران گروه‌ های جهادی هزاره را به خود آورد تا از جنگ‌ های داخلی دست بکشند و حزب وحدت را به وجود بیاورند. با این وجود حتی بعد از سقوط حکومت داکتر نجیب‌ الله و تشکیل دولت مجاهدین باز هم برای هزاره‌ ها و حزب وحدت کدام سهمی را در نظر نگرفتند و در نتیجه درگیری داخلی بین گروه‌ های جهادی به وقوع پیوست و در ضمن اینکه کشور را تخریب، مردم را قتل عام و آواره نمودند و چنان جنایاتی را در تاریخ کشور ثبت کردند که با شنیدن اش مو بر بدن هر انسانی راست می‌ شود.

بالاخره طالبان ظهور کرد و گلیم همه گروه‌ های جهادی را جمع نمود. بعد از سقوط طالبان نظام جدید در کنفرانس بن آلمان پایه گذاری گردید که تا حدودی به سهم و مشارکت اقوام توجه شده بود و همه امیدوار بودند که کشور ما به سوی دموکراسی و ثبات در حرکت خواهد بود پشتون‌ ها با اینکه بعد از سقوط طالبان هیچگونه قدرتی نداشتند اما با برنامه ریزی توانستند دیگران را خلع سلاح و رهبران اقوام دیگر را به عیاشی و چپاول و قصرسازی و شهرک‌ سازی مشغول و خودشان زمینه اجرای پلان‌ های زیربنایی شان را برای انحصار قدرت فراهم نمایند.

آنها از یکسو طالبان را به عنوان یک نیروی قومی برای اعمال فشار بر خارجی‌ ها و اقوام دیگر تقویت کردند و از سوی دیگر با لابیگری و جلب اعتماد آمریکا و غربی‌ ها دیگران را به حاشیه راندند و اکنون بعد از 18 سال موفق شدند که قدرت را انحصاری و اقوام دیگر را کاملا به حاشیه برانند. رهبران ما از یکسو نیروهای نظامی مردم ما را خلع سلاح و فرقه‌ های بامیان و غزنی را بدون اینکه در چوکات اردو و یا پلیس ادغام کنند منحل کردند.

از سوی دیگر برای ورود مردم ما در ساختار حکومت و عملی نمودن موافقتنامه بن هیچ تلاشی را انجام ندادند و صرفا به اعمار قصرها و ایجاد شهرک ها همت گماشتند و از طرف سوم نه تنها برای جلب اعتماد غربی‌ ها و آمریکا که سرنوشت کشور ما را در دست دارند اقدامی نکردند بلکه آنها و تعدادی از استفاده جویان دیگر مردم ما را با رنگ دشمنان آمریکا رنگ نمودند بنابراین آمریکا و غرب امروزه در برابر این همه ظلم و بی‌ عدالتی که بر ما روا داشته می‌شود سکوت نموده‌ است زیرا اکنون ما از یک طرف نیروی نظامی و ابزار فشار نداریم و از طرف دیگر اعتماد غرب و آمریکا را نیز جلب کرده نتوانستیم. بنابراین تنهاترین ابزار فشار ما در حال حاضر تظاهرات و اعتراضات مدنی است که عده‌ ای تلاش دارند همان را نیز از دست ما بگیرند.

محمدنسیم جعفری


این خبر را به اشتراک بگذارید
تگ ها:
حکومت افغانستان
درماندگی مردم
نظرات بینندگان:

>>>   ما از اول تا حال درمانده بوديم و هستيم، چون شير درمانده خورديم و جن ما درمانده گي دارد، ظاهراً مسلمان ولي از اسلام حرفي نميدانيم و يا عمل نميكنيم، هر كه آمد بالاي ما سوار شد گفتيم كجا بخير؟ هيچ وقتي نگفتيم كه پائين شو ........من ............. نيستم.


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است