برای فایق آمدن بر چالش‌ ها و بن‌بست‌ های اجتماعی هیچ راه حل دیگری جز گفتگو، منطق و استدلال وجود ندارد. هر چند این راه حل در افغانستان حتی یک نمونه ی صادقانه، عملی و اجرا شده نداشته است. توافق‌ های بی‌ شماری میان احزاب جهادی/سیاسی افغانستان حتی در 24 ساعت نقض شده اند. توافق حکومت وحدت ملی در یک هفته نقض شده است. تاریخ گواهی می‌ دهد که پس از مهر بر قرآن و سوگند در خانه ی خدا نیز پیمان‌ ها را زیر پا کرده اند اینک پس از این همه تجربه‌ های ناکام آیا مردم امیدوار باشند که بن‌ بست کنونی راه حل منطقی و از راه گفتگو خواهد یافت؟

در همین لحظات حساس که بحران مشروعیت و بحران اعتماد در افکار عامه توفان می‌ زند سیاست بازان کشور باید بدانند مردم به هیچ یک از طرف‌ ها اعتماد ندارند و سخت نگران اند که باز هم با سرنوشت آنها بازی شود. خسروانِ سوار بر گرده ی مردم آگاهانه بی‌ اعتمادی و درزهای اجتماعی را بیشتر می‌ کنند و هر روز به آمار دشنام دهندگان و نفرین کنندگان خود می‌ افزایند. به یاد داشته باشید که تاریخ بر شما قضاوت خواهد کرد و به قول بیدلِ دلدار ما آدمی نباید اندکی غافل شود!

عزیز رفیعی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است