وقتی وزیر حکومت نتواند روخوانی کند، حکومت از کدام شایسته سالاری صحبت می کند.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، عطامحمد نور والی بلخ در واکنش به ناتوانی وزیر مخابرات و تکنالوژی در از رو خواندن متن در نشستی در مرکز رسانه های حکومت گفته است که وقتی وزیر کابینه نتواند متنی را از روی کاغذ بخواند، سران حکومت از کدام شایسته سالاری صحبت می کنند.

نور انتساب ها در نهادهای حکومتی را بر پایه فساد می خواند و می گوید که ادعای حکومت در اینکه فساد در نهادهای دولتی کمرنگ شده است دروغ است و فساد اداری در حکومت وحدت ملی بیشتر از هر زمان دیگر اوج گرفته است.

والی بلخ چندی پیش نیز گفته بود که اسنادی در دست دارد که نشان می دهد فساد اداری در ارگ ریاست جمهوری و بویژه در تدارکات ملی جمع شده است.

کد (26)

>>>   وزر که خط خاندن نتواند از این حکومت دیگر توقع نسیت اشراف غنی 5000 سال افغانستان را قدامت تاریخی میداند اما وزرش یک نیم ملیون قرن پیش خدمات پوستی را در افغانستان عنوان میکند
کار به احل اش سپرده نشود منتظیر فاجعه بزرگ باشد باشیم

>>>   دوستان ارجمند درود بر شما .
با دیدن این عکس شرم اور شرمیدم ، نمی دانم چرا شرمیدم ولی شرم کردم ، از خود ، از بلخی بودن ، از همشهری و هم کوچه بودن با خان داود خان .
از انجنیر بودن خود هم شرمیدم ، شش سال تمام زحمت کشیدم و سند فراغت ماستر انجنیری پولیتخیک گرفته انجنیر شدم ، امروزه روز ها آنقدر انجنیر و استاد خوانده و نا خوانده زیاد شده که از نام انجنیر و استاد هم نفرت پیدا کرده ام . انجنیر و استاد شدن معنی ندارد جانوری انسان شود و از عقل و وجدان و درایت بهره مند .
عکس یادگاری گرفتن با مومندی ها و شینواری های زن فروش نمی تواند به انسان وارسته و وطنپرست افتخار و شخصیت ببخشد . این عکس یادگاری نماد بی همتی ، زبونی ، هرزه گی و چاپلوسیست که به نمایش آمده . چقدر یک معاون انجنیر و یک ادم تخنیکم خوانده بی آبرو و حیثیت شود که برای گرفتن چند روز چوکی ولایت با زنفروشی عکس یادگاری بگیرد .
به راستی فرا گیری و آموزش سبق نجابت ، آزاده گی ، وارسته گی ، سربلندی و افتخار کار هر بلهوسی نیست . این مکتب بزرگ شهامت بلند ، ریاضت همیشه گی ، استعداد توانا ، از خود گذری و استاد اندیشمند وخردمند بزرگ می خواهد .
جناب خان داود خان ، از شما انتظار چنین پا بوسی و خوش خدمتی نداشتم ! با این گونه رفاقت های نا اندیشانه و غرض الود شما نه تنها به شخصیت سیاسی خود لطمه زدید ، بلکه ما ها را هم که با شما همکوچه و همسایه بودیم شرمنده و رو سیاه کردید . با پیروی از هالوی بزرگ می نویسم :

ای انکه چشم دوخته یی به بلخ
این لقمه در دهنت سازگار نیست
در رهبری بلخ بباید یکی عیار
بوزینه با شکستن چوبی نجار نیست

مصطفی منصور بدری باشنده اصلی گذر مارمل شهرمزارشریف

>>>   اگر ما قبول بکنیم که افغان هستیم ما سلب هویت میشویم یعنی با گزشته تاریخی خود وبا مفاخر فرهنگی خود درنهايت با سرزمين ابايي خود بايدوداع بکنیم که حیثیت شناسنامه مارا دارند . انوقت ما نمیتوانیم بگوییم که بزرگانی چون مولوی ، فردوسی ، جامی ، ناصر خسرو ، بهزاد ، فردوسی ، حافظ ، ثنایی وغیره که هرکدام در تاریخ دنیا بی نظیر هستند از ما وتاریخ ما هستند . چون ما افغان شده ايم وانها مولوي فردوسي ثنايي وغيره افغان نبودند وحتی این کلمه را نشنیده بودند.
ما مردم تاجیک واقوام ديگر غير پشتون هزاران سال است که درین سرزمین زندگی میکنیم ومهاجر نیستیم ، یگانه سند ومدرک ما برای این ادعا همین بزرگان علم وفرهنگ واثار كتبي بجا مانده از انها ميباشد . در حالیکه برادران پشتون ما از آنطرف خط دیورند کم کم در طول سه چهار قرن اخير به این سرزمین سرازیر شده اند وحالا از از ندانم کاری ما کار شان بجایی کشیده است که در روز روشن قباله سرزمین مارا بنام خود شان افغانستان يعني سرزمين افغانها (پشتونها) ثبت کرده اند ومارا مهاجرین آمده از تاجیکستان وازبیکستان وغیره میخوانند .
اگر ما بگوییم مولوی فردوسی ثنایی رابعه بلخی جامی كي ها بودند واز کجا شدند میگویند آنها فارسی زبان بودند وبازماندگان لشکر ایرانیان هستند که اینجا در افغانستان ماوا گزیدند ومربوط شما تاجیکهای مهاجرنیستند زبان شما دری است وزبان انهافارسي ميباشد ، شما از تاجیکستان به سرزمین افغانها آمده اید .
اگر قرار باشد یک هویت ملی وجمعی داشته باشیم ، آن هویت باید باز تاب دهنده وبرگرفته از تمام اقوام وفرهنگ ها ی داخل کشور ما باشد نه بر گرفته از نام یک قوم خاص . درحالیکه اسم وهویت افغان برای دیگر مردمان جهان معرف وبیانگر تنها قوم پشتون مملکت ما است .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است