به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)،جنگ چهل ساله افغانستان تلفاتی گسترده انسانی در پی داشته است که به دلیل تداوم ناامنی ها، رقم دقیق آن مشخص نیست اما تنها در گزارش شش ماهه اول سال 2017 سازمان ملل، 1662 غیرنظامی کشته و 3581 تن دیگر زخمی شده اند آنهم نه در دوران جنگ داخلی بلکه روزگار حاکمیت قانون!

با توجه به از میان رفتن مدارک و گستردگی کشتارهای دسته جمعی غیرنظامیان از حکومت ها گرفته تا جناح های مخالف، تعیین رقم دقیق تلفات و زخمی های غیرنظامیان در دهه های گذشته بدل به ناممکن شده است.

دهم دسامبر برابر با 19 ماه قوس، روز جهانی حقوق بشر و روز ملی قربانیان می باشد و حال سوال این است که آیا با برقراری نظامی مشروع از سوی غرب، گامی در جهت حقوق بشر افغانستان برداشته شده و عدالت برای قربانیان و بازماندگان اجرا می شود؟

همچنان که گروه های تروریستی از حمله و انتحاری گرفته تا مین های جاسازی شده از عاملان اصلی کشتارها هستند اما نباید تلفات غیرنظامیان از سوی نیروهای امنیتی و نظامیان خارجی را نادیده گرفت.

پولیس که همراه با ارتش برای مبارزه با گروه های تروریستی در میدان های نبرد می جنگد از فاسدترین نهادهای افغانستان است و براساس گزارش سیگار، برخی جنرالان و فرماندهان که حتی از هزینه نان و لباس سربازان دزدی می کنند دلیل شکست های پی در پی نیروهای امنیتی می باشند.

با چنین وضعیتی که از هر سو مردم مورد هجوم و حمله قرار می گیرد و عدالت و قانون به دست دولتمردان فاسد تعبیر و اجرا می شود، وضعیت حقوق بشر در افغانستان کمی بهتر از دوران جنگ های داخلی و حاکمیت طالبان است.

قتل فرخنده توسط 49 مرد در مقابل چشم مردم که پس از فروکش کردن فشار افکار عمومی به پرنده ای مخدومه در هزارتوی دادگاه ها به فراموشی سپرده شد، لکه ننگی بر پیشانی عدالتِ حکومت افغانستان است.

اینکه تنها بر اساس تهمت، جمعتی از مردان به سوی فرخنده هجوم می آورند و به صورت فجیع وی را به قتل می رسانند و عوامل آن بدون مجازات در آزادی به سر می برند در مقابل خانواده فرخنده از ترس جان خود محبور به زندگی مخفیانه در خارج از افغانستان می شوند و از عدالت، ننگ بر جای می ماند و از حقوق بشر، رسوایی.

هرچند فرخنده تنها نمونه از هزارن هزار قربانی خشونت می باشد که بر زنان روا شده اما وضعیت برای کودکان به مراتب اسفناک تر است، کودکانی که از خانه تا جامعه با انواع خشونت ها دسته و پنجه نرم می کنند و جز تعدادی اقلیت، باقی یا مجبوری به کار شاقه می شوند بدون تجربه مکتب و تحصیل و یا در تنگنای فقر راهی جز وارد شدن به گروه های تروریستی ندارند.

حکومت وحدت ملی که با به وجود آوردن بحرانی به بزرگی سقوط برای کشور، قدرت را در دست گرفت از عاملان اصلی گسترش جنگ و کشتار غیرنظامیان می باشد که در مدت سه سال نه تنها دامنه نفوذ طالب و داعش سبب به ناامنی کشاندن شرق و شمال کشور بلکه در تکان دهنده ترین جنایت ها موجب بی جاشدگان میلیونی مردم شد.

حقوق بشر در افغانستان زمانی به سخره گرفته شد که جانی کابل با مشروعیت حکومت و همچون قهرمان از گلبدین حکمتیار استقبال می کند و بهترین امکانات دولتی را برای وی و نیروهای حزب اسلامی فراهم می کند، رهبری که در کشتارهای بی رحمانه دهه هفتاد دست داشته و طی سال های گذشته از عاملان کشته و زخمی شدن غیرنظامیان بوده است.

در روز جهانی حقوق بشر و روز ملی قربانیان، حکومت بدون اعتنا به عمق کشتارهای مردم بی دفاع در نقاط مختلف افغانستان، دغدغه ای جز حفظ قدرت ندارد و ایجاد کشوری پشتونیزم اما میدان های نبرد با بی کفایت ترین رهبران به قتل گاه سربازان بدل می شود و زن، کودک و مرد این سرزمین در خشم تروریست سربریده، در سلطه گری حکومت قربانی و در حمله شبانه نظایمان خارجی قتل عام می شود و حال، کدام مرجع و نهاد قدرت و یا حداقل خواهان کاهش تلفات و اجرای عدالت برای قربانی و بازمانده است؟
سازمان ملل یا دادگاه عالی فاسد حکومت؟

کد (18)

>>>   این مهم نیست ماباید اول به غم اعراب باشیم وموضوع فلسطین را ما حل سازیم چو.ن کشورهای عربستان مصر الجزایر ایران سوریه پاکستان ترکیه ودیگران نمیتوانند این کار را کنند بجز مردم افغانستان کسی دیگر به این کار قادر نیست
ر

>>>   مسلمانان نیازی به دشمن خارجی ندارند، چونکه خود به بهترین وجه با دستان خود خون بیگناهان ریخته و کشورشان را نابود می کنند.

>>>   کل معدن و سرمایه های جهان را هم که به حاکمان افغاسنان ببخشند و بسپارند هیچ تغییری در حال و روزگار و زندگی مردم فقیرافغانستان بوجود نخواهد آمد و بدتر بیش از پیش بنام اسلام و جنگهای مذهبی و قومی خون همدگیر را خواهند ریخت.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است