کنگره آمریکا با تصویب لایحه ای از اردوی پاکستان، از پاکستان خواسته است تا در برابر شبکه حقانی برای مبارزه مشترک اقدام کنند. بر بنیاد لایحه ای که از سوی کانگرس آمریکا تصویب شده است، شبکه حقانی یک گروه مجزا از لشکر طیبه است و اردوی افغانستان و اردوی پاکستان باید این شبکه را هدف قرار دهند. وزارت دفاع ملی اما می گوید هم اکنون با شبکه حقانی درگیر جنگ است و این اردوی پاکستان است که باید علیه آن شبکه اقدام نماید. این وزارت می گوید که اسلام آباد باید شعار را کنار بگذارد و عملا در برابر شبکه حقانی و سایر گروه های دهشت افکن اقدام ورزد. این در حالی است که از دو ماه بدینسو پس از اینکه استراتژی جدید آمریکا در قبال افغانستان و جنوب آسیا مشخص شد همواره شاهد این هستیم که آمریکایی ها امر و نهی هایی را می کنند یا تقاضایی را از پاکستان در جهت مبارزه جدی علیه گروه های تروریستی می کنند اما تا بحال هیچ کدام از این تقاضا ها از جانب پاکستان پاسخ مثبت دریافت نکرده است. اما تقاضاها بدون اینکه پاسخ مثبتی را به خود بگیرد کماکان جاری است.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper اسدالله زایری، استاد دانشگاه در مورد هشدارهای آمریکا به پاکستان در برنامه «چشم انداز» گفت: خواست و مطالبه جدیدی که توسط کنگرس آمریکا از افغانستان و پاکستان همزمان درخواست شده است، گرچه گامی مثبت است اما بی سابقه است که کنگرس در لایحه ای از یک اردو و یک کشور مستقل بخواهد که این کار را بکنید و برای آنها تکیف تعیین کند. اینگونه لایحات خیلی جنبه الزام آوری ندارد و از موضع قاطعی بیان نمی شود. اگر هم سوال است که چرا این خواسته ها از سوی پاکستان مورد قبول و عمل اجرا نمی شود این است که این خواسته ها خواسته های جاندار نیست. خواسته هایی نیست که پاکستان را تحت فشار قرار دهد. همین خواسته ای که این کنگرس جدیدا اعلام کرده است می تواند هم یک فرصت باشد و هم یک تهدید باشد و هم می تواند یک بازی جدید را تداعی کند. آن بازی جدید عبارت از این است که به هر حال شاید هدف این باشد که با تفکیک بین لشکر طیبه و شبکه حقانی هم دل پاکستان را به دست بیاورد و هم به طور ظاهری در امنیت افغانستان کمک کند. فراموش نکنیم که این می تواند هند را حساس کند و یا به یک نحوی روی روابط هند و پاکستان تاثیر بگذارد. بنابراین این خواست مطرح شده اما قطعا با پیگیری و جدیت دنبال نخواهد شد. برای اینکه آمریکا امروز به همان اندازه سویه که در پاکستان نیاز دارد تلاش می کند که هند را هم برجسته کند و جایگاه هند را در منطقه تقویت کند تا از هند به عنوان عنصر مهار کننده یا کنترل کننده چین و روسیه استفاده کند.

وی، معتقد است پاکستان کنترل منطقه را در دست دارد و به این زودی ها فشاری بر وی وارد نمی شود و بیان داشت: واقعیت دیگر این است که فعلا پاکستان در منطقه ابتکار عمل را در دست دارد این پاکستان است که یک بازیگر و کنشگر فعال است. آمریکا و باقی کشورها فقط واکنش در برابر کنش ها و سیاست های پاکستان نشان می دهند. اینها هیچگونه کنش مستقیم ندارند بلکه فقط واکنش است. با توجه به موقعیتی که فعلا پاکستان دارد لذا تا زمانی که آن خواسته ها و ملازمات ش و منافعش در این جنگ تامین نشده و به خواسته های پاکستان در این جنگ پاسخ مثبت داده نشده، الزامی نمی بیند که این جنگ را تمام کند و به هر حال سیاست ها و استراتژی ها و توقعات پاکستان را همراهی نکند. لذا بسیار راحت خواسته ها از طریق کنگرس که هیچگونه الزام آوری ندارد مطرح می شود و برخی صحبت های دو پهلو و چندگانه از سوی مقام های آمریکا مطرح می شود. این پارادکس ها در واقع به پاکستان نوعی سیگنال می دهد که این حرف ها جدی نیست و آن را جدی نگیرید.

زایری، در خصوص سیاست های چندگانه آمریکا اظهار داشت: در سفری که وزیر خارجه آمریکا به پاکستان و افغانستان و هند داشت، آن حرف هایی را که باید در پاکستان می زد و آن تذکرهایی که باید به این کشور می داد، در آنجا نگفت و با یک زبان کاملا دیپلماتیک با پاکستان برخورد کرد اما وقتی به هند رفت به هندی ها گفت که آری، اگر پاکستانی ها فلان کار را نکنند، ما هم فلان عمل را در مقابلش انجام می دهیم. این کار به این معنی است که این حرف ها نوعی بازی است. اینها در واقع طوری رفتار می کنند و حرف می زنند که دل هندوستان را به دست بیاورند و پاکستان را هم به همراه خود داشته باشند و هیچگونه اراده جدی و استراتژی مشخص که ما بدانیم آمریکا می خواهند در افغانستان و منطقه چکار کند حداقل در ظاهر دیده نمی شود. حال آنچه که در پس ذهن آمریکا می گذرد این است که این روند و این وضعیت تداوم پیدا کند و پاکستان و هند و کشورها به یک نحوی سرگرم و مصروف یک سری بازی های محدود و منطقه ای شود تا برخی کشورهای دیگر به هر حال از این بازیها سوء استفاده هایی را در راستای راهبرد کلان و جهانی خود بنماید.

استاد دانشگاه، در خصوص هدف آمریکا از بازی های منطقه ای بیان داشت: این کارها، ناشی از خصلت قدرت های بزرگ و منافع ملی این کشورها است. منافع ملی کشورها و قدرت های بزرگ، فرامنطقه ای، فراملی و فراقانونی است. امروزه آمریکا به شدت احساس می کند که جایگاه اقتصادی اش دچار آسیب شده است، آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم بیست و پنج درصد سهم در اقتصاد جهان داشت و امروز این سهم به شدت دچار آسیب شده است و آمریکا با تمام تلاش سعی می کند این سهم را بازیابی و حفظ کند و تلاش می کند آن هژمونی قدرت خود رادر منطقه حفظ کند. یکی از راه ها حضور این کشور در کشورهای فرامنطقه است. از طریق کمک به کشورهای دیگر و گره های همسو با آمریکا. لذا آنچه که فعلا مسیر و استراتژی آمریکا را تعیین می کند این است که منافع آمریکا به عنوان یک قدرت اقتصادی، به عنوان یک قدرت نظامی و ارزش های که آمریکا به هر حال بابت آن هزینه پرداخت می کنند اینها در جهان توسعه و گسترش پیدا می کنند. این اقدامات هم آگاهانه توسط این کشور یعنی آمریکا صورت می گیرد. آمریکا در واقع به افغانستان از دیدگاه پاکستان نگاه می کند و مشکل هم برای افغانستان از همینجا بیشتر می شود. پاکستان هم تازمانی که منافعش در افغانستان تامین نشده است از بازی های خود دست برنخواهد داشت. اگر پاکستان با آمریکا همکاری نکند استراتژی آمریکا برای خودش شکست خواهد خورد. تا کنون هم اگر پاکستان با آمریکا همکاری نمی کرد، آمریکا به نتایجی که هم اکنون رسیده است نمی رسید. امروز هم اگر منافع آمریکا در جنوب آسیا و آسیای میانه تامین می شود به اراده و همکاری پاکستان گره خورده است. پس آمریکا هرگز بر پاکستان فشار وارد نمی کند و وی را از خود نمی راند.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است