ملاقات توديعى جنرال دوستم با اردوغان زنگ بازگشت او را به افغانستان بصدا درآورد.

حدود شش ماه مي شود كه معاون اول رياست جمهورى به بهانه بيمارى در تركيه بسر مى برد. از مرد مسنى چون دوستم بعيد نيست كه واقعا بيمار بوده باشد اما بيمارى سياسى وى با اتهامات آزار و اذيت جنسى احمد ايشچى كه او را به تدريج از مقام معاونيت اول به خانه نشينى و تبعيد سوق نمود، رو به وخامت گرایيد.

هر چند ارگ نشينان در غيبت وى با تطميع شوراى رهبرى جنبش از قدرت وى كاسته اند اما تا هنوز كه هنوز است دوستم بعنوان يك وزنه سنگين در معادلات قدرت و زدوبندهاى سياسى مطرح است. سوال اين است كه ورود مجدد وى چه تغیيرى در جايگاه خودش و اوضاع كشور بوجود خواهد آورد؟

بدون شك بازگشت احتمالى وى نمي تواند بدون مساعى و فشار دولت تركيه و موافقت امريكا و حكومت وحدت ملى صورت گيرد. چنين توافقى ايجاب مى نمايد تا پرونده نسبتى وى مختومه اعلام شده و موقعيت سمبوليك معاونيت اول دوباره در اختيارش قرار داده شود اما بالمقابل او نيز از ماجراجويى هاى قبلى دست كشيده با ایتلاف نجات وداع خواهد گفت.

قراين چنين مى نمايد كه بازگشت وى در كابل چندان موثر و محسوس نبوده اما اوضاع كلى را در شمال دگرگون خواهد ساخت. تصور مى رود ارگ نشينان از وى بعنوان ابزارى عليه جمعيت اسلامى كه رابطه كجدار و مريضى با ارگ دارند، در شمال استفاده خواهند نمود و دور از تصور نيست كه متحد پر و پا قرص امروزش يعنى والى بلخ به رقيب سرسخت منطقه ای اش در آينده مبدل شود.

روي هم رفته جنرال دوستم در اين مرحله از بازى يا در جهت اغراض ارگ استفاده خواهد شد و يا توسط جمعيتی ها به بازى گرفته خواهد شد.

منصوری

>>>   تعبیر بیماری سیاسی درمورد دوستم درست نیست.

>>>   امیدوارم که جنرال صاحب با امدنش به کابل شکار توطیه گلبدین نه شود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است