افغانستان بدترین دوره پارلمانی خود را پشت سر می گذراند و حکومت وحدت ملی به بن بست رسیده است. انتنقاد های فراوانی به دولت و پارلمان و کارکرد آنها وارد است. آیا سیاست های حکومت وحدت ملی که زیر نام دموکراسی اجرا می شود نمی تواند پاسخگوی وضعیت باشد؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، عارف رحمانی عضو مجلس نمایندگان در برنامه «گفتمان» در خصوص اوضاع حاکم در جامعه افغانستان گفت: ما در جامعه ای زندگی می کنیم که سی یا چهل سال است در حال بحران به سر می برد. حدود دوصد و هفتادو سه سال است که این جامعه مراحل مختلفی را از سر گذرانده است اما به هیچ وجه به سمت توسعه یافتگی و رشد و آنچه که ما می توانیم بگوییم بلوغ یا رشد سیاسی نرسیده است. حال ما به کجا رسیده ایم؟ در حال حاضر ما در وضعیتی هستیم که تروریزم چهل درصد خاک ما را اشغال کرده است. حکومت و دولتی را داریم که غرق در فساد است. جامعه از شصت هفتاد درصد مردم فاقد سواد هستند، میانگین مطالعه برای هر فرد افغان شاید در طول سال نیم ساعت هم نباشد. در چنین جامعه ای پانزده میلیون بیکار و شش میلیون معتاد داریم. فقر و در به دری هم که در کشور بیداد می کند. از لحاظ هنجاری دولتی مستقل و کشوری مستقل هستیم اما از لحاظ رفتاری و آنچه که می بینیم ما یک دولت و ملت وابسته هستیم. در چنین وضعیت، یک پارلمان، قوه قضاییه و حکومت هم شکل گرفته است. در چنین وضعیت انتظاری نمی رود که این پارلمان بتواند به تنهایی و به خوبی و به درستی متناسب با وضعیتی که برای وی در قانون پیش بینی شده عمل کند.

وی، علت وجود آشفتگی و ناکارایی در پارلمان را وجود افراد نالایق می داند و می گوید: پارلمان افغانستان نماینده ای از همین جامعه مردم افغانستان است و تافته جدا بافته از این مردم نیست. در جامعه ما همه چیز شبیه هم است. حکومت شبیه قضا است، قضا شبیه پارلمان است و همه چیز شبیه به همین ساخت و فرهنگ شهری و وضعیت شهری کابل است و همه چیز هم شبیه رودخانه کابل است. بی نهایت نابهنجار، بی نهایت با یک وضعیت خراب. بحث دوم این است که یک تعدادی پارلمان افغانستان را به گروگان گرفته اند. در پارلمان ما کسانی هستند که دکترا دارند ولی از مکتب و مدرسه آمده اند. در پارلمان ما کسانی هستند که از بستر جنگ آمده اند، از بستر اربابی قریه آمده اند و شاید کسانی که صلاحیت علمی پارلمان را دارند بیست و پنج درصد بیشتر نباشند. بقیه میوه های درخت جامعه ای هستند که قبلا تشریح شد. اکثریت کسانی که به این خانه آمده اند آدرس اشتباهی گرفته اند، به درد نمایندگی در پارلمان نمی خورند. بسیاری از افراد در پارلمان در بحث بودجه حتی نمی توانند آمار و ارقام را بخوانند چه برسد به بحث سیاست گذاری های کلان کشور.

رحمانی، در خصوص عزل وزیران توسط پارلمان بیان داشت: اگر صداهای مختلف از پارلمان افغانستان وجود نمی داشت، اشرف غنی به تنهایی وضعیت را بسیار به مراتب بدتر می ساخت. به این معنا که تصمیماتی اتخاذ می شد که در شأنش نبود. یک سخنگوی حکومت زمانی یک سخنگوی خوب خواهد بود که از بد و خوب حکومت دفاع کند. اول ما یک حکومت قانونی و مشروع نداریم که بیاییم از همه چیزش دفاع کنیم. ما اعضای پارلمان مکلف هستیم مطابق ضوابط دموکراتیک و اصل تفکیک و تهدید قوا ماموریت خود را انجام دهیم. وقتی می بینیم در کابینه افغانستان چند وزیر محترم، پول های گدایی ملت را به دلایلی که ما می فهیم، خودشان هم می فهمند و مردم هم می فهمند، از جمله دلایل فساد، اینها بودجه را به مصرف نمی رسانند. ما باید چکار کنیم؟ به نظرم یکی از بهترین تصمیماتی که مجلس نمایندگان گرفت این بود که همین وزرا را برکنار کرد، ولی حالا اگر یک مسوولیت شناسی قانونی و اخلاقی می بود رییس جمهور باید به سرعت در ظرف پانزده روز نامزد وزرای جدید را معرفی می کرد. در افغانستان قحط الرجال نیامده که همین وزیران فقط برسر کار باشند.

وی ادامه داد: وقتی قانون اساسی و قانون سرپرستی وجود دارد، چه اصراری در حکومت وجود دارد که می آیند قانون اساسی را نقض می کنند، قوانین عادی و سرپرستی را نقض می کنند و عملا دست به اقدامات غیردموکراتیک می زنند. بعد کسانی به پارلمان اعتراض می کنند که اعضای پارلمان نباید دست به استیضاح وزیران مفسد و تنبل و بی حال می زدند تا اینها بر سر کار می بودند و وزیر می داشتیم. با این وضعیت اگر ادامه می دادیم با فساد اینها اوضاع ما از این بدتر می شد. به نظر من، قوه مققنه باید در این مورد کار خود را انجام می داد که انجام داد اما قوه اجراییه کار خود را انجام نداد و هیچ وزیری معرفی نکرد به دلیل همین کوتاهی است که ما وزیر نداریم. اما بودن آن وزیران هم در وزارتخانه ها نه تنها دردی را دوا نمی کرد بلکه اوضاع را بدتر هم می کرد.

کد (30)

>>>   ... و عذاب دارين را خداوند نصيب همه اعضاي پارلمان و سناء نمايد، همه تان دزد، كفن كش، و دشمن ملت و وطن هستيد، بدون كدام استثناء، چون عده ظاهراً خوب تان هم وجدان تانرا در مقابل دالر فروخته ايد. خدا حالت تانرا مانند مهاجرين و عوام الناس وطن بگرداند، كه نه عائد و نه خانه و نه أمن داشته باشيد، و مرگ قذافي نصيب تان شود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است