حکومت وحدت ملی سه سال است که تلاش می کند این ملت بیچاره خوش باشد. مردم نیز هیچ مشکلی ندارند، آب دارند، نان دارند و نفس می کشند، فقط یک مشکل کوچک وجود دارد که خودشان خبر نمی شوند بکباره متوجه می شوند کشته شدند و نیستند در این دنیا، البته مشکل خاصی نیست، از این اتفاقات در تاریخ اخیر کشور زیاد اتفاق می افتد، فقط هفتاد و پنج هزار نفر در این سه سال به آسمان پرواز کردند و کشته شدند که اینهم طبیعی است و خواست خداوند بوده و حکومت هم کمی بیشتر وسیله شده است.

دیگر اینکه حکومت بسیار خوب است، با حال است، ناز هست و آدم کیف می کند ما حکومت دو سره داریم، باور کنید در هیچ جای جهان مثل ما پیشرفته نیستند که حکومت پنجاه - پنجاه تقسیم شود، در این سه سال همه کار دارند و معاشات دالری دارند، اینکه می گویند بیکاری به اوج خود رسیده است تمامش تبلیغات دشمن است، مثلا از فامیل و دوست و آشنای مقامات هیچگونه آمار بیکاری وجود ندارد، این یعنی اینکه ما یک جامعه خوب و پیشرفته داریم که همه حتی از پول حکومت موبایل گلکسی مفت و رایگان بدست می آورند.

دستاوردهای حکومت الحمدالله اینقدر در سه سال گذشته خوب است که چوکی ها ارزش پیدا کردند و هر چوکی از خودش قیمتی دارد، تا جاییکه یک رییس در یک سال گذشته وضعیت مالی اش نسبت به روزهای بی پولی اش که تا ده افغانان پیاده میرفت بهتر شده است. همه بلندمنزل و زمین و مارکیت و کروزینگ پیدا کردند. شهر نیز زیباتر شده است، مثلا سرک سیلو در هر فصل سه بار قیر ریزی می شود، کاری بزرگی است، در هیچ جای دنیا اینهمه کار نمی کنند، حکومت ما بسیار دلسوز است، اشتغال بوجود می آورد و نمی گذارد قراردادی ها بیکار باشند و هر چند وقت بعد پول می شمارند.

در حکومت ما به بیوه های سربازان همه رقمه رسیدگی می کنند، مثلا مامورین تقاعد تازه می خواهند یاد بگیرند که به بیوه ها بگویند: " آی لاو یو".

حکومت یک پیمان امنیتی بسته است با امریکا، یعنی اینکه امریکایی ها در سه سال پیمان امضا می کنند، بعد قهر می کنند و از افغانستان می روند، دوباره می آیند اینجا، بعد ناراحت می شوند می روند تشناب دوباره برمی گردند افغانستان، واقعا این پیمان در این سه سال از رمان برادان کارامازوف جذاب تر بود...

کاکا و ماما و خاله و عمه مقامات درجه اول و دوم مملکت نیز همه کاره سرنوشت ملت می شوند، بعد ملت خوشحال می شود که اینهمه کاکا و ماما و عمه و خاله پیدا کرده اند، کسی از این وضعیت ناراحت باشد به آسمان هفتم برای ماه عسل می فرستند، من فکر می کنم این حکومت خیلی کار کرده است تا جاییکه خارجی ها ترجیح دادند نیروهای شان را دوباره به افغانستان بفرستند برای سپاسگذاری ویژه از حکومت جلیله وحدت ملی...

مهدی ثاقب

>>>   بهر صورت مامورین حکومت وحدت ملی برای مردم دلسوز تر از مامورین حکومت کرزی بابای فساد هستند طوریکه درولایت پکتیا که مانند همه ولایات معلمین درمقابل پرداخت پول استخدام میشوند یکی از معلمین بی بضاعت که پول نقد نداشت برایش مراعات صورت گرفت وصرف با دادن یک کیلو چرس خام به وظیفه استخدام شد ، مردم ماباید شاکر این مامورین حکومت وحدت ملی باشند واین دلسوزی شانرا نادیده نگیرند
ر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است