نماینده دایمی افغانستان، معاون اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل شد.

محمود صیقل، نماینده دایمی افغانستان در سازمان ملل در صفحه رسمی خود خبر داده است که افغانستان معاونیت هفتاد و دومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل را عهده دار شده است و این ماموریت برای یکسال ادامه خواهد داشت.

در ترکیب اجلاس امسال مجمع عمومی سازمان ملل، میروسلاو لایچاک از سلواکیا بعنوان رییس و محمود صیقل به همراه با 20 نماینده دیگر و 5 عضو دایمی شورای امنیت معاونان اجلاس سازمان ملل هستند.

گفتنی است که هفتاد و دومین اجلاس سازمان ملل از روز سه شنبه 28 سنبله 96 در نیویورک آغاز شده است.

کد (26)

>>>   تبریک ومبارک باشد به امید موفقیت وتوفیقات مزید > حالا کوشش کند تا اذهان اعضای سازمان ملل را درمورد تجاوزات ومداخلات پاکستان خوب صیقل دهد

>>>   محترم صیقل صاحب برایتان مبارک باشد. کاری را انجا م داد ی که همیشه افتخار مردم ا فغان در دنیا است. و برایت دوعا میکنم که پست ها ی خوبتر را در ملل متح بدست بیاوری .
رحیم از کا بل

>>>   جای افتخار است امیدواریم که با درایت و فراست از عهده اش بر آیید.

>>>   این خبر هیچ ارزشی برای کشورما ندارد، زیرا کدام مشکلی راحل نمیکند.

>>>   صيقل بخيالم خواهان معاش إضافي از دولت است، و الله اگر بودن يا نبودن تو در ملل متحد محسوس باشد.

>>>   کرسی های خالی تنها بی حرمتی به غنی نیست!
بی حرمتی به مردمی است که شرفی برای احترام شدن نزد جهانیان ندارند.
بی حرمتی به مردمی است که دست شان به یخن هم است و مهم ترین وثیقه ملی(قانون اساسی) شان را پای جان کری میریزند تا برای شان تعیین تکلیف کند. بی حرمتی به مردمی است که دست شان به گدایی نزد همه دراز است و خرج دولت شان بگردن بیگانه هایی است که بعد از جهاد با سرنوشت شان بازی مهیبی انجام دادند. بی حرمتی به مردمی است که از تجربه ۵۰۰۰ ساله ی تاریخی جز شقاق و نفاق و توهم غنا مندی چیزی به ارث نبرده اند. بی حرمتی به مردم مصرف گرایی است که بار دوش جامعه جهانی اند.
چرا بی حرمتی؟
در واقع ما شایسته ی چنین برخوردی استیم. باید چنین اهانت شویم. قریب دو صد سال پیش فردریش هگل خطاب به مردم چهل پارچه ی آلمان گفته بود که داشتن دولت واحد و قدرتمند نشانگر شعور و شرف یک قوم است که مایه افتخار و عزت آنها نزد سایر ملل جهان خواهد شد. در ظرف چند دهه آلمان چهل پارچه به امپراتوری آلمان مبدل میشود که تا کنون از امپراتوری های اقتصادی و سیاسی جهان است.

>>>   کارخوب است به امید

>>>   در مجمع عمومی سازمان ملل متحد که هر سال برای یک هفته دوام پیدا میکند، رهبران و یا وزرای خارجه و یا نمایندگان رهبران بیش از یکصد و نود کشور دنیا گرد می آیند و بیانیه میدهند.
هر روز به مدت ده تا دوازده ساعت این رهبران حرف میزنند و باید اعضای داخل تالار گوش کنند.
کسانی که دل شان نشد گوش کنند، تالار را ترک میکنند و میروند پشت تفریح و سیل و ساعت نیری شان و با رفقا و دوستان شان کافی و چای و کیک میخورند و یا برای خرید و گشت و گذار در من هاتن نیویارک که مقر ملل متحد نیز در آن قرار دارد، میروند.
اما هیات رییسه باید در تریبون حاضر باشد، تا از سخن رانان دعوت به سخن رانی کنند.
حالا شما فکر کنید که اگر هیات رییسه تنها یک نفر و یا دو و یا سه نفر
باشد و همه چرندیات این رهبران را گوش کنند، دیوانه خواهند شد و به دیوانه خانه خواهند رفت.
بعضی رهبران و نمایندگان کشور ها، هنگام سخنرانی شان، تنها همراهان خود شان و چند نفر پیره دار دهن دروازه در تالار مود میباشد، مثل اشرف غنی.
به مراتب کمتر از تعداد نمایندگان حاضر پارلمان در پارلمان افغانستان.
از همین خاطر یک نفر رییس و بیست نفر معاون تعیین میشود، تا به نوبت بنشینند و چرندیات کمتر را گوش کنند تا سرحد شان به دیوانه خانه نرسد.
منجمله نماینده افغانستان که چهل سال جنگ در افغانستان بالایش کمتر تاثیر کرده است و هنوز سرحد اش به دیوانه خانه نرسیده است، بنأ او نیز درین جمله انتخاب شده است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است