تعویق انتخابات در صورت تغییر نکردن اوضاع امنیتی
 
تاریخ انتشار:   ۱۱:۱۶    ۱۳۹۶/۶/۲۳ کد خبر: 138669 منبع: پرینت

احزاب، نهادهای مدنی، رسانه‌ها و مردم نگذارند تنها راه حل سیاسی بحران کنونی کشور (برگزاری انتخابات) بار دیگر با خطر مواجه شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، عبدالعزیز آریایی رییس کمیسییون شکایات انتخابات روز چهارشنبه 22 سنبله 96 در نشست گزارش دهی کارکردهای 8 ماهه این کمیسیون گفت: شماری از چالش هایی که مانع عملی شدن پلان های کاری کمیسیون است از سوی رهبران حکومت و دیگر نهادهای ذی ربط ایجاده شده است.

آریایی، عدم تعیین رییس دبیرخانه کمیسیون شکایات انتخاباتی از سوی رییس جمهور را از جدی ترین چالش کمیسیون می داند و اظهار می کند که پروسه انتخاب رییس دبیرخانه کمیسیون از 4 ماه قبل به ریاست جمهوری فرستاده شده اما رهبران حکومت نسبت به آمدن اصلاحات در کمیسیون شکایات انتخاباتی بی میل هستند درحالیکه این کمیسیون یگانه مرجع مشروعیت پروسه انتخابات است و هر نوع غفلت در روند اصلاحات، پروسه انتخابات را زیر سوال خواهد برد.

رییس کمیسیون شکایات انتخاباتی از احزاب، نهادهای مدنی، رسانه‌ها و مردم نیز خواست که نگذارند تنها راه حل سیاسی بحران کنونی کشور (برگزاری انتخابات) یکبار دیگر با خطر مواجه شود.

وی بیان کرد: 96 درصد روند ارزیابی مراکز رای دهی توسط کمیسیون انتخابات انجام شده است که بر بنیاد آن 33 ولسوالی به علت ناامنی تحت پوشش این روند قرار نگرفته اند، این مساله موجب نگرانی شهروندان و کمیسیون است. اگر اوضاع امنیتی تغییر نکند، انتخابات پارلمانی و شورای ولسوالی ها به تعویق خواهد افتاد و در صورت برگزاری انتخابات هم شاهد یک انتخاباتی هستیم که سلامتی آن با خطر جدی مواجه است حال آنکه انتخابات سالم تنها راه عبور از بحران کنونی کشور است.

انتخابات مجلس نمایندگان و شوراهای ولسوالی ها باید 2 سال پیش یعنی در پایان سال پنجم کاری مجلس برگزار می شد اما این روند تا اکنون به تعویق افتاده و تاریخ برگزاری انتخابات برای سال آینده اعلام شده است و اکنون بسیاری به تاریخ برگزاری سال آینده نیز با دیده شک می نگرند.

کد (26)


این خبر را به اشتراک بگذارید
تگ ها:
انتخابات
آریایی
نظرات بینندگان:

>>>   Kabul Jan
مکتب خیالی
ملالی خیالی
نازو انا خیالی
پته خزانه خیالی
لوی افغانستان خیالی

>>>   طوریکه دیده میشود وضعیت در سال آینده بیشتر از این خراب خواهند بود، و مخالفین کوشش مینمایند تا مناطق بیشتری را در کنترول داشته باشند. از طرف دیگر پاکستان که زیر فشار امریکا بنابر حمایت گروه هراس افگن قرار دارد، کوشش مینماید تا بیشتر مخالفین را به افغانستان در مناطق تحت سلطه مخالفین جابجا نموده و برای امریکا نشان دهد که هراس افگنان و مخالفین در خاک افغانستان هستند و از انجا هر دو حکومت افغانستان و پاکستان را به مشکل مواجه ساخته اند.
در بعضی مناطق و ولسوالی ها اراکین حکومتی بخاطر بدست اوردن منافع شخصی شان نیز گروه های خورد و بزرگ را تحت نام طالب و غیره ایجاد نموده تا مناطق را نا امن ساخته و خود از آنها مفاد ببرند. در چندین گزارش ها دیده شده است که مسؤولین نظامی تجهیزات و مرمی ها را به مخالفین میفروشند. تا انها دوباره علیه شان در جنگ استفاده نمایند.
از طرف دیگر فقر، بیکاری، و مهاجرت های پیهم به کشورهای همسایه باعث آن گردیده است که جونان بخاطر حل مشکلات اقتصادی شان به گروه های مخالف حکومت بپیوندند.که اینکار باعث تقویه گروه مخالفین گردیده و میتوانند به آسانی از آنها در جهت نا امن ساختن مناطق و ولسوالی ها کار گیرند.
فساد اداری در ارگان های امنیتی از مقامات عالیه این بخش ها گرفته تا به پائین ترین شخص مسؤول آن ادامه می آبد. این کار خود زمینه فساد، فروش تجهیزات نظامی و دیگر مسایل را در مناطق دورتر و ولایات دور کشور به مسؤولین امنیتی مساعد میسازد. زمانیکه وزیرو یا رئیس از پول معاش، پول اوپراتیفی، از اعاشه، از قراردادها و تجهیزات نیروهای امنیتی به نفع خود به جیب میزند. بناء مسؤولین درجه پائین جرأت پیدا میکنند که آنها هم بزنند.
میگویند در زمان ظاهر شاه یک عسکر شکایت خود را به ظاهرشان پادشاه افغانستان رسانید و از خوراک و اعاشه سایر عساکر شکایت کرد در نتیجه تصمیم بر آن شد تا یک روز ظاهرشاه این وضعیت را خود ببیند. بناء در روز موعود تمام عساکر و قوماندانان آن مرکز را جمع نموده یک عسکر را دورتر از دیگران ایستاده نمود و در گرمای تابستان به قوماندان شان به اندازه توپ برف بدست داد و گفت به آن سرباز برسان. چون هوا گرم بود تا یک اندازه این قوماندان رفت و در راه از آن برف گرفت بعدش به نفر تحت امرش گفت به این سرباز برسان ان شخص هم گرفت در نتیجه زمانیکه برف به عسکر رسید به اندازه دانه نخود هم نمانده بود. پس ظاهرشاه به عسکر گفت که جانم من به این اندازه برایتان مقرر کرده ام اینکه تا شما میرسد و کم میشود. قوماندان تان مسؤول است.
بر رهبری دولت و نهادهای امنیتی لازم است تا کارهای ذیل را انجام دهند.
1- خدا در هر همه حال برسرشان حاضر ببیند. از پول اعاشه، معاش، لباس، خریداری و دیگر امور عساکر برجیب خود نزنند.
2- شفافیت را در کارهای شان دنبال کنند و نظارت شدید داشته باشند.
3- افراد را بگمارند که صادقانه به این ملت و این مردم صادق باشند. خاین نباشند پیشینه خیانت و جرم در کارنامه هایشان نداشته باشند.
4- فکر کنند که این عسکر مثل برادرش است که به وظیفه دور به ولایات دور دست رفته است.
5- تمام مسؤولین درجه یک حکومت از رئیس جمهور گرفته تا وزیر، معاونین، والیان و معاونین، آمرین حوزه ها یعنی در مجموع آنعده مسؤولین که فامیل هایشان در خارج از کشور هستند و خود در اینجا وظیفه های مهم دارند، به افغانستان بیایند. اگر واقعاَ درد این ملت و درد این مردم برایشان ارزش دارد پس فامیل آنها چه برتری از 30 میلیون نفر که در این خاک زندگی میکنند، دارند.
6- هر اداره امنیتی بررسی های دوارمدار یک ماهه ، سه ماهه، شش ماهه و یکساله از قوماندانان و مسؤولین شان داشته باشند که به کدام وضعیت زندگی میکنند و از کجا بدست می آورند.
زمانیکه یک خر نداشتند که بالایش خر سواری کنند اما حین تقرر شان به یک وظیفه مهم باز صاحب چندین خانه در نقاط مختلف شهر، حتی بیرون از افغانستان در ترکیه ، دوبی، و دیگر جاها میشوند، موتر های شخصی مودل سال نزد اعضای خانواده شان پیدا میشود. پس این همه پول از کجا بدست می آید. مجور هست که پوسته عساکر را به مخالفین بفروشد، سلاح و تجهیزات نظامی شان را به مخالفین بفروشد در قرار دادها به ملت و برادرش خیانت کند تا خود از این نوع سهولت ها مستفید گردد.
بناء این وضعیت به سال بعد و سالهای بعد نیز ادامه خواهند یافت اگر انتخابات هم برگذار شود انتخاباتی خواهند بود که هر کس به زور و پول به کرسی پارلمان و شورای ولایتی تکیه خواهند زد. کسی به درد و زغم این ملت مرحم نخواهند شد. و یا هم شاید انتخابات بنابر وضعیت نامناسب امنیتی و جنگی در کشور به سال بعد معطل قرار گیردو در آنصورت انتخابات ریاست جمهوری، پارلمانی، شوراهای ولایتی و شوراهای ولسوالی ها و شاروالی ها یکجا صورت خواهند گرفت.
از طرف دیگر تا اکنون نهادهای بین المللی که حمایت مالی از پروسه انتخابات نمایند تا حال کمک های خود را اعلان ننموده اند. بعدش کارها و مسؤولیت های کمیسیون مستقل انتخابات هم تا اکنون روشن نیست، تا حال سروی صورت نگرفته است که از انتخابات قبلی تا اکنون به کدام تعداد نفوس افغانستان سن 18 سالگی را تکمیل نموده و برایشان کارت توزیع نشده است. در مناطق که تحت تصرف مخالفین است در آنجا به کدام شیوه کارت توزیع مینمایند. این همه مسایل است که هویدا میسازد که انتخابات درسال 1397 صورت نمی گیرد.
وسلام


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است