واقعیت تلخ این است که با جمعیتی که فردی را به عنوان نماینده‌ خود به مجلس فرستاده اند که او علیه آزادی بیان و رسانه‌ها که ستون اصلی دمکراسی به حساب می‌آید جهاد اعلام کرد، روند ملت سازی و نهادینه سازی ارزش‌های مدنی در این جامعه دشوار است.

امریکایی ها نیز به این نتیجه رسیدند که سرانجام در جامعه ای که جمعیت اش به ارزش‌های انسانی هنوز به چشم دشمن می‌بینند، نیاز نیست در توسعه این بخش‌ها همکاری کنند و این مشوره را به رییس جمهور ترامپ دادند که روند دولت سازی، ملت سازی و نهادینه سازی دمکراسی را واگذار کنند به خود شهروندان افغانستان تا با انتخاب " خواصی‌ها و ملا تره خیل‌ و... که دمکراسی را نظام کفری می‌خوانند، بن لادن و ملا عمر را شهید خطاب می‌کنند و برخی‌های دیگرشان نیز چسپیده اند به ریسمان قوم و قبیله گرایی، دل شان را خوش کرده و توشه آخرت خود را تهیه کنند.

بسیاری از شهروندان افغانستان درحالیکه نظام طالبانی را به هیچ عنوان در کشور نمی‌خواهند اما پهلوی دیگر واقعیت تلخ این است که آنان ذهنیت طالبانی دارند و باورهای شان نسبت به بسیاری از پدیده‌های که یک ضرورت و یک ارزش در زندگی امروز انسان‌ به شمار می‌روند، به عنوان ابزارهای کفری و در برابر مسلمانان می‌بینند و پذیرفتن این ارزش‌ها را خلاف‌ باورهای دینی و اسلامی تلقی می‌کنند.

هم اکنون بسیاری از دانشگاهیان و کسانی که خود را چیز فهم جا می‌زنند تمثیل ارزش مداری و مدرن بودن را می‌کنند اما در اصل به نهادینه شدن این ارزش‌ها چندان پای بند نیستند.

به قول اقای حفیط منصور "اصلاح‌گر دینی" دینی که اینجا هنوز به جای مضمون ثقافت اسلامی در دانشگاه‌ها افکار تروریسم پروری تدریس می‌شود.

در طی پانزده سال گذشته هم جامعه جهانی در شکل گیری دستاوردهای نیم بند، در عرصه دمکراسی و ارزش‌های مدنی نقش بسیار داشت اما متاسفانه بیشتر این "ملت شهید پرور" به خصوص آنانی‌که خود را عالمان دین جا زده اند همواره ذهنیت عامه را بر علیه این پدیده‌ها تحرک کرده اند و این روند ناصواب همچنان به شدت ادامه دارد، کافی است به تبلیغ شماری از امامان مساحد در خطبه‌های روزهای جمعه شان در کابل پایتخت گوش داده شود. روحانیت، پایگاه آموزشی دینی و حتی دانشگاه‌ها در افغانستان در تقابل با دولت سازی و نهادینه شدن دمکراسی قرار دارند.

ده‌ها گزارش از چگونگی فعالیت مدارس دینی برخی دانشگاه‌های خصوصی افغانستان از طریق رسانه‌ها و نهادهای تحقیقی نشر شد که حکایت از ترویج افکار افراط‌‌گرایی و تروریسم پروری را داشت اما سیاست حکومت و خاموشی دولت مردان در قبال این موضوع پرده از روی واقعیت تلخ دیگر بر می‌دارد که رهبران سیاسی و چهره‌های دخیل در قضایای سیاسی افغانستان اراده برای از میان برداشتن افکار طالبانی و ریشه کن کردن ذهنیت تروریسم پروری ندارند.

جاوید روستاپور

>>>   آغای گوستاپور آزه خدت نا مردارنویسی خدت به هیچ هدفی نمیرسی فقط یگانه کاری که میکنی دامن خودرا بالا کردن است که تمام دار و ندار خد را نشان میته یی.یکروز ملت به حساب شما میرسد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است