بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به هرات!
سلام به زاد بومِ آزادگان و قامت افراشتگان،
سلام به شهر جوانان پرشور و امید آفرین،
سلام به شهر مردان و زنان عَلَم‌بردار عِلْم و ادب و فرهنگ،
سلام به‌شهر خواجه عبدالله انصاری، امام فخر رازی و مولانا عبدالرحمان جامی؛
و سلام به افغانستان، به سرزمین مردمان غیور و صبور، به زادگاه شیر مردان و شیر زنان آزاده و سلحشور. در قدم اول مراتب عمیق امتنانم را و تمام ملت از خاطر امضای میلیونی بیرق افغانستان، از هرکدام تان تشکر می کنم.

معنای این یک میلیون امضا چیست؟
معنای این یک میلیون امضا تجدید عهد با نیاکان مان است، تجدید عهد با قهرمان ملی ما امان الله خان است. تجدید عهد به آیندۀ افغانستان است. تجدید عهد با جهاد مقدس مردم افغانستان است. از آن جهت از قتالی صاحب و تمام جوانانی که این ابتکار را انجام دادند و این افتخار را افغانستان شمول ساختند، از صمیم قلب تشکر می کنم.

تشکر از هرکدام تان که از نقاط دور‌دست این ولایت باستان، امروز به شهر هرات و به این مجلس تشریف آوردید.
تشکر از قول اردوی ظفر و تمام قطعات مربوطه آن، کماندو و ضربتی که درصف اول مبارزه قرار دارند. تشکر از زون پولیس، نظم عامه، پولیس سرحدی و قطعه خاص. تشکر از امنیت ملی، قطعۀ واکنش سریع، تشکر از ورزشکاران، علما، شورای ولایتی، نخبگان و شورای ملی.

د افغانستان د ازادی، آبادی او استقلال د لارې اتلانو ته سلام،
د غازی امان الله خان روح ته سلام، هغه چا ته چې ده او ملګرو یې د وطن د استقلال بیرغ اوچت کړ، وطن یې د ترقی او انکشاف په لور روان کړ، د معارف مشالونه یې بل کړل او د دنیا له مختلفو هیوادونو سره یې د افغانستان د دوستانه روابطو بنسټ کیښود.

به‌نمایندگی حکومت وحدت ملی خاصتا داکتر صاحب عبدالله، تمام اعضای کابینه و تمام هموطنان.
سلام به همه مجاهدان، مبارزان و تلاش‌گرانی که برای عزت و سربلندی ملت خود در برابر خود کامگی‌ها ایستادند، به زندان‌ها رفتند، به میادین رزم پا نهادند و از جان خود مایه گذاشتند تا نام نامیِ افغانستان را زنده و پاینده نگه‌دارند.

امروز این یک میلیون امضا به دشمنان افغانستان یک پیام واضح دارد، ملت افغانستان متحد و واحد است، به هیچ کس تسلیم نخواهد شد. قوای دفاعی و امنیتی افغانستان در هر حالت آمادۀ سربازی برای این وطن هستند. به‌نمایندگی تمام قوای امنیتی و دفاعی، وزیر دفاع را تبریکی می‌دهم که امروز رتبه دگر جنرالی برای‌شان اعطا شد و به‌جنرال صاحب ناصر مبارکی می‌دهم که امروز رتبه تورن جنرالی برای شان اعطا شد. این رتبه‌ها را ازخاطر بست خود نگرفتند، از خاطر زعامت خود گرفتند و خصوصا از سربازها، بریدملان و افسران تشکر می کنم که گفتند: جنرال صاحب را رتبه بدهید، از خاطر شما بود که امروز ترفیع کردند. یقین دارم که درخدمت شما به حیث قوماندان قول اردو زحمات اساسی را انجام دادند. همچنان به روح شهید غیور و تمام شهدا، اتحاف دعا می نماییم.

هموطنان گرانقدر! خواهران و برادران عزیز!
ما یکبار دیگر به تجلیل از روزی می پردازیم که نقطۀ عطفی بزرگ در تاریخ معاصر ما است. روزی که فرزندان راستین افغانستان توانستند استقلال و آزادگی این ملت را بر صفحه تاریخ، نقش جاودانه بزنند.

سالروز تجلیل از اعادۀ استقلال کشور برای ما معانی گوناگون دارد. از یکسو روز احیای غرور و عظمت ملی ما است و حکایتگر آزادگی و بزرگ اندیشی نیاکان ما که می خواستند افغانستان از میان امواج متلاطم تاریخ با سربلندی عبور کند.

آنان دیده بودند که ملت‌ها و اقوام متعددی در برابر طوفان حوادث از پای در آمدند و چون نقشی بر کرانۀ ساحل تاریخ، محو شدند. آنان دیده بودند که مقاومت در برابر امپراطوری های بزرگ، هزینه‌ می طلبد به سنگینی دردها و رنج‌های چندین ساله یک ملت و اراده‌ می‌طلبد به‌عظمت کوه‌های سر به فلک کشیده هندوکش و پامیر.

آنان از دشواری این راه نهراسیدند و از شکوه و عظمت مردم خود چشم نپوشیدند. آنان راه پر مخاطره آزادی‌خواهی و استقلال‌طلبی را تا پایان آن پی‌گرفتند و سرانجام آن کسی که خود قهرمان این داعیه بزرگ بود تاج و تخت خویش را بر سر این آرمان بزرگ فدا نمود. او بود که به جوانان این سرزمین باورمندی به‌خود و به ارادۀ خود را تعلیم داد. او بود که به‌ زنان این کشور حق تعلیم و تحصیل را برگردانید. او بود که خواست تا قریه‌های ما با شهرهای ما وصل شود و شهرهای ما با دنیای مدرن هم‌طراز و همتا باشد.

ګرانو ځوانانو، قدرمنو وطنوالو،
زموږ د خپلواکی ورځ که له یوې خوا د استقلال د ګټونکو د درناوی ورځ ده، له بلې خوا ، معاصر تاریخ ته د بیا کتنې او له خپلو کامیابیو او ناکامیو څخه د درس اخیستلو یو بهترین فرصت هم دی. د اسد اته ویشتمه نیټه دې مهمې پوښتنې ته د ځواب ورکولو یو فرصت دی چې زموږ د تاریخ دغه زرین باب ولې نیمګړی پاتې شو؟

این فصل تاریخی ما، فصل عظیم ما چرا ناتمام ماند؟
د ثبات، ترقی او سوکالی سفر مو ولې په منظم ډول دوام پیدا نکړ او هغو مقصدونو ته لا ولې نه یو رسېدلی چې کابو سل کاله پخوا، د استقلال د ګټلو په وخت زموږ نیکونو لرل؟ ولې لا تر اوسه پورې نورو ته محتاج پاتې یو؟ او خلک مو لا مجبور دی چې په فقر او بېوزلۍ کې ژوند وکړی؟
موږ دې ته ضرورت لرو چې خپل تاریخ بیا بیا ولولو او له خپلې ماضی پند واخلو.

برادران و خواهران! جوانان و آینده سازان میهن!
امروز ما در نقطه‌ی سرنوشت‌ساز قرار داریم. اکنون همان لحظه‌ی است که باید اهمیت اش را درک کنیم. اکنون زمان تکمیل آن فصل نا تمام است. صدسال بعد از امروز باید ما غم آن را نخوریم که امروز را ازدست داده ایم، صدسال بعد از امروز باید جشن بگیریم که امروز کامیاب شده بودیم.

اکنون زمان آن است که حلقه های گمشده را پیدا کنیم. امروز روزی است که باید و حدت ملی خود را تمثیل کنیم. امروز روزی است که ارادۀ قاطع خود و مسوولیت تاریخی خود را در برابر پنج نسل آیندۀ افغانستان ایفا کنیم.

برادران و خواهران! در چهار سال آینده اگر ما کمر بسته‌کنیم و روزه بگیریم و به اصول اساسی دین مبین اسلام و منافع ملی پایبند باشیم، پنج‌نسل آینده افغانستان در رفاه زندگی خواهند کرد. آیا رفاه پنج نسل را می‌خواهید یا آبادی و رفاه یک‌هزار نفر محدود را؟

امروز روز تصمیم است که برای قاطبۀ ملت فداکاری کنیم واز قاطبه ملت نمایندگی کنیم. هیچ‌یک از آرزوها و آرمان‌ها تحقق نخواهد یافت مگر روزی که همۀ ما، از هر قوم و با هر زبان، خود را در آیینه یک هویت واحد ملی ببینیم. روزی که از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب کشور به یک بیرق بنازیم، به احترام یک سرود به‌پا بخیزیم و به نام یک کشور تلاش و مبارزه کنیم. مثلی که اردوی ملی ما مثل وحدت ملی ما است.

افغانستان به‌هیچ فرد و گروه خاصی اختصاص ندارد، افغانستان خانۀ هر شهروند این کشور است، و ما شهروندان این جمهوری آزاده و سربلند، با هم و در کنار هم می‌توانیم این فصل ناتمام را باعزت و افتخار تمام کنیم. اکنون دقیقا همان لحظه است، همان لحظۀ تاریخی و سرنوشت ساز.

ما بیش از این منتظر نمی‌مانیم، زیرا زمانی برای انتظار کشیدن نداریم. آرمان نیاکان ما و روح بلند آنان بیتابانه به‌ما چشم دوخته است، به‌شما، به‌من، به یکایک زنان و مردان این سرزمین، به فرد فرد ساکنان این مرز و بوم، به هرکسی که از تکیه بر دیگران خسته است، به هرکسی که از آوارگی مردم اش در رنج است، به‌هر کسی که از ریختن خون فرزندان این ملت بیزار است، به هر‌کسی که از ویرانی مسجد، تکایا و مکتب ما ناخشنود است، به هرکسی که از کشتن داکتر و انجینر ما اندوهگین است، به هرکسی که به افغانستان متحد، یکپارچه، توانا، خودکفا، سربلند و عزتمند می اندیشد و برای آن مبارزه می کند.

ما از هم اکنون دست در دست یکدیگر می گذاریم، ما بر شعارهای تفرقه افکنانه فایق می آییم، ما بر شکاف‌ها و فاصله‌ها پیروز می‌شویم، ما به‌نقش یگانۀ خود در این مقطع تاریخی آگاه هستیم، ما به وسوسه‌های مغایر با منافع ملی خود تن نمی‌دهیم، ما به‌چیزی جز افغانستان و عظمت پایدار آن باور نداریم و جز در چنان راهی پای نمی گذاریم. این نه تعهد یک‌فرد، نه تعهد یک‌گروه و نه تعهد یک قشر، بلکه افزون بر همه این‌ها، تعهد راستین و پیمان استوار چندین نسل است که در این لحظۀ تاریخی در کنار هم قرار گرفته اند، نسل پیش از جنگ، نسل درگیر با جنگ و نسل پس از جنگ؛ ما همه بر سر یک پیمان یکجا شده ایم، پیمان مبارزه برای تمام‌کردن فصل ناتمام تاریخ معاصر افغانستان.

کسانی که هنوز بر طبل جنگ می‌کوبند، کسانی که هنوز به‎ساز بیگانگان می‌رقصند، کسانی که هنوز با خنجری در دست، سینه مادر میهن را می شکافند، کسانی که هنوز قربانی‌های بیشتری بر افغانستان درد کشیده تحمیل می کنند، آنان در سمت غلط تاریخ ایستاده اند و از همان‌رو آنان در برابر ارادۀ یک ملت استوار به زانو در می‎آیند و سرنوشتی جز شکست ذلت‌بار نخواهند داشت.

آنان از تاریخ درس نگرفته‌اند تا ببینند که آرمان مردانی چون غازی امان الله هنوز هم در جان میلیون‌ها شهروند این سرزمین شور و هیجان و همت و اراده می‌آفریند و این ملت را یکپارچه و متحد می گرداند. آنان اگر بصیرت داشته باشند خواهند دانست که اکنون بیش از هر زمان دیگر، وقت آشتی و هنگام روی آوردن به صلح و امنیت و زمان سهم گرفتن در پیشرفت و اعتلای کشور است نه زمان استمرار خرابی و تداوم ویران‌گری. تاریخ به خوبی گواه خواهد داد که چه کسانی همه همت خود را بر اعمار این سرزمین نهادند و چه کسانی همه‌توان خود را بر نابودی آن.

با این‌هم، ما هر دستی را که برای همکاری دراز شود می فشاریم، و به هر ندایی که در آن منافع ملی ما باشد لبیک می گوییم، از هر طرحی که برای سازندگی و بالندگی افغانستان باشد و از هر آدرسی که باشد با جبین گشاده استقبال می کنیم.

در پایان، از جوانان برومند هرات و تمام اقشار هرات باستان تشکر می‌کنم که با چنین ابتکار ارزنده‌، وحدت و انسجام ملی ما را به خوبی متجلی ساختند. پیشنهاد می‌کنم که با تاسی به این تجربه قابل قدر، در دوسال آینده در سایر ولایات کشور نیز اقدامات مشابهی روی دست گرفته شود تا جشن صد‌سالگی استقلال افغانستان نقطه عطف دیگری در تاریخ معاصر ما گردد، تحرک و نشاط سراسری را به مردم ما ارمغان کند.

یشه سن افغانستان
تل دې وی افغانستان
زنده باد افغانستان
پاینده باد تحرک و ابتکار جوانان هرات

کد(10)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است