از روزی‌ که "کریم خرم" وزیر اطلاعات و فرهنگ آن زمان، یک کارمند رسانه‌ای را به‌خاطر بر زبان راندن واژه‌ "دانشگاه" از چوکات اداره‌ای در بلخ بر کنار کرد؛ تا روزی که رییس شورای ولایتی هرات، تابلوی دانشگاه این ولایت را با زور مسلسل، از سر در دانشگاه پایین کشید و تا امروز که گلبدین حکمتیار، مردم را از به‌کار بستن زبان شان منع می‌کند؛ اوضاع خیلی تغییر کرده و این وضع بر بیداری ملتِ سال‌ها در بند جهالت قبیله، نقش اساسی داشته است.

من مطمینم که اگر وضع به همین منوال به پیش رود، این ملت خوابیده، بیش از پیش بیدارتر خواهد شد و دیر یا زود کار را به جاهایی باریک‌تر نیز خواهد کشاند!

به نظر من باید از تمام کسانی‌که در بیداری ملت، به هر نحوی نقش داشته‌اند، سپاسگزاری کرد! اما ذکر یک نکته را نیز نباید ناگفته گذاشت و آن اینکه دیگر به قول قدیمی‌ها "خشت از خرند خطا خورده" و جلوی چپه نشدن دیوار استبداد را با چنین سخنان و اعمال سخیفانه نمی‌توان گرفت! همچنان‌ که جلوی تلالوی خورشید در "سرزمین آفتاب" را نمی‌توانند بگیرند!

سید مسعود حسینی

>>>   لطیف پدرام:
وضعیت چاه آب نگران کننده است!
من چند روز پیش از ماورای کوکچه برگشتم. وضعیت در چاه آب فاجعه بار است. چه کسی، چه گروهی، چه حزبی این کشتار هارا به راه انداخته است دقیقا میدانیم، به خاطر یک سلسله ملاحظات نخواستیم موضوع را مطبوعاتی کنیم چون باور دارم آدم کشتن در هیچ کجایی و به هیچ دلیلی مطلوب و پذیرفتنی نیست.حق حیات حق مسلم و اساسی آدم ها است. و باید احترام و رعایت شود. و باز به لحاظ عرف و عادات کسی در خانه ی خود و در محل خود قوم کشی به راه نمی اندازد. میدانیم برای این کشتار چه قدر پول از کدام طریق هزینه شده است. ما توانایی جلوگیری از این جنایات را داریم و هشدار می دهیم دست از شرارت بردارند ورنه عواقب کار شان متوجه اعمال نادرست خود شان خواهد بود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است