در حوزه جنگی افغانستان، بحران و نگرانی بیشتر در دایره داخلی است اما یک نوع بافت بیرونی هم با خود دارد. مهمترین شریک استراتژیک افغانستان در قسمت جنگ آمریکا است و همه امیدها به استراتژی جنگی دونالد ترامپ در قسمت وضع جنگی افغانستان بسته است. ترامپ به تازگی با چهار افسر نظامی که بیشترین زمان خود را در حوزه جنگی افغانستان سپری کرده طی یک مهمانی در مورد وضعیت افغانستان معلومات گرفت و آهسته آهسته ترامپ نزدیک به اعلام خط مشی یا استراتژی تازه خود در قبال موضع جنگی افغانستان می شود.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، امیر احمد خطیبی، استاد دانشگاه، در برنامه «تحول» گفت: استراتژی آمریکا در افغانستان از سال 2001 به بعد کلا رویکرد نظامی داشته است. رویکرد غالب نظامی گران آمریکایی در افغانستان این بوده است که بیشتر توجه به حوزه منافع خود داشته اند و دیگر اینکه کمترین توجه را در حوزه شریک سیاسی و نظامی خود در افغانستان که دولت و مردم افغانستان باید داشته باشد،داشته اند. آمریکایی ها در مراحل نخست با توجه به وضعیتی که در یازدهم سپتامبر پیش آمد، تحت تاثیر شدید انتقام جویی و انتقام گیری به لحاظ روانی قرار داشتند. در گام های اول، سال های اولیه هم تمام تلاش نیروهای آمریکایی این بود که بیشترین انتقام را از دشمنان خود در منطقه بگیرد. به همان دلیل جنگ افغانستان به شدت خاتمه پیدا کرد و فشارهای بسیار وسیع و قاطع بر پاکستان به عنوان حامی تروریزم، گروه طالبان و القاعده در منطقه وارد شد. وضعیت پیشرفت جنگ در افغانستان تا حدی آمریکایی ها را به این باور رساند که می توانند با این رویکرد نظامی گرا، نظم را در خاورمیانه و منطقه ای به نام آسیا تغییر دهند. به همان دلیل حمله بعدی به عراق شروع شد.

وی،در خصوص رویکرد قدیم و فعلی آمریکا نسبت به افغانستان بیان داشت: یک جانبه گرایی آمریکا در مسایل بین المللی و توسل به ابزارهای جنگ بدون فیصله سازمان ملل متحد و اجماع جهانی، خصوصا در عراق یک مقدار نگرانی ها را در سطح بین الملل افزایش داد. این نگرانی را در بین کشورهای منطقه و کشورهای رقیب گذشته آمریکا مثل روس ها بوجود آورد، که این رویکرد یک جانبه گرایی نظامی برای حل و فصل مسایل بین المللی اگر به قاعده بازی در روابط بین الملل تبدیل شود سرانجام شاید هیچ کشوری امنیت نداشته باشد. به همان خاطر سعی کردند که در عراق آمریکایی ها را بیشتر به چالش بکشند و کشورهای منطقه و بعدا در سوریه پای روس ها هم به میان کشیده شد. این ها هم سعی کردند آمریکایی ها را به چالش بکشند.

خطیبی، در مورد بازگشت دوباره گروه های دهشت افکن به افغانستان بیان داشت: منابع، امکانات و توجهات آمریکایی ها به سمت عراق متمایل شد و افغانستان، یک بستر دوباره، باز و خالی برای گروه های دهشت افکن و کشورهای منطقه ای که درصدد برانداختن نظم جدید در افغانستان بودند فراهم کرد. به همان دلیل بود که گروهی که بسیار سریع اکثریت قاطع افغانستان را در دست داشت، در ظرف سی روز نابود شد و بسترهای باز تولید اجتماعی و سیاسی اش در جامعه افغانستان هنوز وجود داشت اینها برگشتند. از طرف دیگر، فرصت تاریخی دوباره برای پاکستانی ها ایجاد شد که در مرحله صفر برگشته بودند. چرا که آمریکایی ها گرفتار نبردها در عراق و خاورمیانه بودند و پاکستانی ها هم دوباره به تجدید و تمویل دوباره طالبان پرداختند و این باعث تشدید جنگ در افغانستان شد.

وی، در ارتباط با گروه داعش و تمویل آنان اظهار کرد: در این اواخر هم رویکرد آمریکا نسبت به گروه تازه تاسیسی به نام داعش در خاورمیانه و خصوصا در افغانستان نگرانی ها را بیشتر افزایش داده است. این نگرانی در سطح منطقه بخصوص برای روسها بیشتر است. اخیراً روس ها مستنداتی را هم ارایه کرده اند که حرکت های مشکوک گروه های بین الملل نسبت به گروه داعش را نشان می دهد. مجموعه این عوامل باعث شد که جنگ در افغانستان به یک سرنوشت نامعلوم و یک کشمکش منطقه ای تبدیل شود. در این شرایط اوضاع جنگ در افغانستان به بن بست کشیده شد و انتخابات جدید آمریکا، رییس جمهور جدید جمهوری خواه را روی کار آورد. اینها دوباره برای اینکه جنگ در افغانستان از بن بست کشیده شود درصدد این هستند که استراتژی جدیدی را روی دست بگیرند. ما معتقد به این هستیم که فشارهایی که این بار هم اعمال خواهد شد با رویکرد نظامی در افغانستان خواهد بود و این چیزی است که شاید در پیشنهادات دولت افغانستان هم مطرح شده باشد که بعد نظامی افزایش داده شود و فشارهای بیشتر بر کشورهای منطقه ای وارد شود. اما می دانیم که هر برنامه ای که آمریکا در افغانستان اعم از نشست ها ومذاکرات و افزایش نیرو در افغانستان انجام می دهد فقط و فقط به خاطر تامین منافع و اهداف خوش می باشد و هیچگونه برنامه ای برای بهبود واقعی وضع افغانستان ندارد و نخواهد داشت.

کد (30)

>>>   همه کشور ها زمانی که به یک کشور دیگر حمله میکنند،در آغاز ار قتل و قتال و وحشت شروع میکنند.
بعداً شخص دیگری در رهبری می آید و میگوید که شما کار خوب نکردید و قتل و قتال را براه انداختید.بعداً چند نفر سربازان خویش را محاکمه میکنند و مردم را خوش میسازند که قاتلین را به محاکمه کشیدند و بعداً قوای خارجی به آرامی در آن مملکت میماند و مردم به همین که قتل و قتال از بین رفت،خوریند میشوند و دیگر هیچ تقاصای خروج قوای خارجی را ندارند.
ابن سیاست از زمان حمله سکندر به افغانستان شروع شد تا حمله اعراب و چنگیز خان و انگلیس و روس ها و فعلاً جریان دارد.زیرا افغانها خود شان یک متل مشهور دارند که میگویند:
به مرگ بگیرش که به تب راضی شود.
این متل بالای خودشان خوب میخواند.

>>>   Salam
با هيچ مرده يى تاجيك كه براى خدمت و دوام حكومت فاشبستى قبيله مى جنگند، همدردى ندارم . خوب مى دانند كه كشته مى شوند و كسى هم روزى براى شان دعا نخواهد خواند.
خود مقصر قتل خود اند، بگذار بميرند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است