يكى از لوازم و پيامدهاى ميمون و پر ارزش تحول معرفت شناختى امروز و نقد پساتجدد از بنيان هاى مدرنيته، على السويه نمودن حجيت و اعتبار اپيستمولوژيک تفسيرها به ويژه در عرصه اجتماعى و روابط سياسى است.

بر اساس تبيين پست مدرنى و رويكرد پارادايمى كهن، هيچ نسبت بالا و پايين معرفت شناختى ميان پارادايم ها برقرار نيست و همه به لحاظ اعتبار ارزشى هم سطح اند.

اگر اين نوع نگاه به نظام سازى حقوقى و اجتماعى در جامعه ما نهادينه مى شد، امروز نحوه نگريستن به ایتلاف هاى سياسى و داورى ارزشى در باب متحد شدن جمعيت، وحدت و جنبش از جنس ديگرى بود و ما هم اكنون حرف هاى مزخرف گلبدين حكمتيار و رييس شوراى علماى افغانستان را در اين زمينه و مسايل ديگر نداشتيم.

عبدالله پیمان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است