تجلیل از روز پناهنده هم اکنون در حال برگزاری می باشد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان(afghanpaper)، امروز سه شنبه 30 جوزا 96 که مصادف است با روز جهانی پناهنده(20 جون) هم اکنون در مرکز رسانه های کابل تجلیل بعمل آمد.

داکتر عبدالله رییس اجرایی در این مراسم با اشاره به مشکل مهاجران گفت: مشکل پناهندگان در سال های اخیر اشکال پیچیده تری گرفته است و راه حل اش مذاکره می باشد.

قابل ذکر است که در این مراسم عالمی بلخی وزیر مهاجران و عودت کنندگان نیز سخنرانی کرد.

کد(10)

>>>   دولت در این اوضاع نابسامان کشور باید از دولت ایران بخواهد که پناهنده گان افغانی را توسط سازمان ملل به کشور ثالث انتقال دهد

>>>   Jobran
و در ادامه...
سکوت شرم‌آور ارگ اینک پس از گذشت حدود بیست ساعت از فاجعه می‌شکند. با صدور چند سطر جملۀ بی‌محتوا و بی‌مایه از مجاری فیس‌بوک و صفحات مجازی سخنگویانش. پس از آن‌که همه کارهای روزمرۀشان را به پایان رسانده‌اند. پس از آن‌که جلسۀ شأن نزول قرآن را برگزار کردند و در پیوند به روز جهانی مهاجرت سخن‌ها راندند.
تا همین دم هیچ یک از مقامات امنیتی دربارۀ جنایت دیشب سخن نزد و هیچ کسی قبول مسؤولیت نکرد. اما پیش از آن برنامه‌یی برای پاسخ‌دهی چیده می‌شود. چندان‌که ویدیویی را به رسانه‌ها می‌رسانند از هنگام یورش پولیس به معترضان. انگار پولیس اسلحه نداشته است. انگار هاموی و نارنجک را معترضان عمل کرده اند. ویدیویی با تأکیدهای شدیداً ناشیانه؛ این‌که پولیس اسلحه ندارد حتا اگر زخمی هم شوند اسلحه حمل نمی‌کند. خود ویدیو هم‌پای فرمانده‌ پولیس داد می‌زند که ساخته‌گی و جعلی است اما انگار کار این حکومت بی‌توطیه و دسیسه راست نمی‌شود.
ما این‌جا عملاً با جنایتی سازمان‌یافته روبه‌روییم که در سطوح مختلف لاپوشانی می‌شود. از انکار و امتناع سخنگویان حکومتی در قبول مسؤولیت گرفته تا روشنفکران فیس‌بوکی که همچون کور از بغداد پف می‌کنند. در قعر فقدان اطلاعات و عقده‌های ایدیولوژیک.
حکومت عمداً اطلاعات دقیق و حقایق را قرنطینه می‌کند و در عوض جای آن را با شایعه و کذب پر می‌سازد. همین شایعات و فقدان اطلاعات است که در سایۀ آن جمعی از اکتویست‌های بواسیرزده در دور و نزدیک نشسته اند و بی‌هیچ وجدانی ماجرا را تحلیل و بررسی می‌کنند. بی‌آن‌که به ماهیت واقعه توجه کنند. جنایتی که عمداً علیه معترضان اعمال شده، آن‌هم از سوی حکومتی که به نام حقوق بشر و حق انسان جیب جامعۀ جهانی را خالی می‌کند، چیزی بیشتر از موضع‌گیری‌های شخصی و سیاست‌بازی‌های ایدیولوژیک است. این‌جا بنیاد یک امر انسانی متزلزل شده است. لاپوشانی کردن جنایت حکومت، از سوی سخنگویان و حکومتی‌ها شاید امر زشت مأموریت تلقی شود که غیراخلاقی‌تر از آن هرگز نیست اما چنین لاپوشانی‌کردن‌هایی به بهانۀ مخالفت‌های ایدیولوژیک، قومی، حزبی و... غیراخلاقی‌ترین است. منزل اول، شنعت این فاجعه است که از نکوهش و سرزنش آن نباید غافل شد. لطفاً به این موضوع بپردازید.

>>>   Paykar
این بیانیه نشان میدهد که ارگ بخاطر بقای قدرت؛ هیچ خونی برای شان ارزش ندارد و عملن به چشم جامعه جهانی و مردم خاک میزند.
و درد ناک تر از آن افرادی اند که از این امر پشتیبانی میکنند، اینها عملن وجدان خود را دفن می کنند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است