فساد در افغانستان بیداد می کند و فسادپیشگان در اینجا قدرت زیادی گرفته اند. این فساد باعث بوجود آمدن ناامنی و بی ثباتی زیادی در افغانستان شده است. با این همه اداره های متعدد برای مبارزه با فساد و این همه ادعای حکومت برای جلوگیری از آن و مبارزه با آن، چرا فساد به شدت جریان دارد؟

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، عبدالرووف انعامی، عضو مجلس نمایندگان، در برنامه «خبر تودی» گفت: به باور من از جانب حکومت اراده جدی برای مبارزه با فساد، وجود ندارد. همچنین بخش بزرگ و کلانی از فساد از جانب خارجی هایی که در اینجا کمک کرده اند، توسط آنها انجام شده است و حتی پول هایی که از خارج می آمد، به دولت افغانستان سپرده نمی شد. خودشان پروژه هایی را ترتیب می دادند و تشخیص می دادند و این پروژه ها تحت نظر خودشان، تطبیق می شد و حتی نظارت آن را نیز خودشان انجام می دادند. آنها در برابر این فسادی که در افغانستان گسترش یافته است، خودشان مسوول هستند. پس باید خودشان هم پاسخگو باشند. بخش بزرگی از فساد از اینجا سرچشمه می گیرد و ما مصادیقی هم در این ارتباط می توانیم ارایه کنیم. یکی از مصادیقش هم این است که کسانی که برای آنها کار ترجمان را انجام می دادند حالا میلیاردرها هستند. کسانی هم که پروژه خرد و کوچکی از آنها می گرفتند، حالا پولدارهای افغانستان هستند.

وی، در خصوص نقش بیشتر خارجی ها در فساد افغانستان بیان داشت: در این میان حکومت افغانستان هم مبارزه ای با این فساد نکرد. با آمدن خارجی ها، به یکباره در افغانستان تمام ارزش ها از بین رفت و انحصار ارزش، در داشتن پول متمرکز شد. این خودش مساله ای شد که خود حکومت هم اراده اش این باشد که زمینه فساد برای خودش و تیم خودش مساعد باشد ولی تیم دیگران و رقبای سیاسی اش، زمینه ای برای فساد و اخاذی های کم و زیاد نداشته باشد. تا در آینده در موضوعات سیاسی دردسر نداشته باشند. حکومت ها از پانزده سال گذشته تا به امروز با این شکل با فساد مبارزه کرده اند. تلاش کرده اند که فساد را از دیگر جاها جمع کنند اما در دور و ور خودشان باقی بماند تا بتواند وسیله ای ادامه و استمرار حکومت شان باشد.

به باور انعامی، تلاش حکومت برای مبارزه با فساد باید چنین باشد: اگر حکومت اراده قاطع و جدی برای مبارزه علیه فساد اداری داشته باشد، اول باید اداراتی که تداخل وظیفه ای دارند، را از بین ببرد و اداره واحد پاسخگو درمورد موضوع مهم فساد، بوجود بیاید. چرا که در افغانستان وجود مراجع متعدد خودش فساد برانگیز بوده است. همین حالا ما در امر مبارزه با فساد اداری، مشکل داریم و مراجع متعددی را برای مبارزه با فساد اداری داریم. همین اداره های متعدد فساد ایجاد می کند. به طور مثال، تدارکات خاص را به تدارکات ملی می برد و ریاست جمهوری، صلاحیت وزارتخانه ها را خودش به نحوی می گیرد. تجربه صدساله اداره افغانستان از گذشته تا امروز تثبیت کرده است که این روش، روشی نبوده است که افغانستان آن را ابداع کرده باشد. بلکه آن را از کشورهای خارجی گرفته و آن ها را در افغانستان تطبیق کرده است. در حال حاضر مشکل اینجا است که حالا همه کارهای خرد و کوچک و جزیی به بالا رفته است و این خود، نوعی از فساد را گسترش می دهد و فساد را متمرکز می سازد و هیچ مرجعی هم برای این اوضاع پاسخگو نیست.

وی، ادامه داد: چه کسی از ریاست جمهوری پرسش می کند؟ آیا نظارت سیاسی که به مجلس نمایندگان ارتباط داده شده است مطابق ماده 69 قانون اساسی عملی است؟ ابدا عملی نیست. پس به یک مرجعی که پاسخگو باشد و به نحوی از انحا، اداره نظاره گر کجا است؟ برای کارت های اعتباری که از مردم افغانستان اخاذی می شود چه کسی پاسخ می دهد؟ تا به حال خود دولت اعلام کرده است که 47 درصد آن به دولت رسیده است و پنجاه و سه درصد آن مشخص نیست که به کجا رفته است و این پول کمی هم نیست. آیا در این بخش ها ساختن سیستم از وظایف اصلی حکومت نیست. وقتی که حکومت چنین کارهایی را انجام نمی دهد و اساس ها را نمی سازد و به زیربناها توجه خاص نمی کند، ابدا ما نمی توانیم یک اداره موفق داشته باشیم که با فساد مبارزه کند. با توجه به اینکه فساد هم تبدیل به فرهنگ شده است و حالا مبارزه با آن بسیار مشکل می باشد.

نماینده مجلس، در ارتباط با مصادیق فرهنگ شدن فساد در افغانستان بیان داشت: مصادیق آن هم این است که در گذشته در افغانستان کسی که مشهور به فساد بود جزا داده می شد و مکافات می گشت و وی به عنوان فساد پیشه و سودخور عنوا می شد، اما حالا مردم افغانستان به این افراد «کارجور» می گویند. یعنی کسی که کارش خوب است و این خودش به این معنا است که فساد فرهنگ شده است و فرهنگی که مردم می پذیرند، این معنا را می رساند که مشکل زیادی ندارد حالا مهم این است که با این پدیده شومی که فرهنگ شده است، چگونه مبارزه صورت بگیرد که موثر باشد. برای این مبارزه موثر باید حاکمیت قانون اجرا شود. اگر ما بدینگونه پیش برویم و درستاوردهای صدساله اداره افغانستان را نادیده نگیریم و کوشش کنیم که بجای اصلاح قوانین مجری قانون را اصلاح کنیم. بهتر می شود به نتایج مبارزه رسید.

کد (30)

>>>   "وکیل صاحب" حق دارید بخاطر برائت خود برف بام خود را در حویلی همسایه ات بیاندازید!!!!!!!!!!!!

>>>   معنی حرفش اینست که بخش خوردش مربوط جناب خود شان است...!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است