احزابی‌ که بر بنیاد قومیت شکل می‌ گیرند، به‌ مشکل می‌ توانند دورنمای ایدیالوژیک خود را مشخص سازند زیرا مهم‌ ترین هدف برای این احزاب را گسترش فکر قومی می‌ سازد.

حزب وحدت بسان بسیاری از احزاب دیگر در کشور از این آسیب به‌ شدت رنج می‌ برد. نکته بحث‌ برانگیز دیگر این حزب را انحصار‌گرایی رهبران آن شکل می‌ دهد. این ویژگی سایر احزاب سیاسی افغانستان نیز است اما حزب وحدت نشان داده است که این انحصار را قربانی تفرقه و انشعاب کرده می‌ تواند.

حزب وحدت می‌ تواند خود را از این دو مصیبت نجات دهد که:
1. رهبران این حزب از رهبریت، به منابع تجربی تبدیل شده و راه را برای نسل جوان خالی کنند. من چهره‌ های تابان جوانی را در این حزب می‌ شناسم که ظرفیت رهبری و مدیریت بهتر از رهبران کنونی را دارند. رهبران به‌ عنوان مشاوران و منابع تجربی، مدیران جوان را حمایت کنند.

2. این حزب از هزاره‌ گرایی به حزب مدرن انسان‌ گرایی مبدل شود. دکترین‌ اش را بر بنیاد انسان‌ گرایی، تعادل و همدیگر پذیری سازگار سازد. باورمندم که هزاره‌ های افغانستان ظرفیت بالای سیاسی دارند و می‌ توانند از میان جوانان سایر گروه‌ های اجتماعی سربازگیری کنند.

3. این حزب از یک نهاد سیاسی_دینی به یک حزب سازندگی و دگرگونی چهره عوض کند. دین می‌ تواند ارزش این حزب باشد ولی ایدیولوژی این حزب نمی‌ تواند باشد، زیرا اسلام سیاسی را طالبان و ولایت فقیه انحصار کرده اند. این حزب باید جایی برای دادخواهی هر مکتب دینی باشد. شیعه‌ گرایی این حزب را محکوم به فرقه‌ گرایی در جامعه می‌ سازد.

4. به‌ جای تجلیل‌ های پر مصرف از روز شهیدان، اطاق‌ های فکری و سمپوزیم‌ های سیاسی دایر کند تا بتواند تحلیلی از وضعیت سیاسی افغانستان و جهان پیشکش کند و برنامه‌ های جدید سیاسی برای افغانستان طرح‌ ریزی کند.

ما به احزاب فعال سیاسی در جامعه خویش نیاز داریم. از این رو به این باورم که احزاب باید خود را «خانه‌ تکانی» کنند و جایگاه خود را در جامعه سیاسی تمثیل نمایند ورنه این احزاب به خانه‌ های معاشرت «رهبران» در می‌ آیند.

ملک ستیز

>>>   حزب وحدت هیچ دچار تفرقه نیست. همه طرفدار دولت هستند.
خلیلی معاون کرزی بود، محقق نماینده پارلمان بود و خودش شخصأ میگفت که من هیچ دشمنی با کرزی ندارم، فقط یگان وقت مثل دیگر نمایندگان پارلمان که بطور تصنعی از کارکرد های دولت، بخاطر پرکردن جیب های خود اتقاد میکنند، من نیز انتقاد میکنم.
دولت جدید افغانستان که نیز با تشکیلات قبل از انتخاباتی آنها و ترتیب محافل مبارزات انتخاباتی آنها، همه از طرف خود دولت و کرزی و به مصارف دولت دایر شد و بعدأ با مشوره خود کرزی و جان کری ایجاد شد، ازین که محقق با کرزی دوست نبود و فقط دشمنی نداشت، بنأ او را که در دوران حکومت موقت کرزی معاون رییس موقت دولت بود، چند پایه پایین تر به حیث معاون رییس اجراییه مقرر کرد.
حالا نیز خلیلی محفل انتقاد از کارنامه های دولت جدید را که در تریبون آن عکس بزرگ اشرف غنی نصب است دایر میکند و میگوید که ما در پی بر انداختن دولت نیستیم، بلکه در پی اصلاح آن هستیم.
پس خلیلی طرفدار دولت، محقق و دانش در ترکیب دولت، پس روی کدام موضوع آنها اختلاف دارند که ما خبر نیستیم؟

>>>   رهبر باغیرت ندارد
بدخشانی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است