گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی پس از ساله در میان مردم ظاهر شد و با برخی از مسوولان حکومتی و دولتی و نماینده های مردم و تعدادی از متنفذین دیدار و گفتگو کرده است. وی در دو سخنرانی در لغمان و ننگرهار حاضر شده مواضع خود را نسبت به آینده بصورت روشن بیان نمود. حکمتیار در باره صلح به نشست های بین الافغانی اعتقاد داشته گفت: مذاکرات صلح باید بین الافغانی باشد و ما برای آوردن صلح مبارزه می کنیم تا صلح سراسری در کشور تامین شود. همچنین وی معقتد است انتقال قدرت باید به صورت مسالمت آمیز انجام گیرد نه جنگ.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، موسی فریور استاد دانشگاه در برنامه «نگرش» گفت: سال ها تجربه نشان داده است که انتقال مسالمت آمیز قدرت برای ما بهترین گزینه است و در انتقال قدرت به شکل قهر آمیز و بر اساس زورگویی و تقلب، حقوق مردم پایمال می شود، خسارات و لطمات جبران ناپذیری به مردم می رسد و به همین خاطر تجربه خونین انتقال قهرآمیز قدرت سیاسی را حالا کنار گذاشته و دنیا به طرف قدرت به شکل مسالمت آمیز تعدیل انتقال و تطبیق شود. در این شکی نیست که افغانستان هم این مراحل را پشت سر گذاشته است.

وی، افزود: افغانستان هم در زمان شوروی یک انقلاب سیاسی اجتماعی بزرگ را پشت سرگذاشت و بدون شک متحمل خسارات بسیار بزرگی هم شد، یک و نیم میلیون شهید داد، میلیون ها مهاجر داد و به همین ترتیب روس ها هم به سرنوشتی مقرر شدند که غیر قابل تصور بود، یعنی آن عظمت و کیان و آن قلدری و بزرگی را که در جهان داشتند، از دست دادند و اتحاد شوروی به پانزده کشور مجزا هم از تقسیم شد.

فریور، در ارتباط با راهی که حکمتیار در پیش گرفته است، بیان داشت: اظهارات حکمتیار در ولایت لغمان، امیدوار کننده بود و به این معنا بود که حکمتیار هم به سایر مخالفان مسلح دولت و طالبان گفت که گرفتن قدرت از راه خشونت و راه زور راه حل نیست. این یک گام بسیار خوب است و به ملت افغانستان یک نوید خوش است و یقین کامل دارم که با آمدن حزب اسلامی، در بدنه قدرت سیاسی یک تحول عمیق کیفی و بنیادی در حیات سیاسی افغانستان و در اقتدار سیاسی افغانستان وجود خواهد داشت. در نتیجه سایر مخالفان دولت هم در یک چلنج بسیار جدی قرار می گیرند و گزینه ای غیر از اینکه راه حزب اسلامی را به پیش بگیرند ندارند.

استاد دانشگاه، صلح با مخالفان مسلح را لازمه آرامش در کشور دانسته و گفت: جنگ حلال مشکلات افغانستان نیست، جنگ جنگ ما نیست. هر قدر جنگ در افغانستان وخامت بیشتری پیدا کند، به همان اندازه وابستگی بیشتر می شود، به همان اندازه، غلامی و اسارت و بردگی بیشتر می شود، بنابراین نه دولت افغانستان و نه مخالفان مسلح دولت نمی توانند از راه جنگ و با حمایت خارجی و با پول و امکانات دیگران، بر یکی دیگر غلبه کنند، تجربه چهل سال اخیر افغانستان هم نشان داد که انتقال قهر آمیز قدرت اثرات و تبعات فوق العاده ناگواری دارد و از ملت قربانی می گیرد در این شکی نیست که همسایه های طماع ما به هیچ وجه خواهان استحکام نظام در افغانستان نیستند. به نحوی، آنها بیشتر می خواهند از آب گل آلود افغانستان به نفع خود ماهی بگیرند. از این پس بر ارباب اقتدار است، بر سران حکومت وحدت ملی است که اوضاع را مدیریت کنند. کسانی هستند که بنابه هر دلیلی یا خودشان از حاکمیت کنار می روند یا کنار زده می شوند، نظام را می کوبند در حالیکه وقتی خود در حکومت بودند از دیدگاه شان این نظام مطلوب بوده است. حکومت باید مراقب این افراد باشد و به فکر مدیریت مخالفان و صلح با آنان باشد.

وی، در خصوص دلیل جنگ مخالفان مسلح افغانستان بیان داشت:رابطه بین حضور قوای خارجی و مخالفت های مسلحانه یک رابطه متناظر است، هر قدر که دولت افغانستان بر فشار نظامی، حمایت مشروط خارجی، تاکید کند و به همان اندازه مخالفان مسلح دولت را تهدید به از بین بردن کند، به همان تناسب، مخالفان مسلح دولت هم ناگزیر است حرکت یا حرکات بالمثل را نشان دهد. پس مخالفان مسلح دولت اگر خواهان خروج با برنامه قوای خارجی در افغانستان هستند، از جنگ و شدت و حدت و خصوصا ضربه زدن به تاسیسات زیربنایی افغانستان خودداری کنند.

به باور فریور، مخالفان مسلح دولت مطالبات و خواست هایی دارند، این خواست ها آیا از راه اعمال فشار نظامی به دست می آید، یا از راه مذاکره و مفاهمه؟ فکر می کنم که بهترین گزینه، گزینه صلح است، دین ما بر صلح و خیر حکم می کند. تجارب چهل سال اخیر افغانستان، عملا به اثبات رساند که جنگ ما را به نتیجه نمی رساند. بنابراین بهترین گزینه در برابر مخالفان مسلح دولت، همچنان در قبال دولت این است که در یک صلح واقعی و آبرومند دو طرف حاضر شوند.

قوم پرستی بزرگترین افت برای اسلام و برای وحدت ملی ما است، اگر ما می خواهیم از شر قوم پرستی نجات پیدا کنیم، در عمل باید انسان گرا باشیم و با شعار نمی شود. متاسفانه قوم گراها عنان و اختیارشان در دست خودشان نیست. این را به عنوان یک بازی سیاسی، برای مهار قدرت خصوصا در شانزده سال پسین از سال 2001 به این طرف استفاده کردند، من همیشه از تریبون های مختلف، مجالس، کنفرانس ها، صحبت های مختلف، گفته ام که این ملت باید از دست چند قلدر متعصب نجات پیدا کند، ما تا وقتی که از مرض قومیت گرایی خلاص نشویم نمی توانیم ملتی واحد را تشکیل دهیم و این نابسامانی ها جریان خواهد داشت. یگانه چیزی که می تواند ما را به یک ملت تبدیل کند. یگانگی است و اینکه فرق میان اقوام مختلف وجود نداشته باشد. در این صورت است که می توانیم هم به صلح برسیم و هم آرامش را برقرار داشته باشیم.

کد (30)

>>>   انشاه الله به امدن ان صلح خواهدامد

>>>   والله مه فکر میکردم که استاد فریور واقعا انسان دانشمند است ، اما دفاع بیجا و کورکورانه اش از گلبیدین واضح ساخت این استاد بنام نیز در لنجزار گلبیدین غوطه خورده است

>>>   اخطار و تهدید حزب اسلامی به سیما سمر ریس کمسیون حقوق بشر نگران کننده است کوچک ترین تغیرات در اندیشه این مردم رو نما نگردیده چرا این هانمیتوانند خود را با کرامت انسانی تطابق دهد. داکتر سیما سمر مطابق قانون اسلامی و حدیث نبوی گفته درصورت که جرم ثابت باشد کس حق بخشیدن خون دگر را ندارداما حزب اسلامی به تفنگ اشاره دارد نه به اصول اسلامی انسانی و عدالت و نه به قانون اساسی افغانستان به هیچ یک احترام ندارد. کاکا گل بدن از خواب جهالت بیدار شو. و اطرافت را بیبین دنیا به کجا رسیده و تو در چه فکر هستی مردم از یخنت گرفته خون فرزندان خود را از تو میخواهد تو بجای جواب دادن به مردم جدید حمله ور میشی . دشمنی ترا چندین سال از دامن وطن به دور نگهداشت حالی که این چانس طلایی را بدست آورده ای دگردنبال بدبحتی ها را رها کن به سوالات مردم پاسخ بده و سر قناعت را خم کو آرامش و تحمل پذیری را پیشه کن ورنه این دوره 70 نیست که تو راکت پرانی کنی و مردم کوچه به کوچه بگریزد تباه میشوی. به افراد های بی ظرفت بفهماند که ما در قرن 21 زندگی میکنیم.

>>>   آقای فریور آمدن حکمت یار را به پروسه صلح اقدام نیک وبجا میدانیم. وبا وجود نظرات مثبت ونیک اش در مورد طالبان وگروه های هراس افگن،نظریات زهرآلود در مورد رسانه ها وحکومت وحدت ملی را خطرناک وبه نفع وصلاح کشور نمیبینیم.حکمت یار تا الحال در فکر واندیشه های قرن18 و19 ئی خویش است.حالا شروع قرن21 است.شما وافراد خبیر حزبش آنرا نصیحت واز فکر واندیشه های عصر امیر شیرعلی خان ویا امیر عبدالرحمان خان واقف اش کنید.چرا حدود40 سال را در مغاره ها ومخفیگاه ها سپری کرده واز عصر وتمدُن امروزی به دور مانده وحرف های نا عاقبت اندیشانه ونا سنجیده از دهان اش به بیرون پرتاب میگردد.
وسلام.
م.د کابلی.

>>>   هرکارنیک نیک است خداوند بخیرتمام ملت تمامش کند صرف یکتعداد دزدان بامدنش مخالفت میکند که جائیرا نمیگیرد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است