*افغانستان
معاون رییس جمهور: افغانستان به گذشته باز نمی گردد
لشگر شاهین در بلخ مورد حمله طالبان قرار گرفت
وزارت دفاع: 52 تروریست در 13 ولایت افغانستان کشته شدند
دولت افغانستان: طالبان یک جریان سیاسی نیست
وضعیت داستان نویسی زنان در افغانستان
کار ساخت فاز سوم سد «کمال خان» در نیمروز آغاز شد
روسیه: ایران می تواند عضو سازمان همکاری های شانگهای شود

*8 صبح
توقف چند ساعته مشاور امنیت ملی ترامپ در اسلام آباد
امنیت شاهراه های «غزنی» و «پکتیا» خوب نیست
سخنگوی رییس اجرایی دولت افغانستان: بحث حکومت موقت اصلا نمی تواند مطرح شود
حمله طالبان به لشگر 209 شاهین: پایان نبرد با 8 کشته و 11 زخمی
سد کمال خان، آرزوی دیرینه نیمروزیان

*اطلاعات روز
حمله طالبان به لشگر شاهین پس از 6 ساعت پایان یافت
جهان باید امنیت تسلیحات هسته ای پاکستان را تامین کند
حکمتیار در روزهای آینده در یکی از ولایات شرقی حضور می یابد
تبلیغات رسمی انتخابات ریاست جمهوری در ایران آغاز شد
تلاش حقوقی مخالفان برای لغو نتایج همه پرسی در ترکیه

*ویسا: آمریکا و ناتو در افغانستان شکست خورده اند
معاون رییس جمهور: شعارهای طرح حکومت موقت به معنای کودتای سیاسی است
افغانستان به شبکه فیبر نوری چین وصل می شود

کد(6)

>>>   احمد بهزاد
این پایان جنایت نیست ...
تهاجم غافلگیرکننده دهشت افکنان بر سربازان و منسوبین قل اردوی ۲۰۹ شاهین بار دیگر جامعه ما را در حزن و اندوه فرو برد.
این حمله جنایتکارانه که به شهادت ده ها تن از منسوبین اردو و مجروح شدن شماری دیگر از مدافعان سرزمین ما انجامید، بیش از آنکه نشاندهنده قدرت تروریزم باشد، محصول و پیامد سیاست های ناسالم و تروریست پرورانه سران حاکمیت در گذشته و حال است؛ سیاستی که با رهایی دهشت افکنان از بند، متوقف کردن اقدامات نظامی علیه تروریست ها، بیرون کشیدن نام سران شان از فهرست های تحت تعقیب، به شبکه های ترور و خشونت مجال سازماندهی مجدد فراهم کرد.
در این آشفته بازار دسیسه و خیانت که گروهی از مغزهای مریض و متعصب در درون نظام با توسل به خشونت ورزی گروه های تروریستی، از ترور و دهشت افکنی حربه ای برای سرکوب منتقدان، ایجاد فضای رعب و وحشت و در نتیجه پیشبرد برنامه های برتری جویانه قبیله ای شان ساخته اند، گروهی دیگر از شرکای قدرت با بیکارگی و ندانم کاری نظاره گر خاموش و مستأصل جنایت ها و فاجعه ها شده اند؛ دم بر نمی آورند تا مبادا در نزاع های عفن و جدال های مبتذل از چشم عجوزه قدرت بیفتند.
در این بین همه به نوعی چشم انتظار این شده اند که چه زمان نوبت آنان فرا می رسد و فاجعه آنها را در بر می کشد؛ گویا رمقی برای رهیدن از سراشیبی سقوط و غیرتی برای پنجه درافکندن با عوامل اصلی بحران در این سودازدگان نمانده است.
بیچاره مردمی که در کمین نامردمان به خاک و خون نشسته اند و هر روز پاره های زجرکُش شده وجودشان را با اشک و آه بر شانه می کشند و از فرط سفلگی و زبونی قافله سالاران شان، راهی به سوی نجات از این آشوب نمی یابند.
فاجعه قتل عام نظامیان در حین عبادت در جمعه خونین قل اردوی شاهین بلخ پس از یک ماه و اندی از قتل عام مجروحان، پزشکان و پرستاران شفاخانه چهارصد بستر اردو و چشم بستن همه بر روی نقش آفرینی آشکار شماری از مقامات ارشد امنیتی در آن جنایت فجیع و ناکارایی و استیصال عده ای دیگر نشان می دهد که با دوام این سکوت ننگین فجایعی به مراتب سنگین تر و جان سوز تر در راه است.
آیا زمان آن فرا نرسیده است که به جای تسلیت گویی های مدام و محکوم کردن های عبث، برخیزیم و چاره ای اندیشیم؟
خونین جامگان قل اردوی شاهین و مظلومان در خون غنوده شفاخانه چهارصد بستر و هزاران شهید و اسیر دیگر این سرزمین، ما را به همت و غیرتی فرا می خوانند تا از این گرداب خون برخیزیم.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است