هیچ فردی اجازه ندارد با سلاح وارد فاریاب شود.

به نقل از تمدن، هیاتی که برای بررسی درگیری های فاریاب توظیف شده بود در گزارش خود این درگیری ها را جنایی خواند که شماری قصد دارند به آن وجه سیاسی بدهند.

وزیر اقتصاد در گزارش خود آورده است که در نتیجه بررسی های به عمل آمده و فیصله های صورت گرفته، قرار شده است که اداره محلی تمام نیروهای مسلح را از شهر بیرون کنند و به هیچ کس اجازه داخل شدن به شهر را با سلاح را ندهند.

وزیر ترانسپورت گفته است که متخلفین این وحشت آفرینی ها دستگیر و به پنجه قانون سپرده می شوند.

چندی است که درگیری هایی میان اعضای وابسته به جمعیت اسلامی و جنبش ملی اسلامی در فاریاب به وقوع می پیوندد که شمار زیادی در آن کشته و زخمی می شوند.

باشندگان فاریاب از حکومت خواستند که نیروهای امنیتی را از سیاسی بودن خارج کنند و مجرمان را هر چه سریعتر به پنجه قانون تحویل دهند.

وزیر اقتصاد، وزیر ترانسپورت، نمایندگانی از وزارت های دفاع، داخله و ریاست عمومی امنیت ملی، اداره امور و ارگان های محل ترکیب این هیات را شامل می شدند.

کد (26)

>>>   داستان غم انگیز کمپ صمد" ارزگان"

و پاداش پارلمان به وزیر دفاع!
کمپ نظامی صمد در ده کیلو متری شهر ترینکوت قرار داشت، و از جمله سه کمپ نظامی بود که تا آخرین روز سال ۱۳۹۵ سقوط نکرده بود؛ دوتای دیگر در بهار ۱۳۹۵ سقوط کرده بود، کمپ صمد در وسط طالبان موقعیت داشت، بنا به گفته شاهدان، سربازان مستقر در این کمپ نظامی هفته ی یگبار از طریق هوایی اکمالات می شدند؛ این مرکز نظامی، مطابق پلان توسط یک تولی نفر با تشکیل حده اقل" ۱۲۰ "نفر اداره می شد در عمل اما تعداد پرسنل دراین کمپ، ۲۳ نفر بودند.
جمعه شب ۱۳۹۵/۱۲/۲۸ اولین حمله تهاجمی طالبان بالای کمپ صمد صورت گرفت که با مقاومت شدید محافظین کمپ رو برو شده وطالبان ضربه ی محکمی خوردند و دو نفر از سربازان کمپ هم زخمی شد که حال یکی شان وخیم بود، قو مندان کمپ بطور مرتب با مسئولین لوای ارزگان و قل اردوی قندهار در تماس بود ، وضعیت را تشریح و تقاضای انتقال زخمییان، کمک، مهمات و غذا را می کردند، پس از یک شبانه روز طیاره به داخل کمپ نشست نموده مقدار هشتصد دانه مرمی ده شکه، کلاشینکوف و پیکا به سر بازان تحویل وهردو زخمی را انتقال می دهد ولی نه از نیروی کمکی و نه از غذا خبری نمیشه، شب بعد هم جنگ ادامه می یابد اما سر با زان داخل کمپ همچنان در مضیقه ی مهمات و غذا بسر می برد و تماسهای پیی هم شان با مقامات، فقط پاسخ در حد گپ را می یابد و در عمل بی نتیجه می ماند.
یکشنبه شب ۳۰ حوت ۱۳۹۵ با تاریک شدن هوا طالبان می دانند که هیج کمکی به کمپ نه رسیده وحتی آب و نان هم ندارد، لذا ساعت هفت شام بشتر از یکهزار نفر بالای کمپ اردوی ملی "صمد" حمله خود را آغاز کردند.
در جریان در گیری شدید؛ قمندان کمپ هرچه تلاش کرد و من هم مرتب با مسئولین قل اردوی قندهار در تماس شدیم تا طیاره روان کند، مهمات روان کند و کماندو هارا به کمک شان بفرستد، اما هیج نتیجه نداد، هیج مسئولی احساس مسئولیت نکرد، هیج قو مندانی حاضر نشد دل از خواب شرین بکند.
سر انجا زمانیکه آخرین مرمی های سر بازان خلاص شد، ساعت یگ شب، کمپ بدست طالبان افتاد و مدافعین کمپ همگی به شهادت رسیدند و بدینسان یگ کمپ مهم نظامی به اثر بی توجهی مطلق مسئولین قل اردوی قندهار و بخاطر نداشتن مرمی وغذا سقوط و تعداد ۲۱ نفر از بهترین سر بازان اردو شهید شد اما هیج کس خبر نشد و هیج رسانه ی خبرش را نشر نکرد، انگار هیج اتفاقی نیفتاده؛ در هرکشوری اگر یگ چنین حادثه روخ می داد، وزیر دفاعش استعفا وقومندان قل اردو ولوای مربوطه اش به داد گاه نظامی معرفی می شد ؛ اما در کشور من نه تنها اینطور نشد؛ بلکه از طرف نمایندگان مردم برای آنان پاداش داده شد.
نوت: من از شروع حمله طالبان با قو مندان این کمپ در تماس بودم تا کشته(شهید) شد؛ یعنی از قول کسی روایت نمی کنم.

از علی اكبر جمشيدي

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است