بعد از فاجعه حمله به شفاخانه چهار صد بستر که حالا تبدیل به هیچ بستر شده است همه دعا می کردند که مقامات امنیتی مخصوصا این وزیر دفاع برکنار شوند و یا مانند وزیر دفاع کوریای شمالی با یک عدد توپ شوت شود به آن دنیا...؛

وکلای پارلمان هم که بیشتر از اینکه نمایندگان واقعی مردم باشند، نمایندگان وزرا و سفرا و والیان هستند؛ این عالیجنابان در یک اتحاد زیبا، دیدنی و توصیفی بصورت منسجم رای دادند که مقامات امنیتی دوباره به کارشان ادامه بدهند چون اگر اینها نباشند افغانستان توسط آدم های فضایی نابود می شود و حیف است که افغانستان در کره زمین نباشد.

وزیر دفاع هم گفته است که همه به من می گویند تو خوابیدی. من کی خوابیدم؟ شما دیدید که من در 24 ساعت بیست و چهار ساعت خوابیده باشم؟ من اصولا از همان دوره مکتب در سر صنف نمی خوابیدم، حالا وزارت دفاع از صنف مکتب که مهمتر نیست... این حرف های وزیر دفاع حلقه های اشک را در چشمان وکلا بوجود آورد و همه دلشان سوختند و میخواستند مثل فیلم تایتانیک سرشان را بگذارند روی شانه های وزیر دفاع و فقط گریه کنند.

اینکه وزیر دفاع به همه چلنج داده که من چشم جنگی می کنم حرف بدی نزده است؛ حداقل یکی از پیکارهای جدی وزارت دفاع در طول این چند سال چشم جنگی بوده است، مثلا شما برای مدت یک ساعت نباید پلک بزنید و بطرف چشم دشمن با یک عشق وافر مشاهده کنید، حالا اگر دشمن شما را کشت و از بین برد مشکل خاصی نیست مهم این است که شما نباید بازنده شوید و اعتبار و حیثیت امنیتی کشور را زیر سوال نبرید.

به همین خاطر بیشترین تلفات دشمن هم از همین نقطه چشم جنگی به سبک وزیر دفاع است؛ اینکه چه سری در چشمان مبارک وزیر دفاع نهفته است نمی دانم اما همین حرف های حکیمانه اش سبب شد وکلایی که در ابتدای صبح می خواستند مقامات امنیتی را تکه تکه کنند و تمام کله و پاچه آنها را خام خام بخورند و قورت دهند ناگهان در نیمه روز قضیه لیلی و مجنونی شد و بوس و ماچ و آغوش و تبریک گفتن شروع شد و همه این مسوولان گرانقدر کشور دوباره رفتند تا از حریم مقدس کشور عزیزمان دفاع کنند.

مهدی ثاقب

>>>   خدا خیرت دهد مهدی جان

>>>   ما افغانها هميش ساده و يا بي خرد هستيم، إز دزد توقع داريم تا دزد بگير شوند، بدون استثناء همه شورا موجوده دزد ، اختلاس گر و .... استند. اگر نيستند استعفاء بدهند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است