به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، به بهانه روز تجلیل از نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان (نهم حوت) که حکومت این روز را مصادف با روز نام گذاری آزادی در زمان شاه امان الله، انتخاب کرده است، می توان به تضاد در آنچه این دولت می گوید و رخ می دهد پی برد، حتی برای نام نهادن برای یک روز! آزادی برای ارتشی که اکنون در وابستگی کامل به پول و سلاح خارجی است.

نقدی که بر اساس عملکرد و موجودیت ارتش ملی افغانستان صورت می گیرد به هیچ عنوان مربوط به سربازان گمنامی که در فراموشی حکومت در میدان های نبرد با جان خود به دفاع از مردم و کشور می پردازند، شامل نمی شود.

ارتش ملی افغانستان در وابستگی کامل هم از لحاظ مالی و هم تجهیزات به امریکا می باشد که تنها و فساد (یکی از ده ها موارد) در دستگاه های امنیتی، این نظام را با خطر سقوط مواجه خواهد کرد.

اگر امان الله خان روزی را برای آزادی نام نهاد تا به استقلال کامل برسد در دوران جدید و یک قرن پس از ان نه تنها به مانند آن روزگار همان خودکفایی را از دست داده ایم بلکه دیگر آزادی در این سرزمین نمانده که ارتش آن از آن برخوردار باشد. تصویری کلی از وضع امنیتی امروز افغانستان نه تنها امیدوارکننده نیست بلکه حکایت از گسستگی ساختاری در سطح رهبری و مدیریت جنگ علیه مخالفان مسلح دارد.

مردم و دولت از2001 به این سو در برابر تروریسم در جنگ به سر می برد، هرچند جامعه جهانی و بخصوص امریکا با همین بهانه دست به سازماندهی ارتشی برای افغانستان زد اما از ابتدا براساس وابستگی و کنترل کامل بر آن اقدام به جذب نیرو کرد و تمام اختیار را از حمایت، آموزش و تجهیز ارتش به عهده گرفت.

اما آنچه اتفاق افتاد، به جای سربازگیری که از دیرباز برای تامین نیرو نظامی در کشور استفاده می شد، امریکا رو به جذب نیرو با حقوق پرداخت که در طی 15 سال گذشته شاهد شکست این پروژه برای کشوری چون افغانستان بودیم، زمانی که ارتش با وابستگی مالی به کشوری دیگر برقرار شد در زمان نبود بودجه و یا کمک به سادگی در آستانه فروپاشی قرار می گیرد به عبارت دیگر ارتش افغانستان، تام و اختیار برای امریکا می باشد.

امریکا که اقدام به نابودی تمامی تجهیزات به جای مانده از دوران شوروی سابق کرد هیچ گاه مهمات نظامی دیگر را جایگزن نکرد و تنها سلاح های به دست نیروهای کشور داد که نه معیاری است و مجهز، سربازان گاه ماه ها در انتظار تجهیزات به سر می برند و در برخی از مناطق وضعیت تغذیه و لباس سربازان اسفناک می باشد.

از سوی دیگر، آنچه امنیت افغانستان را بیش از طالبان با خطر مواجه کرده است سیستم پوسیده رهبری در رده های بالای دفاع می باشد، فساد مالی و سیاسی در هیچ کجای نظام به اندازه وزارت دفاع افغانستان نیست که گزارش های "سیگار" در این خصوص تکان دهنده می باشد.

اگر افغانستان طی سال های جنگ داخلی و حکومت طالبان تمامی زیرساخت های نظامی و ارتش دولتی خود را از دست داد اما در دوران ظاهر شاه از نیروی نظامی قدرتمند در منطقه برخوردار بود که باتلاش امریکا همان تجهیزات به جا مانده از همان دوران به دلیل روسی بودن از بین رفت.

اما چرا ارتش اکنون افغانستان که از لحاظ تعداد با ارتش پاکستان برابری می کند ناتوان از مقابله و نابودی نیروهای کم تعداد مخالفان مسلح است؟

مهمترین دلیل آن، وابستگی مالی و تجهیزاتی ارتش اکنون افغانستان به کشور امریکا می باشد که تنها با پرداخت نشدن چند ماه از حقوق سربازان این ارتش با مشکل اساسی در کاهش نیرو مواجه می شود و از سوی دیگر بخش اعظمی از کمک ها، تجهیزات و حقوق سربازان در فساد رهبران و مقام های بلندپایه حیف و میل می شود و دیگر چیزی جز شکم های گرسته و دستانی بی سلاح برای سربازان خط مقدم در دفاع از کشور نمی ماند.

هنوز در بخش های بزرگی از مناطق، حاکمیت دولت فقط در امتداد شاهراه ها است و که سبب کنترل 30 درصد از خاک افغانستان به دست طالبان شده و سایه وحشت آنان بر زندگی 70 درصد دیگر همواره وجود دارد.

آنچه باید در افغانستان رخ دهد: سازماندهی ارتشی مستقل از دخالت خارجی و وابستگی های داخلی جناحی باشد، استقلالی که از میان رفته و منجر به وضعیت اکنون کشور شده است.

با چنین وضعیتی در حکومت معامله گر و رهبرانی بی سواد از آموزه های نظامی و فاسد، فرستادن سربازن به میدان های خونین جنگ با تروریسم در عدم تجهیزات، خودکشی به تمام معناست که در تلفات بالای نیروهای امنیتی رخ داده است.

افغانستان باید به مانند گذشته در تلاش برای سازماندهی نیروهای نظامی خود باشد و این امر میسر نمی شد مگر در بازه زمانی طولانی و اقتدار در راس حکومت برای رسیدن به ثبات زیرا اگر اشرف غنی به عنوان بالاترین مرجع برای امنیت افغانستان همچنان به روند مداخله و زدوبندهای سیاسی ادامه دهد خون هزاران هزار سرباز در میدان های نبرد را پایمال کرده و دود آن به چشم حکومت وی می رود و برای مردم بحرانی های دیگر می آفریند.

خانواده ها و بازماندگان سربازان کشته شده و یا معلول در جنگ تنها افرادی هستند که باید در چنین روزی هم تجلیل شوند و هم از حمایت دولت در تامین زندگی و هزینه های مراقبی برخوردار شوند نه اینکه تنها به سخنرانی های تکراری و اشک های تمساح رییس جمهور و مقام های بلندپایه ختم شود.

کد (18)

>>>   دوستان لطفا معلومات بدهید که پول اکرامیه سربازان قوای مسلح که درنبرد رو در رو با دشمن،شهید میشوند چند هزار افغانی است.در زمان اواخر حکومت ببرک کارمل این پول مبلغ بیست هزار افغانی اکرامیه وتابوت و کفن و قبر را ضمیمه داشت،حالا چطور است‌

>>>   حرف من روشن است. طالبان دشمنان درجه اول و درجه آخر ما اند. ما در افغانستان القاعده و داعش ناریم. داعش در افغانستان یک دروغ بزرگ است

>>>   بلی فقط طالب و طالبانیزم تهدید های اصلی و بالقوه دربرابر مردم ماهستند و باقی هراسم مستعار که دیگران استفاده می کنند ، برای قباحت زدایی از چهره ای کریه طالب و زهر پراگنی طالبانیزم است.

>>>   صد در صد با شما موافقم! داعش از اسمش پیداست که حکومت شام و عراق است! این نیرنگ دیگر استعمار اس

>>>   دشمن غنی و دشمن مردم فرق دارد. دشمن او موجود موهومی به نام داعش، و دشمن مردم طالبان!

>>>   طالب +داعش + افغان ملت+ گلبدنيزم = به فاشيزم
هرانكه فريب خورد كه انيها از هم جدا هستند و يكي پشتيوانه ديگري نيستند
خود را فريب داده وبه مردم مجاهد اين سرزمين خيانت ميكنند
طلب و داعش نام مستعار فاشيزم است كه امروز بنام هاي مختلف مگر با هداف شوم ميخواهند شمال را تسخير كنند

>>>   سر باز و افسر كه در جنگ با طالب ، داعش و حزب اسلامى كشته مى شود، مشكل شرعى و سياسى اس چيست ! آيا شهيد است و يا ..... اگر روزى حكمتيار ، طالبان و نيرو هاى جنگى بيايند و در جمع سران حكومت و نظام قرار گيرند، نظاميان مبارزه و تلفات خود را در تاريخ چگونه محاسبه مى كنند و اگر روزى يك طالب و يا يك عضو حزب اسلامى وزير دفاع شود با اين مشكل شرعى و سياسى چه برخوردى خواهد كرد.
براى همين اين قلم با سربازان و افسران كه براى بقايى اين حاكميت مزدور و بى ثبات مى جنگند، همدردى ندارد ، همدردى زمانى معنا پيدا مى كند ، كه هدف از اين دفاع براى حاكميت مردم باشد، نه اين كه براى ادامه يى حاكميت چند فاشيست و مزدور خارجى .

>>>   نمیشه هیچ امکان ندارد,
تا هنوز با گذشت 250 سال درین ملک نه تنها ملت سازی نشده بلکه تضعیف ملیتی صورت گرفته, بنآ چی انتظار دارید,
این کار زمانی امکان پذیر است, درین وطن روی ملت سازی کار صورت بگیرد,
ب ت ج

>>>   پول اکرامیه سربازان ویاافسران قوای مسلح ج.ا.ا!
معاش 12 ماه آن یعنی یک ساله آن سنجش وبرای فامیل شهداءپرداخته میشود

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است