در افغانستان ما با مشکل شدید قحط الرجال روبرو هستیم. مثلا یک نفر پیدا نمی شود که بیاید والی هلمند شود، همین می شود که گلاب منگل والی هلمند می شود، در وزارت اقوام و قبایل هم کسی نیست که وزارت کند همین می شود که باز گلاب منگل با همت تمام مسوولیت می گیرد.

در ننگرهار هم کسی پیدا نشد تا امور این ولایت را به پیش ببرد همین شد که دوباره از گلاب منگل خواستند بیاید والی ننگرهار شود. حالا این یک فرمول است؛ فقط چند تا از این مردان وجود دارد که در طول این 15 سال وزیر شدند بعد والی شدند، از آنجا هم رفتند وکیل شدند، برای تفریح هم رفتند سفیر شدند، اعصاب شان که خراب شد قوماندان امنیه شدند و در آخر که جایی برایشان پیدا نشد رفتند مشاور رییس جمهور شدند.

اگر همین چند تا مرد در این سرزمین قحط الرجالی نمی بودند وضعیت کشور به کجا می رسید... خدا می داند.

مهدی ثاقب

>>>   با خدا زده گان ستیزه مکن که خدازده گان را خدا زده .
جنا ب ثاقب
گفت از سورنی چی چه میرود به جز یک پف .
حا ماوشما یک پف میکنیم اینکه کسی نمشنود واضح است که گوش وجود ندارد.اگر کسی درک نمیتواند واضح است که عقل وجودندارد ق از لوگر

>>>   کاشکی یک منگل میبود لطفایک کمی جاهع تروبزرگترقضاوت کنید

>>>   منگل مثل ثابق منگلی میکند یعنی در خدمت قرار داردنمیدانم این نوع خدمت چر در سرشت این طبقه است چه میخواهند حال خ و قرن 21 است کسی بازی نمیخورد حال مردم پشت پرده را میدانند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است