هموطنان در اروپا مصروف دیسکو نه بل نگران وطن اند
 
تاریخ انتشار:   ۱۳:۳۵    ۱۳۹۵/۶/۳۱ کد خبر: 121400 منبع: پرینت

برخی ها فکر می کنند افغانستانی هایی که در خارج از افغانستان زندگی می کنند اصلا به کشورشان دلبستگی ندارند و بصورت کلی افغانستان با آن همه تحول و انفجار و حوادث بزرگ و کوچک در ذهن شان وجود ندارد؛ این بعضی ها تصور دارند افغانستانی های خارج از کشور آنها را درک نمی کنند و بجای درک کردن می روند در سواحل زیبای دریای کاراییب و یا کنار برج ایفل می نوشند و می بوسند و در کنار یک لشکر آدم با ساختار چشم آبیِ موی زرد عکس یادگاری می اندازند. این بعضی ها افکار دیگری هم دارند که نمی شود اینجا نوشت، چون آنها بد رقم بالای آنها ناراحت هستند.

باید گفت درحالیکه افغانستانی های خارج از کشور درحالیکه تابعیت کشور دیگری را هم دارند، بصورت دقیقه وار به فکر افغانستان هستند و یکی لیکس افشا کرده است فقط در چند ماه گذشته این افغانستانی ها فقط در امریکا و اروپا هزاران لیتر اشک ریختند و آه کشیدند. مثلا دختر قُمری گل روزی پنچ بار از مادرش می پرسد که در این جهنم دره آیا زنده مانده است یا خیر و اگر زنده است باید از طریق اسکایپ باید تمام وجودش را نشان بدهد تا مارک و جنی و آلبرت و دیگر اعضای خانواده اش او را ببینند.

برادر نواسه کاکای پسرخاله مامور متقاعد مستوفیت کابل هم هر انفجاری که می شود زنگ می زند به کابل که آیا شما زنده هستید یا نفس تان در حالت تمام شدن است؟ درحالیکه مامور متقاعد مستوفیت کابل اصلا خبر ندارد که انفجار در کجا است و چرا انفجار شده و چرا آنها خبر شدند و ما در اینجا بی خبر ماندیم؟

من برادری دارم در یکی از بخش های کره زمین؛ آنقدر که او دغدغه امدن حکمتیار و پروسه صلح و ختم حکومت وحدت ملی و تک کرسی شدن حکومت و بالا رفتن نرخ کچالو در کشور را دارد من ندارم و فقط به این فکر می کنم که امروز بمناسبت مرگ رفیق شخصی گری شرون در دوران مقاومت امروز رخصتی است یا راهبندان.

در مجموع اینقدر که هموطنان خارج از افغانستان به فکر من و شما و این و آن هستند ما هنوز خودمان به این تصور هستیم که همه جهان ما را فراموش کرده است و افغانستانی های خارج از افغانستان هم کیف دنیا را می کنند و رخصتی آخر هفته را در دیسکوتیک های غرب روی اَتن تگزاسی مصروفند و پشپو پشپوی لندنی و قرصک دانمارکی می کنند.

مهدی ثاقب


این خبر را به اشتراک بگذارید
نظرات بینندگان:

>>>   خیلی بیمزه و بی محتوا

>>>   راست گفتید فقط چشم به راه که چه وقت آرامی میشود که بر گردیم

>>>   خوب میکنند اگر من و تو هم ازین مملکت بی سر و ته بیرون شویم شبانه در دیسکو رفته لحظه یی زندگی میکنیم. تا به کی انتظار آرامی را باید کشید؟؟؟

>>>   هر کی میگوید بد میکند همه اول از طرف دولت مجبور است کار کند واگر نکند معاش ویا پیسه نان بخور ونمیر را نمبدهند ویا درکورسهای لیسان خود شامل میکنند واگر کورسها خلاص شد مبمجبور هستی بری وبرت نان پیدا کونی از چهارده ساله باید برود وکار کند وباید کرایه خانه بدهد ،باید متر داشته باشد اگر جای کار نزدیک نباشد موتر باید بیمه شود کرایه سرک ها کهتیر میشود پرداخته شود راجستر موتر که درافغانستان بنام جواز مبدهند واگر واسزه درافغانستان داشته باشی هیچ پرسان نمیکند اگر دراینجا وقت آن پور شد ندادی از پهلویت موتر پولیس تیر شد اتماتیک رن میزند که این موتر اسنادندارد تبل موتر وسه ماه بد باید موتر را مستری یا انجیر کنترول کند تکس خانه وهر سودا کهمیخری باید تکس بتی پیشه تبلفون که باید درخانه مجبور ومکلف هستی که داشته باشی یه قسم کرایه برای کثافت برای چیزهای کهدوبار جور میشود سبزه وکثافت ترکاری جدا جدا واگر دریکی همه انداختی درلویسرنوالی کابل معرفی و500 دالر جریمه میکند وهربل مثل برق آب انترنت گاز مردشو وپورکن وقت بخاطر لب بحر وملاقات بادوستان نمیماند واگر بیکار ماندیدی تمام روز درفکر جاهلان افغانستان که حکومت چی کرد طالب چیکرد گل بیدین چیکرد داراین انفجار کب کشته شد خوارم گرسنه اس درکابل مادرم مرئض است مامایم تیلفون کرده پیسه داویش رواکن همصنفی مکتبم تیلفون کرده خانمش سرطان شده فلان هنرمند افعانستان مرده فلان شاعر خارج مرده فلان ولایت طالب گرفته چقدر مروم کشته ووووووووو وقت بر تفریحی و هوا خوری نیست .
مسافرجبری


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است